สวัสดีครับชาวพันทิปทุกคน
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบอ่านพันทิปมากๆเลย ก็เลยคิดว่าจะมาแชร์เรื่องราวประสบการณ์ของตัวเองดูบ้างนะครับ อาจจะเล่าไม่เก่งไม่สนุกเท่าไหร่ แต่จะพยายามเพื่อทุกคนนะครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องของ ชาย-ชาย นะครับ
เริ่มเลยแล้วกัน ผมขอแทนตัวเองว่า วี นะครับ ในช่วงตอนม.3 ตอนนั้นวียังเป็นผู้ชายครับ คบกับผู้หญิงคนหนึ่ง น้องเค้าอยู่ม.1 ตอนนั้นพึ่งเคยมีแฟน เลยไม่รู้ว่าแฟนกันเค้าต้องทำไรกัน ก็คบไปเรื่อยๆแบบมึนๆเพราะไม่เคยมีแฟน 555 คบกันแบบทะเราะกันทุกวันอ้ะ คือวีไม่ได้สนใจแฟนเลยก็ว่าได้ เพราะไม่รู้จะทำอะไรที่คนเป็นแฟนเค้าทำกัน แต่คบกันได้ปีกว่าๆ สุดท้ายก็เลิกกันจบด้วยการเป็นพี่น้องโอเคสุด
พอผมขึ้นม.4 ผมก็ใช้ชีวิตม.ปลายปกติ ผมยาวขึ้นดูดีขึ้นมั้ง เลยทำให้เป็นที่หมายปองของบรรดาเกย์ ตุ๊ด กระเทย แต่ตอนนั้นผมก็เฉยๆนะไม่ได้รู้สึกอะไร มุงแต่เพื่อนกับเรื่องเรียนมากกว่า จนสุดท้ายมาสะดุดกับรุ่นพี่คนหนึ่ง เค้าเป็นพี่ม.6 (พี่เค้าเป็นเกย์) แทนพี่เค้าว่า พี่กฤษแล้วกัน ไม่รู้อะไรทำให้ผมสะดุดตากับพี่กฤษคนนี้ รู้สึกว่าทำให้ผมอยากจะมองพี่กฤษอยู่ตลอด ไปไหนทำไรเจอที่ไหนผมก็มองพี่กฤษเค้าตลอด จนถึงวันหนึ่งเป็นวันเลี้ยงฉลองขอบคุณนักเรียนด้านกิจกรรม ทางโรงเรียนจะมีงานเลี้ยงให้นักเรียน ตอนงานเลี้ยงจบผมก็ลงจากอาคารประชุม จู่ๆมีพี่ผู้หญิงคนนึงมาขอเบอร์ ตอนนั้นก็งงๆ ว่า “อะไรว่ะ ขอเบอร์กูทำไม” แต่พอจำได้ว่าคนนี้เป็นเพื่อนกับพี่กฤษ ก็เลยให้เบอร์ไป สักพักก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา เป็นพี่กฤษที่โทมา ตอนนั้นนี่แบบ โคตรช็อต !! ถามตัวเองว่า จิงหรอว่ะ !! พี่เค้าโทรมาเว้ยย !! พี่กฤษเค้าขอผมคบ ตอนนั้นนี้แบบ เอาว่ะคบก็คบ ไม่รู้ว่ายังไง รู้แต่ว่า หัวใจโคตรเต้นแรงอ้ะ ตอนนั้นนี้แบบคิดว่า เอาวะ ลองดูสักตั้งกับการมีแฟนเป็นผู้ชาย ... นั้นคือ
จุดเปลี่ยนชีวิตผมเลยแหละ หลังจากคบกัน ก็เดินเข้าโรงเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เดินกลับบ้านด้วยกัน จนคนทั้งโรงเรียนมองอ้ะ เพราะไม่เคยมีแบบนี้ไง แล้วก็ไม่คิดว่าผมจะเป็นเกย์ 5555 แต่ก็คบกันได้เดือนกว่าๆสุดท้ายเลิกกัน เพราะพี่เค้าไปเรียนต่อมหาลัย เราก็เฮิทอยู่เกือบ2ปี ที่ไม่มีแฟนเลย แต่มีคนมาจีบตลอดนะ แต่ผมไม่เอารู้สึกไม่โอเค
จนผมเข้าสู่มหาลัยครับ ผมตั้งใจจะตามพี่เค้าไปเรียนต่อที่เดียวกันนะ แต่สุดท้ายแพ้ด้านครอบครัวไม่ให้ไป ให้เรียนใกล้บ้านแทน ผมเลยต้องทำใจและยอมรับ ... แต่ใครจะรู้ว่าการที่ครอบครัวบังคับให้เรียนมหาลัยใกล้บ้านจะทำให้เราเจอคนที่ทำให้เราหยุดอยู่ที่เค้าเพียงคนเดียว
