ประสบการณ์สยอง เรื่องนี้ เกิดขึ้นที่ เมือง เพริส ประเทศออสเตรเลีย เป็นเหตุการณ์จริงของเพื่อนรุ่นพี่ เป็นเรื่องราวของ 3 ชีวิต(นักเรียนไทย) ^^^ที่ใช้ชีวิตร่วมกับ ผี..ผี2ตน

ทุกสิ่งที่จะเล่าต่อจากนี้ เป็นเรื่องจริง ไม่ตอกไข่ใส่เพิ่ม ได้ยินมาเท่าไหร่ จะถ่ายทอดไปแบบไม่กั๊ก

แนะนำตัวก่อนนะคะ ฟ้าได้เริ่มเป็นสมาชิกพันทิพย์ได้ไม่นานคะ ได้ชิมลางการเขียน รีวิวในพันทิพย์ไป 3 หัวข้อ

1.รีวิวศัลยกรรมเกาหลี แรงชัดจัดเต็ม ตอน ดาราปลอม ปลอมตัวมา ภาค 1 และ 2

2.รีวิวเที่ยวเกาหลี ตอน ดาราปลอมพาเที่ยว

และติดตามเฟสบุ๊คกับหลากหลายเรื่องราวได้ที่


Facebook:Fahchocolate tanapaksooridech

เรื่องเกิดขึ้น ในบ้านเลขที่ 22/40 wellington st. West perth

สถานที่มีอยู่จริง ตรวจสอบได้คะ

ลักษณะตึกที่เกิดเหตุ เป็นอพาธเมนท์ 3 ชั้น ห้องพักรวมราวๆ 100 ห้อง

อายุตึก 15-20 ปี

ลักษณะภายนอก : เป็นตึกสีน้ำตาลก่อด้วยอิฐมอญสีน้ำตาล อยู่บนเนินเขา มีสวนสาธาณะล้อมรอบ อยู่ในย่านเงียบสงบมาก และอยู่ในเขตที่ต่าครองชีพค่อนข้างสูง

ขอเปลี่ยนชื่อตัวละครทั้ง 3 เพื่อไม่กระทบและพาดพิงถึงแต่ละท่านคะ

1.เดวิด (ชื่อฝรั่งแต่เป็นคนไทย อายุตอนนั้น 30)
2.ปริม (ชายไทยอายุราวๆ 25)
3.หมวย(หญิงไทย อายุราวๆ 25)

3คน ย้ายมาออสเตรเลียในช่วงเวลาไล่เลี่ยกัน มาจากคนละจังหวัด และมีเป้าหมายไล่ล่า ปริญญาโทใบใหม่ด้วยกัน


^^^ตัวละครที่ 1^^^

++เดวิด++ ชายไทยมีเชื้อสายแขกขาวผสม เรียนจบปริญญาโทจากเมืองไทยมาแล้วหลายใบ รูปร่างหน้าตาดี ผิวขาว(ลักษณะคล้ายไปทางดาราไทย คุณจ๊อบนิธิ สมุทรโคจร) มีเชื้อสายปากีผสม เพราะแม่เป็นคนไทยเชื้อสายจีน
ส่วนคุณพ่อเป็นแขกปากีแท้ๆ..มาออสเตรเลียเพราะอยากได้ภาษา และเบื่อหน่ายกับชีวิตในไทยที่ วันๆ ไม่รู้จะทำอะไร พ่อกับแม่แยกทางกัน สถานะบ้านแตก (เรียนไปแบบนั้นเพราะไม่มีอะไรฆ่าความน่าเบื่อของชีวิตได้ นอกจากเรียน)  จุดมุ่งหมายชีวิต ไม่ชัดเจน


^^^ตัวละครที่ 2^^^
+++ปริม+++ชายไทย ผู้มีความคิดแง่ลบกับทุกสิ่งที่พบเจอ นิสัยค่อนไปทางหยิ่ง ยโส ไม่นิยมคบใครเป็นเพื่อน โลกส่วนตัวสูง ระแวงไปซะหมดทุกอย่าง ไม่เคยไว้ใจใคร นอกจากสัญชาติญาณตัวเอง เป้าหมายในออสเตรเลีย เพื่อค้นหาคำตอบของชีวิต และหาเมืองที่ใช่ในการปักหลักถาวร เรื่องเรียนต่อเป็นแค่ข้ออ้างในการขอวีซ่าเพื่อลากเวลาอยู่ไปเรื่อยๆ และเป้าหมายหลัก ทำงานเยอะๆเพื่อเงินเยอะๆ แต่ต้องทนฝืนเรียน ทุกหลักสูตร รวมถึงปริญญาโท เพราะวีซ่าที่ได้มาคือ student visa

