ความห่างไกลมันทำได้ขนาดนี้เลยหรอ

ผมขอเล่าประสบการณ์ความรักของผมนะครับ..ผมคบผู้หญิงคนหนึ่งตอนนี้ก็จะปีที่4 ผมคบกับเขาตั้งแต่เขาอยู่ ม.3 ผมอยู่ ม.5 ตอนนี้ เขาอยู่ ม.6 ผมอยู่ ปี2 ผมเป็นรักแรกของเขา และก็ก็เป็นรักแรกของผมเหมือนกัน คบกันมา4ปีเขาดีกับผมมากๆเลยนะ ทำอะไรก็บอก มีใครเข้ามาจีบก็บอกเทคแคร์ดูแลเป็นห่วงผมตลอด เราสองคนเวลาไปไหนมาไหนก็ไปด้วยกันไม่เคยเคยห่างเลยในช่วงเรียนมัธยม พอผมจบ ม.6 ผมต้องไปเรียนต่อที่ กทม ส่วนเขาก็เรียนอยู่ที่ รร แห่งหนึ่งในต่างจังหวัด ซึ่งห่างจาก กทม มาก พอผมขึ้นปี1 ก็คุยกับเขาตลอด คุยเฟส คุยโทรศัพท์ บางครั้งเดือนนึง ก็คุยอยู่ประมาณ 4-5 ครั้ง ผมรู้สึกว่ามันไม่ค่อยมีเวลาเลยต้องเรียน ต้องทำอะไรหลายๆอย่าง แต่เขาก็ดีนะ ไม่ว่าอะไร ยังรอเราอยู่ ทำอะไรอยู่ที่ไหน เขาก็ส่งรูปมาให้ดูตลอด เรา 2คน จะได้เจอกันก็ช่วง เทศการต่างๆ เช่นปีใหม่ สงกานต์ เราจะม่ต่ออายุความรัก ตลอดในช่วงเทศการณ์ พอขึ้น ปี 2 ก็รู้สึกว่าตัวเองห่างจากน้องเขามาก เราไม่มีเวลาให้เขาเลย และล่าสุด เดือนที่แล้ว น้องเขาบอกผมว่า เราลองเปลี่ยนสถานะคุยกันแบบเป็นพี่น้องได้ไหม ผมได้ยินคำนี้ผมก็รู้สึกจุกนิดนึง ผมก็ตอบเขาไปว่า ได้ เมื่อเราอยากจะให้พี่เปลี่ยน ก็ได้เอาที่สบายใจ จะคบกับใครพี่ก็ไม่ว่า ในเมื่อเราพูดคำว่าจะคบกับใครก็ได้ (แฝงประชด) แต่ก่อนถ้าผมพูดคำนี้น้องเขาจะบอกว่า ไม่ๆก็มีพี่คนเดียวนั้นแหละ จากวันนั้น นานๆเราก็ค่อยๆคุยกันน้อยลงๆเรื่อยๆ จนมาถึงล่าสุด ผมฝันว่า น้องเขาบอกเลิกผม (ในความฝันนะ) วันนั้นผมตื่นมาผมเป็นกระวนกระวายในตัวเอง ต้องรู้คำตอบให้ได้ มันจริงไหม ผม สั่นไปหมดและก็คิดในใจว่า ถ้าเป็นจริงขึ้นมาคงจะทำใจยอมรับลำบาก พอน้องเขา บอกว่า ใช่ คบกัน ยอมรับว่า คบกัน พี่จะด่าจะว่าอะไรหนูนอมรับหมด หนูขอโทษที่ไม่มั่นคง #ผมก็เจ็บมากๆผมมั่นใจจริงๆนะผมเคยคิดว่าเขาจะมั่นคงกับผมเพราะตลอด4ปีเขาไม่เคยนอกใจผมเลย ผมก็ถามว่า รักพี่ไหม เขาก็บอกว่ารัก แล้วแฟนใหม่ละ น้องเขาบอกว่า เขาก็ทุ
มเทนะ ก็รักเหมือนกัน ในเมื่อผมฟังแบบนี้ ผมก็ดลยบอกน้องเขาไปว่า พี่มาก่อนนะ พี่เสียความรู้สึก ถ้ารักเขาก็บอกเลิกพี่ ถ้าทำแบบนี้ น้องจับปลาสองมือ นะไม่อยากเป็นสำรองใคร น้องเขาก็ตัดสินใจ บอกเลิกผม ผมก็โอเครผมถอยออกมาก็ได้ ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูก ผมแชทไปครั้งสุดท้าย ขอบคุณความรักดีๆ4ปีเต็มนะ คนเคยรู้จัก  ผมก็บล็อกเฟส บล็อกไลน์ บล็อกไอจี  ผมทำใจยากมากๆเลยนะ  ผญ คนนี้ ผมรักมากและก็ทุ้มเทมากๆ ผมมาเรียนอยู่ กทม ผมไม่เคยคิดเลนว่าจะมีคนใหม่ หลังจากนี้ผมไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ผมก็เลยอยากเอาประสบการณ์มาเเชร์ให้เพื่อนได้อ่าน มันเหมือนกับคำว่า ไม่เห็นโรงศพ ไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ ด้วย พี่ๆเพื่อนๆ คนไหนได้อ่านแล้ว ช่วยคอมเม้น และ ช่วยให้คำปรึกษาผมด้วยนะครับว่าผมจะทำอย่างไรต่อไป ...
ปล. เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้นะครับ อาจจะผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะครับ