คบกับแฟนมา2ปี9เดือนแล้วค่ะ ที่ผ่านมาเราผ่านอะไรมาด้วยกันตลอด ทั้งปัญญาครอบครัวของแฟนเราซึ่งแม่แฟนประสบอุบัติเหตุทำให้สะโพกหักทำงานไม่ได้ คือแฟนเราอยู่กับแม่สองคนแลเวก็มีพี่ชายอีกหนึ่งคนทำงานอยู่ต่างจังหวัด การที่แม่ประสบอุบัติเหตุทำให้ไม่มีรายได้เข้าบ้าน ตอนนั้นแฟนเราเสียใจแลเวทุกข์ใจเรื่องแม่มาก เราก็คอยอยู่ข้างๆเขาเสมอ ไม่เคยทิ้งไปไหน แฟนทำเรื่องกู้กยศไม่ผ่าน (แฟนเรียนอยู่ปี 1 ค่ะ) เพราะแม่เป็นผู้ค้ำประกันมาไม่ได้เพราะต้องรักษาตัว แล้วพอไปขอใบรับรองแพทย์ หมอก็ไม่อยู่ ซึ่งเราก็เป็นคนไปกับแฟนด้วย ตอนนั้นบอกตรงๆเราเครียดมาก กลัวแฟนจะไม่ได้เรียนต่อ กลัวหลายๆอย่าง แฟนเราก็เครียด ผลสุดท้ายกู้กยศไม่ได้ ฐานะครอบครัวของแฟนเราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร จึงทำให้แฟนเราไม่ได้เรียนต่อต้องออกจากมหาลัยไป ช่วงนั้นเราร้องไห้บ่อยมาก แล้วสุดท้ายเรากับแฟนก็ทำใจได้ แฟนออกไปทำงาน แล้วทำให้เราได้เจอกันน้อยลง ซึ่งก่อนหน้าที่จะเข้ามหาลัยแฟนก็ทำงานเก็บเงินเรียนมาปีหนึ่ง
เรากับแฟนทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะเรางี่เง้า เอาแต่ใจ ส่วนแฟนเราก็เป็นคนพูดไม่รักษาน้ำใจเรา ขี้โมโห แต่ไม่เคยทำร้ายร่างกายเรานะ ไม่ทำลายข้าวของด้วย เวลาทะเลาะกันทุกครั้งเราจะเสียน้ำตาตลอด เวลาเราทะเลาะกับแฟนแฟนเราจะไม่รับโทรศัพท์เรารึๆม่ก็ปิดเครื่อง เราบอกเลิกเขาบ่อยนะ แล้วสุดท้ายก็เลิกไม่ได้เพราะรักมาก เขาก็คงรักเราอะ เวลาเรามาง้อขอคืนดี ดจาก็ให้อภัยเราตลอด แต่ที่อยู่ที่ยังคบกันไป บางครั้งเราๆม่มีความสุขเลย ร้องไห้ทุกคืน แต่มันรักอะ จะว่าโง่ก็ได้นะที่ยังทน เรื่องผู้หญิงก็ไม่ค่อยมีหรอก เขาไม่เคยแอบคบใคร แต่เราไปงี่เง้ากับเพื่อนผู้หญิงของเขาอะ 5555 ก็สนิทกันมากเกินอะ บางทีเพื่อนคนนั้งทำแทนเราทุกอย่าง เราเคยบอกนะว่าเราไม่ชอบเพื่อนเขา แต่เขาก็เหมือนปกป้องเพื่อนอะ 5555 เจ็บสัสสส เพื่อนเราก็ไม่ชอบเพื่อนแฟนเรานะ พักหลังๆเราทะเลาะกันทุกคืน บอกอะไรอย่าง เขาไม่เคยง้อเราเลย เรางอนเองหายเองตลอด ไม่ค่อยขอโทษเราเวลาที่เขาทำผิด เหมือนกับว่าเขาคิดว่าเราไม่คิดจะไปไหนจะเลิกยังไงเราก็ยังรักเขาอยู่ เขาเลยไม่แคร์ความรู้สึกของเรา ไม่เคยค่าในตัวเรา เพราะเราอคนใกล้ตัวเขาเลยมองข้ามตลอด สัญญาอะไรไม่เคยทำได้สักอย่าง บางทีเราก็ดูงี่เง้านะ แต่ถ้าเขาคุยดีๆกับเราเราจะไม่งอแงอะไรเลย แต่นี้เราพูดอะไรเขาก็เอาแต่หงุดหงิด เราเชื่อใจเขานะ ให้อภัยเขาตลอดที่ผ่านมา เราคิดว่าเรากับเขาต่างกันเกินไป เราพยายามผรับตัวเขาหาเขา แต่เขาก็ยังเป็นเหมือนเดิมไม่เคยจะปรับตัวเข้าหาเรามั้งเลย บางทีมันเสียใจนะ ตอนนี้ใจพังมากเลย เขาบอกเบื่อเราแทบทุกวัน ทำไมดขาๆม่คิดย้อนไปมั้งว่าเวลาเขาทุกข์ใจ เสียใจ เจอปัญหาในชีวิต เราอยู่ข้างเขาตลอด เขาสุขเราสุข เขาเศร้าเราก็คอยปลอบ ทำไมเขาถึงไม่เคยเห็นค่าเราเลย รึเขาเบื่อเราจริงๆ แต่เรารักเขามากนะ เขาเป็นแฟนคนแรกของเรา เป็นคนที่เราอยากหัวเราะไปด้วยกัน มีแต่คนบอกให้เลิกเหอะ ทำใจเหอะ ทนทำไม บอกให้หาคนใหม่ จริงๆเราก็อยากมีคนอื่นนะแบบที่ผู้หญิงคนอื่นเขาทำกัน แต่มันทำไม่ลงจริงๆ มีคนทักมีคนคุยเราปฏิเสธหมด เราคงรักเขามากเกินไปจนไม่เผื่อใจเลย ไม่รุ้ว่าถ้าเลิกกันจริงๆ เราจะเป็นยังไง เราก็แค่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันตอนนี้ให้ได้มากที่สุด ให้มันดีที่สุด สักวันเขาคงจะหันมามองเราเอง