ลักษณะภายนอก: หน้าเหมือนลูกครึ่ง ออกไปทางดูไบ อาหรับ คล้ายๆกับตัวละครเดวิด

^^^ตัวละครที่ 3^^^

+++หมวย+++ สาวไทยที่มีครบทุกอย่างในชีวิต ทั้งการเงินและรูปลักษณ์ภายนอกที่ดี ติดอับดับลูกเศรษฐีของเมืองไทย หมวยมาจากครอบครัวทีแตกแยกพังทลาย พ่อแม่แยกทางกัน ฐานะการเงินของหมวยในออสเตรเลียมั่นคง เพราะไม่ต้องดิ้นรนหางานทำ มาเพื่อเรียนอย่างเดียว และตุนประสบการณ์ชีวิต และกลับไปสานต่อกิจการของที่บ้าน หมวยมาพร้อมปมชีวิต มีทุกอย่างครบถ้วน ขาดแค่ความอบอุ่นจากสถาบันครอบครัว


3คน3ชีวิต...ได้มาเช่า อพาธเม้นนี้ร่วมกัน เป็นเวลา1ปีเต็ม ตามสัญญาเช่า....

หลังผ่านเหตุการณ์สยองในห้องนี้มาได้ ชีวิตทุกคนไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป...แต่ละคนต่างแยกย้ายไปทาง และไม่มีใครได้พบเจอกันและกัน และติดต่อ พูดคุยกันอีก!!!

เพราะเหตุการณ์ในอพาธเม้นนี้ เปลี่ยนชีวิต3 คนนี้ไปตลอดกาล

ปริมกับหมวย เป็นแฟนกัน ทั้ง2คน ตัดสินใจที่จะหาที่อยู่ใหม่ ที่เงียบสงบ และไกลจากสภาพแวดล้อมหน้าสถานที่เรียน ที่ต้องเดินผ่านและเจอ ลูกผสมและมนุษย์ขี้เหล้าที่เรียกกันว่า+++ กลุ่มอะบอริจิน+++ชนพื้นเมืองที่นิยมขอเงิน เดินระลานนักเรียน และนักท่องเที่ยว


ทั้ง 2คน เลยตัดสินใจชวนเดวิด มาอยู่ด้วยกัน เพราะเป็นเพื่อนทีสนิทกันมาก...


ปริมกับเดวิดเคยเช่าบ้านอยู่ด้วยกัน ก่อนทีปริมจะมาเป็นแฟนกับหมวย...ปริมไปไหน เดวิดมักขอตามไปด้วย เพราะเดวิดเองก็เพื่อนน้อย เพราะเป็นคนโลกส่วนตัวสูงเช่นกัน


เย็นวันนึง ปริมกับหมวย ตัดสินใจไว้ว่า..ยังไงก็ต้องมีบ้านพักสักหลัง ราคาดีๆ และสถานที่ไม่ไกลที่เรียนมาก และต้องพร้อมให้นักเรียน หัวดำๆ เช่า โดยไม่มีเงื่อนไขอะไรมากมายให้ปวดหัว และไม่คิดค่ามัดจำบ้าน หรือ บอนฟรีแพง เพราะก่อนหน้านี้ นักเรียนไทยจะไม่คุ้นเคยกับการออกมาทำสัญญาเช่าบ้านโดยตรงกับฝรั่ง เพราะยุ่งยากวุ่นวาย และโอกาสผ่านน้อยมาก นักเรียนไทยและต่างชาติเลยมองหา share house เป็นทางออกชีวิต share ห้องกับใครก็ได้ อยู่รวมๆกันไป
ห้องน้ำรวม  ตู้เย็นรวม ห้องครัวรวม..ราคาก็ว่ากันไปตามทำเล

เมื่อปีกกล้าขาแข็งขึ้น และงบประมาณพร้อม ปริมกับหมวยเลย ออกตามล่าหาบ้านหลังใหม่ ห้องใหม่ คอนโดใหม่ หรืออะไรก็ได้ ที่พร้อมทำสัญญา

ปริมกับหมวยเลือกนั่งรถ ฟรีบัสสำหรับนักเรียนเข้าเมือง red cat bus วนผ่านถนน hey st. และทั้งสองเลือกลงที่ ตึก 544 hey st. เพราะไปสะดุดตากับ ออฟฟิศนึงที่มีภาพของคอนโดเต็มไปหมด แต่ละภาพ ยั่วยวนใจทั้ง2 ให้เต้นแรงด้วยความตื่นเต้น เพราะสวย ตรงใจ ทำเลถูกใจมาก


