ดูมาแล้วสี่ห้ารอบสำหรับละครเวทีแห่งปีเรื่องนี้
ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยดูละครเวทีเพราะใช้เวลานาน แต่นี่ดูไปหลายรอบแล้ว คืออัลไร...และยังต้องไปดูอีก...
เริ่มเลยละกัน
เป็นช่วงเวลาที่เหมาะกับการดูละครสร้างสรรค์คุณธรรมจากคำสอนของพ่อหลวงของชาวไทยทำให้แก่นของเรื่องมีความเข็มแข็งและคงจดจำ
ไปอีกนาน เราได้ไปกาล่าครั้งแรกที่ยกเลิกยืนรอดูแถลงข่าวหน้ารัชดาลัย เศร้าที่สุดในชีวิตและไม่มีวันลืมนาทีนั้น...
เวลาผ่านและมีกาล่าอีกครั้งยิ่งจดจำ ... ย้ำด้วยรอบปกติอีก 2 รอบติดบ่ายค่ำและรอยอื่นๆที่จะตามมาทำให้อยากรีวิวเก็บไว้
เคยแต่ดูละครอลังการ Phantom of the opera ที่โรงละคร Broadway เมือง Manhattan ที่ NewYork เลยทีเดียวเชียว
แต่จะบอกว่ารัชดาลัยนั่งสบายกว่า สวยกว่า ... เพียงแต่ละครของเขาคลาสสิคและคนเล่นเทพสุดๆ
ลอดลายมังกรเนื้อเรื่องน่าสนใจ งานเนี๊ยบ แต่มีความไม่สมเหตุผลบ้างเมื่อปรับมาตามยุค เช่น เหลียงกับความมีเมียเยอะ แย้งกับสิ่งที่สอนลูกๆ การไปอิงจอมพล ป. มากไปทำให้ดูเลือกฝ่าย หลักการดูอ่อนไปหน่อยอาจเพราะต้องยึดโครงเดิมไว้
โปรดักชั่นสเกลใหญ่ดี วงเล่นดีมาก อคูสติคในห้องชัด แต่ควรเปลี่ยนไมค์หน้าผากเป็นบูมโปรๆและให้นักแสดงโปรเจคเสียงเอา แต่คงหาคนเล่นยากขึ้น
มีความแม่นบล็อกกิ้งเพราะรายละเอียดเยอะจริงๆ จนคิดว่าจะเยอะไปไหน น้อยๆแต่เด่นๆดีกว่ามั้ย อุๆ อองซอมเยอะไปและเสียงร้องแบนและแหลมๆมากเกิน ที่เคยดูของบรอดเวย์อองซอมของเขาจะโปรเจคเสียงกังวานและเป็นประสานเสียงที่เสียงแน่นมากไม่มีหลุดเสียงเดี่ยวๆเลย ควรจะลดบล็อกกิ่ง แบบว่าการเก็บเก้าอี้เอย ดันร้านอลกเงินเอย บันไดเครื่องบินเอย (อันนี้คนดูรอบแรกๆฮา) เอาไปออกแบบฉากใหญ่ๆเด่นๆน่าจะไม่ดูวุ่นวายแบบนี้ รัชดาลัยมีศักยภาพมาก เคยดูจากฉากเรื่องสู่ฝันอันยิ่งใหญ่ เนรมิตคุกได้อลังมาก ..