>> ไว้จะมาต่อนะครับ ทำงานก่อนนะ
เพราะเรื่อง 'บังเอิญ' หรือ 'พรพมลิขิต' ที่ทำให้เรามาเจอกัน (ช-ช)
เริ่มเลยแล้วกัน ผมขอแทนตัวเองว่า วี นะครับ ในช่วงตอนม.3 ตอนนั้นวียังเป็นผู้ชายครับ คบกับผู้หญิงคนหนึ่ง น้องเค้าอยู่ม.1 ตอนนั้นพึ่งเคยมีแฟน เลยไม่รู้ว่าแฟนกันเค้าต้องทำไรกัน ก็คบไปเรื่อยๆแบบมึนๆเพราะไม่เคยมีแฟน 555 คบกันแบบทะเราะกันทุกวันอ้ะ คือวีไม่ได้สนใจแฟนเลยก็ว่าได้ เพราะไม่รู้จะทำอะไรที่คนเป็นแฟนเค้าทำกัน แต่คบกันได้ปีกว่าๆ สุดท้ายก็เลิกกันจบด้วยการเป็นพี่น้องโอเคสุด
พอผมขึ้นม.4 ผมก็ใช้ชีวิตม.ปลายปกติ ผมยาวขึ้นดูดีขึ้นมั้ง เลยทำให้เป็นที่หมายปองของบรรดาเกย์ ตุ๊ด กระเทย แต่ตอนนั้นผมก็เฉยๆนะไม่ได้รู้สึกอะไร มุงแต่เพื่อนกับเรื่องเรียนมากกว่า จนสุดท้ายมาสะดุดกับรุ่นพี่คนหนึ่ง เค้าเป็นพี่ม.6 (พี่เค้าเป็นเกย์) แทนพี่เค้าว่า พี่กฤษแล้วกัน ไม่รู้อะไรทำให้ผมสะดุดตากับพี่กฤษคนนี้ รู้สึกว่าทำให้ผมอยากจะมองพี่กฤษอยู่ตลอด ไปไหนทำไรเจอที่ไหนผมก็มองพี่กฤษเค้าตลอด จนถึงวันหนึ่งเป็นวันเลี้ยงฉลองขอบคุณนักเรียนด้านกิจกรรม ทางโรงเรียนจะมีงานเลี้ยงให้นักเรียน ตอนงานเลี้ยงจบผมก็ลงจากอาคารประชุม จู่ๆมีพี่ผู้หญิงคนนึงมาขอเบอร์ ตอนนั้นก็งงๆ ว่า “อะไรว่ะ ขอเบอร์กูทำไม” แต่พอจำได้ว่าคนนี้เป็นเพื่อนกับพี่กฤษ ก็เลยให้เบอร์ไป สักพักก็มีเบอร์แปลกๆโทรเข้ามา เป็นพี่กฤษที่โทมา ตอนนั้นนี่แบบ โคตรช็อต !! ถามตัวเองว่า จิงหรอว่ะ !! พี่เค้าโทรมาเว้ยย !! พี่กฤษเค้าขอผมคบ ตอนนั้นนี้แบบ เอาว่ะคบก็คบ ไม่รู้ว่ายังไง รู้แต่ว่า หัวใจโคตรเต้นแรงอ้ะ ตอนนั้นนี้แบบคิดว่า เอาวะ ลองดูสักตั้งกับการมีแฟนเป็นผู้ชาย ... นั้นคือจุดเปลี่ยนชีวิตผมเลยแหละ หลังจากคบกัน ก็เดินเข้าโรงเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน เดินกลับบ้านด้วยกัน จนคนทั้งโรงเรียนมองอ้ะ เพราะไม่เคยมีแบบนี้ไง แล้วก็ไม่คิดว่าผมจะเป็นเกย์ 5555 แต่ก็คบกันได้เดือนกว่าๆสุดท้ายเลิกกัน เพราะพี่เค้าไปเรียนต่อมหาลัย เราก็เฮิทอยู่เกือบ2ปี ที่ไม่มีแฟนเลย แต่มีคนมาจีบตลอดนะ แต่ผมไม่เอารู้สึกไม่โอเค
จนผมเข้าสู่มหาลัยครับ ผมตั้งใจจะตามพี่เค้าไปเรียนต่อที่เดียวกันนะ แต่สุดท้ายแพ้ด้านครอบครัวไม่ให้ไป ให้เรียนใกล้บ้านแทน ผมเลยต้องทำใจและยอมรับ ... แต่ใครจะรู้ว่าการที่ครอบครัวบังคับให้เรียนมหาลัยใกล้บ้านจะทำให้เราเจอคนที่ทำให้เราหยุดอยู่ที่เค้าเพียงคนเดียว
>> ไว้จะมาต่อนะครับ ทำงานก่อนนะ