ระหว่างยืนมองแต่ละภาพอย่างละเอียด และกำลังจะเอื้อมมือเพื่อไปเปิดประตู เพราะถึงเวลาต้องเข้าไปสอบถาม ลมพัดแรงมากในวันนั้น จนทุกอย่างหน้าร้านล้มพัง ระเนระนาด  ฝนกำลังจะตก ทั้ง 2 ปริมกับหมวยเลยรีบเปิดประตูเข้าไป และมองหาพนักงานที่พร้อมจะตอบคำถาม


ออฟฟิศนี้มืดมาก เพราะเวลานั้นก็เย็นมากแล้ว มีผู้ชายผมสีขาวทั้งหัว เดินเข้ามาทักทาย พร้อมถามว่า ถูกใจหลังไหน?

ทั้ง2 ชี้ไปที่ 22/40 wellington st. West perth เอเยนผมสีขาว ปรบมือและบอกว่า คุณทั้ง2 ฉลาดเลือก เพราะห้องนี้ใหญ่และสวยเพอเฟ๊กที่สุดในบรรดาตัวเลือกอื่นๆ

บ้านหลังนี้พร้อมให้ดู เปิดให้ชมในอีก 2วัน ให้ลงชื่อไว้ แล้วไปเจอกัน ไปดูห้องจริงกันได้เลย ก่อนจากกันในวันนั้น ปริมและหมวย ทิ้งคำถามไปว่า มีคนสนใจห้องนี้มากน้อยแค่ไหน และเค้าทั้ง2จะมีโอกาสได้เป็นเจ้าของจริงๆรึเปล่า เพราะ พวกเราไม่ได้มีสัญชาติออสเตรเลีย และเป็นแค่เด็กนักเรียน ใช่คือใช่ ไม่คือไม่ ไม่อยากเสียเวลารอลุ้น เพราะมาเพื่อเช่าเลย ทำสัญญาเลย ไม่ได้มาเพื่อเป็นตัวเลือกแล้วต้องรอลุ้น

เอเยนผมขาวโพลน ได้แต่ตอบว่า คุณมีโอกาส 99%

ปริมและหมวย เก็บคำว่า 99%มาตีความหมาย ว่า อะไร ?
ยังไง ?  งง?

เมื่อครบ 2 วันตามนัดหมาย

ปริมมีแผนที่จะแอบเข้าไปดูสถานที่ก่อน เพราะไม่อยากจะไปพร้อมกับตัวเลือกอื่นๆ เพราะการแค่เห็นสภาพตึกภายนอก และหน้าห้องก็พอจะเดาได้แล้วว่า ควรไปต่อหรือหยุด

ปริมมาถึงก่อนเวลา ครึ่ง ชม. ระหว่างรอเอเยน ก็ได้แอบเดินตามคนใจตึกเข้าไป และให้หมวยยืนรอที่ลานจอดรถ เพื่อถ่วงเวลาเอเยน ในกรณีเอเยนมาถึงก่อนเวลา


ปริมเดินเข้าไปในตัวตึก ตรงไปที่ลิฟ (ลิฟมี2ตัว รองรับ100ห้องของตึก3ชั้น)

ปริมเข้าไปในลิฟ และนึกสับสนว่า ห้อง 22/40 ควรกดชั้นไหนดี

ปริมเลือกกดชั้น 2 เพราะคิดว่า 22 เลข 2 นำ ต้องชั้น 2 แน่นอน...ด้วยความกังวลตื่นเต้น เพราะกลัวโดนจับได้ว่า แอบเข้ามาในตึกโดยไม่ได้ขออนุญาติใครก่อน กฏหมายต่างประเทศข้อหาบุกรุก โทษร้ายแรงมาก..ใจก็เต้นรัวตลอดเวลา

และลิฟก็มาหยุดที่ ชั้น 3 ไม่หยุดชั้น 2 ตามที่กดไป


ปริมเกิดอาการงง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะคิดว่า ด้วยความตื่นเต้นมากไป สมองคงเบลอๆ กินน้อย นอนน้อย มั้ง!!!