ว่าด้วยเรื่องแคสนักแสดงหลัก รอบหลังๆอินและเชื่อขึ้นเรื่อยๆ แบงค์กับบทเหลียงเล่นดี เพียงแต่เสียงร้องไม่มิวสิคัลนัก คือทุ้มและใช้เชสมากไปจนสงสารเพราะฟังอึดอัดกลัวขาดใจอ่ะ
คนที่ทึ่งคือเหมยหลิง เสียงบอกอารมณ์และคาแร็คเตอร์มากจนมองข้ามทฤษฎีใดๆไปหมดเลย การเดินการยืนกิริยาต่างๆธรรมชาติมาก ต่อไปคงหารุ่นใหม่มาแทนพีนกยากมากๆ
ชาญชัยออกมากลางเรื่อง(พร้อมบันได555) ดูเป็นคนมั่นใจมากegoเยอะดี ไม่ค่อยร้ายอะไร แต่การเดินแปลกๆ ยิ่งมองจากรอบยอดดอยยิ่งชัด ก็เป็นตัวที่ขัดแย้งกับเตี่ยตามเหตุผลข้างต้น แล้วแกงส้มก็ไม่ได้เล่นให้ดูเพลย์บอยเท่าไหร่ทำให้งงๆว่าบทจริงเป็นยังไงกันแน่
คนอื่นๆเล่นได้ดีดูเป็นตระกูลที่วุ่นวายจริงๆ แต่ละคนมีความเห็นแก่ตัวคนละแบบ
ชอบสองหนุ่มเล่าเรื่องเพราะชอบน้องกั้ง ที่มาดูเนี่ยก็เพราะนรากรล้วนๆเลยได้แถมนภาที่เถียงกันสนุกดี ความจริงไม่อยากให้กั้งเล่นบทแบดบอยแต่พอได้ดู เออ เหมาะดีกวนประสาทดีแท้ แต่กั้งมีอินเนอร์อินเตอร์คาแร็คเตอร์ไม่กวรแบบไทยๆ ออกไปทางจอห์น ทราโวต้า ก็แปลกดีและหล่อมวากกก...
สรุปว่าต้องไปดูอีกหลายรอบเพราะอยากไปเขียร์กั้งและให้กำลังใจคนไทยที่กล้าบุกเบิกละครเวทีมาตรฐานโลก หวังว่าสักวันเมืองไทยจะมีการจองบัตรข้ามปีแบบละครบรอดเวย์ ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นๆ ... โชคดีบ้านเรามี พี่บอย ถกลเกียรติ ที่มุ่งมั่นจริงจัง ขอให้ลอดลายมังกรเดอะมิวสิคัลประสบความสำเร็จตามอุดมการณ์ที่ตั้งไว้...ส่วนเราก็หาวันไปดูนรากรรอบต่อๆไป..
ลอดลายมังกรเดอะมิวสิคัล รีวิวไว้เป็นที่ระลึก
ดูมาแล้วสี่ห้ารอบสำหรับละครเวทีแห่งปีเรื่องนี้
ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยดูละครเวทีเพราะใช้เวลานาน แต่นี่ดูไปหลายรอบแล้ว คืออัลไร...และยังต้องไปดูอีก...
เริ่มเลยละกัน
เป็นช่วงเวลาที่เหมาะกับการดูละครสร้างสรรค์คุณธรรมจากคำสอนของพ่อหลวงของชาวไทยทำให้แก่นของเรื่องมีความเข็มแข็งและคงจดจำ
ไปอีกนาน เราได้ไปกาล่าครั้งแรกที่ยกเลิกยืนรอดูแถลงข่าวหน้ารัชดาลัย เศร้าที่สุดในชีวิตและไม่มีวันลืมนาทีนั้น...
