‼️ คนในสังคม โทษ ระบบการศึกษามากเกินไป‼️
การศึกษาถือเป็นรากฐานของชีวิตและของประเทศ ก็จริง
แต่เรามองว่าหน่วยที่เล็กที่สุดของสังคมก็สำคัญไม่แพ้กัน
หน่วยที่เล็กที่สุดของสังคมก็คือครอบครัว(ในที่นี้กล่าวถึงคนที่มีครอบครัวไม่ใช่กำพร้าพ่อแม่)
มันเป็นหน่วยเริ่มต้น หน่วยที่สร้างคนไปสู่การศึกษา ไปสู่สังคม
"ลูกใครว่ะ พ่อแม่ไม่สั่งสอน"
"เรียนจบที่ไหนมาว่ะ"
คำพูดที่คนเขาจะพูดเมื่อคนๆนึงกระทำความผิด
แต่เอาเข้าจริงๆ คนจะมองการศึกษามากกว่า
สังคมได้ตั้งคำถามว่า ทำไมต้องชมแต่เด็กที่สอบติดแพทย์นักหนา
แต่พอมีเรื่องดราม่าหน่อย เช่น น๊อตกราบรถตู กลับบอกว่า "แม่ม! จบตั้งจุฬา"
เห้ยยยยยยย !!!
สุดท้ายก็มองแต่เรื่องการศึกษาด้วยอยู่ดี ....
เด็กหลายคน เรียนโรงเรียนดีๆ ค่าเทอมอย่างแพง แล้ว? .....
ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จทางการศึกษาเท่าไร
เพราะต่อให้เรียนโรงเรียนดีแค่ไหน ระบบการศึกษาดีแค่ไหน
แต่ตนเอง ไม่ได้สนใจใส่ใจเลย. ก็เสียเปล่า.....
ผู้ปกครองผลักภาระให้ครูมากเกินไป
หลักสูตรพยายามที่จะสร้างออกมาเพื่อตอบสนองความคาดหวังของสังคม
แต่ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร
สังคมคาดหวังว่าครูและระบบการศึกษา จะต้องดูแลเด็กได้
ผู้ปกครองบอกว่าเด็กใช้เวลาที่โรงเรียนมากกว่าบ้าน
แต่ความเป็นจริงแล้วหลักบวร (บ้าน วัด โรงเรียน) ต้องถูกปฏิบัติกับเด็กอย่างสมดุล
เพื่อที่จะได้ออกไปสู่สังคมได้อย่างเป็นพลเมืองคุณภาพ
(บ้าน=ครอบครัวอบรม ดูแล สั่งสอน ปลูกฝัง)
(วัด=ศาสนา อบรมคุญธรรม จริยธรรม)
(โรงเรียน=ให้การศึกษา พื้นที่ให้ใช้ชีวิตในสังคม)
แต่สุดท้ายแล้ว สังคมให้หน้าที่ทุกอย่างไว้ที่ครู ที่ระบบการศึกษา
ทั้งๆที่ ครอบครัวใกล้ชิดมากที่สุด
แต่ครอบครัวกลับ เลือกที่จะไม่ทำหน้าที่ของตนเอง ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม
พอการศึกษาของลูกหลานไม่ประสบความสำเร็จ
ก็โทษระบบการศึกษา แต่ก็ไม่ได้ปลูกฝังเด็กให้เป็นคนรู้จักเอาใจใส่ (คนเราไม่ค่อยโทษตัวเอง)
ระบบการศึกษาไทยก็อาจจะผิดจริง
ผิดที่ไม่สามารถตอบสนองคาดหวังที่มากเกินไปของสังคมได้
Bye
ดาวหาง 1996 WN
เรื่องเล่าจากดาวหาง: ส่งลูกไปเรียนที่ดาวอังคารนู้นไป
การศึกษาถือเป็นรากฐานของชีวิตและของประเทศ ก็จริง
แต่เรามองว่าหน่วยที่เล็กที่สุดของสังคมก็สำคัญไม่แพ้กัน
หน่วยที่เล็กที่สุดของสังคมก็คือครอบครัว(ในที่นี้กล่าวถึงคนที่มีครอบครัวไม่ใช่กำพร้าพ่อแม่)
มันเป็นหน่วยเริ่มต้น หน่วยที่สร้างคนไปสู่การศึกษา ไปสู่สังคม
"ลูกใครว่ะ พ่อแม่ไม่สั่งสอน"
"เรียนจบที่ไหนมาว่ะ"
คำพูดที่คนเขาจะพูดเมื่อคนๆนึงกระทำความผิด
แต่เอาเข้าจริงๆ คนจะมองการศึกษามากกว่า
สังคมได้ตั้งคำถามว่า ทำไมต้องชมแต่เด็กที่สอบติดแพทย์นักหนา
แต่พอมีเรื่องดราม่าหน่อย เช่น น๊อตกราบรถตู กลับบอกว่า "แม่ม! จบตั้งจุฬา"
เห้ยยยยยยย !!!
สุดท้ายก็มองแต่เรื่องการศึกษาด้วยอยู่ดี ....
เด็กหลายคน เรียนโรงเรียนดีๆ ค่าเทอมอย่างแพง แล้ว? .....
ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จทางการศึกษาเท่าไร
เพราะต่อให้เรียนโรงเรียนดีแค่ไหน ระบบการศึกษาดีแค่ไหน
แต่ตนเอง ไม่ได้สนใจใส่ใจเลย. ก็เสียเปล่า.....
ผู้ปกครองผลักภาระให้ครูมากเกินไป
หลักสูตรพยายามที่จะสร้างออกมาเพื่อตอบสนองความคาดหวังของสังคม
แต่ก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร
สังคมคาดหวังว่าครูและระบบการศึกษา จะต้องดูแลเด็กได้
ผู้ปกครองบอกว่าเด็กใช้เวลาที่โรงเรียนมากกว่าบ้าน
แต่ความเป็นจริงแล้วหลักบวร (บ้าน วัด โรงเรียน) ต้องถูกปฏิบัติกับเด็กอย่างสมดุล
เพื่อที่จะได้ออกไปสู่สังคมได้อย่างเป็นพลเมืองคุณภาพ
(บ้าน=ครอบครัวอบรม ดูแล สั่งสอน ปลูกฝัง)
(วัด=ศาสนา อบรมคุญธรรม จริยธรรม)
(โรงเรียน=ให้การศึกษา พื้นที่ให้ใช้ชีวิตในสังคม)
แต่สุดท้ายแล้ว สังคมให้หน้าที่ทุกอย่างไว้ที่ครู ที่ระบบการศึกษา
ทั้งๆที่ ครอบครัวใกล้ชิดมากที่สุด
แต่ครอบครัวกลับ เลือกที่จะไม่ทำหน้าที่ของตนเอง ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม
พอการศึกษาของลูกหลานไม่ประสบความสำเร็จ
ก็โทษระบบการศึกษา แต่ก็ไม่ได้ปลูกฝังเด็กให้เป็นคนรู้จักเอาใจใส่ (คนเราไม่ค่อยโทษตัวเอง)
ระบบการศึกษาไทยก็อาจจะผิดจริง
ผิดที่ไม่สามารถตอบสนองคาดหวังที่มากเกินไปของสังคมได้
Bye
ดาวหาง 1996 WN