เมื่อลิฟเปิดออก แน่นอนนี่คือ ชั้น 3    ปริมเดินออกจากลิฟด้วยความมึน ๆ งงๆ และเป้าหมายคือ มองหาห้องหมายเลข 22/40 เมื่อเดินออกจากลิฟ และเลือกเลี้ยวซ้าย (ทางบังคับให้เลี้ยวซ้าย) ก็ได้เจอกับผู้หญิงจีน อายุราวๆ 45 ลักษณะขาวมาก ผมสั้นสีดำปี๋ ดำสนิท ตัดกับหน้าขาวเหมือนคนไม่มีเลือดในร่างกาย

ผู้หญิงจีนคนนี้ กวักมือไกลๆ เหมือนเรียกและบอกว่า มาทางนี้สิ ห้องอยู่ทางนี้...ปริมตกใจมาก เพราะคิดว่า ตายละ อุตส่าแอบขึ้นมาดูห้องก่อนใคร เจ้าของห้องดันมากวักมือเรียกได้ไง แผนแตก โดนจับได้แล้ว..


ปริมทำใจเดินตาม ใจสั่นรัวๆ และ เดินตามไปเรื่อยๆ แต่ผู้หญิงคนนั้น หายไป...ปริมงง ว่า เทอหายไปไหน หายไปตอนไหน นี่มันกำแพง จะเดินให้ไวแค่ไหน ก็ไม่มีทางหายไปได้แบบนี้  ปริมมองไปที่กำแพง เห็นกำแพงลักษณะคล้ายมีคราบน้ำสกปรกไหลออกมา คล้ายๆ สีเลอะกำแพง...ในตอนนั้นลมพัดแรงเพราะฝนใกล้ตก ปริมหยุดยืนตรงกำแพงอิฐสีน้ำตาลพักเล็กๆ และคิดว่า คนจีนคือใครและหายไปไหน หรือตาฝาด...เอาเหอะ เวลาจำกัดละ เดินไปหาห้องก่อนดีกว่า อาจตาลายก็ได้...


ในที่สุดปริมก็เจอห้องจนได้ อยู่ไม่ห่างจากกำแพงประหลาดที่ผู้หญิงคนจีนคนนั้นหายไป

เอาหละ!! ในที่สุดก็เจอห้อง และเห็นหน้าห้องเปิดอยู่ แต่ห้องล๊อกกุญแจ มองด้วยตาทะลุไปถึงหลังห้อง เพราะห้องใช้ประตูกันยุงแบบมุ้งลวด แม้จะล้อกจากภายนอก แต่เปิดประตู้สีขาวทิ้งไว้ ยังไงก็สามารถมองผ่านประตูกันยุงได้สบายๆ

ในห้องสวยมาก เงียบสงบ และกว้างมากพอให้เริ่มต้นชีวิตใหม่กันที่นี่ ใจอยากได้ห้องขึ้นมามาก จนไม่อยากผิดหวัง


ปริมจำได้แม่นว่า ห้อง 22/40สวยๆแบบนี้ คือ ชั้น 3 ใกล้กำแพงเปื้อนๆ
ปริมเลยรีบวิ่งกลับไปที่ลิฟ เพื่อจะกลับไปหาหมวย เพื่อบอกทุกสิ่งทีเห็นให้ฟัง ระหว่างวิ่งผ่านกำแพงอันเดิม ขนลุกแปลกๆ เพราะนึกถึงหน้าผู้หญิงจีนผมสั้น หน้าซีด เดินช้าๆเหมือนคนอมโรค อมทุกข์ ขนลุกทันที


ปริมวิ่งสุดแรงเพราะกลัวแผนแตก สุดท้ายปริมวิ่งกลับไปหาหมวยและเล่าทุกอย่างให้ฟังจนครบ


15นาที ฝานไป ที่ลานจอดรถ  เอเยนผมสีขาวคนเดิมได้ขับรถเข้ามาจอด พร้อมคนที่สนใจในห้องนี้อีกราวๆ 8-10คน มาเป็นคู่ๆ  หลากหลายเชื้อชาติเพราะห้องแบบนี้ ราคานี้ ทำเลนี้ หายาก...คู่แข่งเลยเยอะตามเนื้อผ้า

เอาละ ความหวังของปริม หมวย เริ่มไม่แน่นอน เพราะคู่แข่งแต่ละคน โปรไฟล์แน่นมาก ใส่สูทรผูกไทด์มาก็มี แล้วนักเรียนอย่างเรา หัวดำ ๆ ไม่น่าจะรอด...ความไม่แน่นอนมาแล้ว 80%


ใช่ก็ใช่ ไม่ก็ไม่ ปริมพูดกับหมวย ระหว่างเดินตามเอเยนเข้าไปในลิฟ...