เวลาผ่านและมีกาล่าอีกครั้งยิ่งจดจำ ... ย้ำด้วยรอบปกติอีก 2 รอบติดบ่ายค่ำและรอยอื่นๆที่จะตามมาทำให้อยากรีวิวเก็บไว้
เคยแต่ดูละครอลังการ Phantom of the opera ที่โรงละคร Broadway เมือง Manhattan ที่ NewYork เลยทีเดียวเชียว
แต่จะบอกว่ารัชดาลัยนั่งสบายกว่า สวยกว่า ... เพียงแต่ละครของเขาคลาสสิคและคนเล่นเทพสุดๆ
ลอดลายมังกรเนื้อเรื่องน่าสนใจ งานเนี๊ยบ แต่มีความไม่สมเหตุผลบ้างเมื่อปรับมาตามยุค เช่น เหลียงกับความมีเมียเยอะ แย้งกับสิ่งที่สอนลูกๆ การไปอิงจอมพล ป. มากไปทำให้ดูเลือกฝ่าย หลักการดูอ่อนไปหน่อยอาจเพราะต้องยึดโครงเดิมไว้
โปรดักชั่นสเกลใหญ่ดี วงเล่นดีมาก อคูสติคในห้องชัด แต่ควรเปลี่ยนไมค์หน้าผากเป็นบูมโปรๆและให้นักแสดงโปรเจคเสียงเอา แต่คงหาคนเล่นยากขึ้น
มีความแม่นบล็อกกิ้งเพราะรายละเอียดเยอะจริงๆ จนคิดว่าจะเยอะไปไหน น้อยๆแต่เด่นๆดีกว่ามั้ย อุๆ อองซอมเยอะไปและเสียงร้องแบนและแหลมๆมากเกิน ที่เคยดูของบรอดเวย์อองซอมของเขาจะโปรเจคเสียงกังวานและเป็นประสานเสียงที่เสียงแน่นมากไม่มีหลุดเสียงเดี่ยวๆเลย ควรจะลดบล็อกกิ่ง แบบว่าการเก็บเก้าอี้เอย ดันร้านอลกเงินเอย บันไดเครื่องบินเอย (อันนี้คนดูรอบแรกๆฮา) เอาไปออกแบบฉากใหญ่ๆเด่นๆน่าจะไม่ดูวุ่นวายแบบนี้ รัชดาลัยมีศักยภาพมาก เคยดูจากฉากเรื่องสู่ฝันอันยิ่งใหญ่ เนรมิตคุกได้อลังมาก ..
ว่าด้วยเรื่องแคสนักแสดงหลัก รอบหลังๆอินและเชื่อขึ้นเรื่อยๆ แบงค์กับบทเหลียงเล่นดี เพียงแต่เสียงร้องไม่มิวสิคัลนัก คือทุ้มและใช้เชสมากไปจนสงสารเพราะฟังอึดอัดกลัวขาดใจอ่ะ
คนที่ทึ่งคือเหมยหลิง เสียงบอกอารมณ์และคาแร็คเตอร์มากจนมองข้ามทฤษฎีใดๆไปหมดเลย การเดินการยืนกิริยาต่างๆธรรมชาติมาก ต่อไปคงหารุ่นใหม่มาแทนพีนกยากมากๆ
ชาญชัยออกมากลางเรื่อง(พร้อมบันได555) ดูเป็นคนมั่นใจมากegoเยอะดี ไม่ค่อยร้ายอะไร แต่การเดินแปลกๆ ยิ่งมองจากรอบยอดดอยยิ่งชัด ก็เป็นตัวที่ขัดแย้งกับเตี่ยตามเหตุผลข้างต้น แล้วแกงส้มก็ไม่ได้เล่นให้ดูเพลย์บอยเท่าไหร่ทำให้งงๆว่าบทจริงเป็นยังไงกันแน่
คนอื่นๆเล่นได้ดีดูเป็นตระกูลที่วุ่นวายจริงๆ แต่ละคนมีความเห็นแก่ตัวคนละแบบ
ชอบสองหนุ่มเล่าเรื่องเพราะชอบน้องกั้ง ที่มาดูเนี่ยก็เพราะนรากรล้วนๆเลยได้แถมนภาที่เถียงกันสนุกดี ความจริงไม่อยากให้กั้งเล่นบทแบดบอยแต่พอได้ดู เออ เหมาะดีกวนประสาทดีแท้ แต่กั้งมีอินเนอร์อินเตอร์คาแร็คเตอร์ไม่กวรแบบไทยๆ ออกไปทางจอห์น ทราโวต้า ก็แปลกดีและหล่อมวากกก...
สรุปว่าต้องไปดูอีกหลายรอบเพราะอยากไปเขียร์กั้งและให้กำลังใจคนไทยที่กล้าบุกเบิกละครเวทีมาตรฐานโลก หวังว่าสักวันเมืองไทยจะมีการจองบัตรข้ามปีแบบละครบรอดเวย์ ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นๆ ... โชคดีบ้านเรามี พี่บอย ถกลเกียรติ ที่มุ่งมั่นจริงจัง ขอให้ลอดลายมังกรเดอะมิวสิคัลประสบความสำเร็จตามอุดมการณ์ที่ตั้งไว้...ส่วนเราก็หาวันไปดูนรากรรอบต่อๆไป..