เมื่อแต่ละกลุ่ม โดนแยกกัน เพื่อเข้าไปในลิฟ ปริมต้องแสดงออกว่า ไม่เคยเข้ามาส่องก่อนใครเพื่อน ด้วยการถามเอเยนว่า รู้ไม๊คับ ห้องอยู่ชั้นไหน?

เอเยนเงียบไม่ตอบ พร้อมเอานิ้วทิ่มแรงๆ ไปที่ ชั้น 2!!!

ปริมกับหมวย มองหน้ากัน เพราะรู้ว่า ก่อนหน้า ปริมกดไปชั้น 3 กดขึ้นเน้นๆ 3 คือ 3 คือ!!!! ยังไง!!!! มันก็ต้องชั้น 3 เท่านั้น


เมื่อกำลังตะลึง อึ้ง และตกใจ กับการกดลิฟ และสับสนว่า สมองเบลอ หรือ เอเยนกดพลาด...ภาพตัดกลับไป ลิฟเปิดออก กดชั้น 2 ลิฟก็ออกมาชั้น 2 เป๊ะ...

ทุกคนเดินไปที่ห้อง 22/40 ประตูห้องถูกเปิดไว้ ตรงภาพ ตรงปกกับที่แอบส่องก่อนหน้านี้ เป๊ะๆๆๆ ต่างกันแค่ ชั้น 2 หรือ 3 ทิ้งไว้เป็นปริศนาก่อน....เพราะตรงหน้านี้ ภารกิจสำคัญมากคือ เอาชนะคนอื่นและได้เซ้นสัญญาเช่า พร้อมเป็นเจ้าของให้ได้


เมื่อเดินสำรวจทุกซอก มุม ในบ้านแล้ว ทุกคนก็มานั่งรวมตัวกันในห้องโถง เพื่อรอให้เจ้าของบ้านตัวจริง เข้ามาเพื่อบอก กฏระเบียบ เงิ่อนไขต่างๆ พร้อมซักถามส่วนตัว เพื่อเลือกคนเช่าให้จบๆ ใครอยูใครไป รู้เรื่องเลยคะ


เจ้าของบ้านถามปริมกับหมวยว่า อยากอยู่ทีนี่พราะอะไร? และเป็นนักเรียนแถวนี้เหรอ? และเป็นคนสะอาดรึเปล่า?

3คำถามง่ายๆ พร้อมคำตอบที่ตั้งใจตอบ..คู่อื่นก็ตั้งใจตอบ แต่สุดท้ายเจ้าของบ้าน ได้พูดเสียงดังฟังชัด ต่อหน้าลูกค้าทุกคนที่สนใจ รวมทั้งต่อหน้าเอเยนว่า บ้านนี้ห้องนี้ เลือกเจ้าของแล้ว และถูกใจ นักเรียน 2 คนนี้


ปริมกับหมวย งง!! เข้าวินแบบ งงจริงๆ ตัวเลือกดีๆมากมาย เจ้าของบ้านผู้หญิงอายุราวๆ 70 ไม่เลือก แต่กลับเลือก นักเรียนธรรมดาๆ ที่ไม่มีแม้โปรไฟล์ดีๆ เพราะไม่ได้เป็นคนออสเตรเลีย หลังทุกคนกลับไป ก็เหลือการคุยกันระหว่างเรากับเจ้าของบ้านตัวจริง และเอเยน เพื่อวางเงิน และเซ้นสัญญาเช่าเป็นเวลา 1 ปีเต็ม

เจ้าของบ้านบอก ให้จ่ายเงินทุกเดือนผ่านเอเยนนะ เพราะเค้ากับครอบครัวจะย้ายไปอยู่เมืองอื่น จ่ายให้ตรงเวลานะ ปริมกับหมวยรับปากอย่างดี และทิ้งคำถามสุดท้ายก่อนจากกันว่า

เอ๊ะ!!! คุณป้า  ห้องนี้เดิมๆ ชั้นไหน? ป้าบอก ชั้น2!!!!!นี่คือตะลึงที่ 1


คำถาม 2 : ป้า ห้องนี้เคยมีคนจีน เป็นเจ้าของหรือคนเช่ารึเปล่า? ป้าบอก เคยมี แต่นานมากแล้วนะ ผู้หญิงจีนคนนั้น เคยนอนห้องนั้นหละ

แต่ตอนนี้ ตายไปแล้ว โดนฆาตกรรม!!!!