ตั้งแต่มี "ขุนไกร" กลับเข้ามาในชีวิต

กระทู้นี้ตั้งขึ้นมาเพื่อสนองตัญหาตัวเองล้วนๆค่ะ

ดิฉัน มโนแจ่มอยู่ทุกคืน ว่าตัวเองห่มสไบสีบานเย็น นั่งร้อยมาลัย รอพี่ไกรที่ท่าน้ำทุกวันเลยค่ะ (ใช่หรา)
และเรื่องนี้ทำให้นึกถึงตอนละอ่อนน้อย ที่ยอมอดหลับอดนอน ฟังเสียงพ่อแม่บ่น ว่านอนดึก
ก็เพราะจะรอดูพี่ไกรนี่แหละค่ะ (โตมาได้เพราะละครหลังข่าวจริงๆ)

พี่ขุนไกรเลยกลายเป็นผู้ชายในอุดมคติโดยแท้ (ซึ่งตอนนี้ยังหาไม่เจอ เลยนั่งบนคานอย่างสง่างามอยู่ ณ ปัจจุบัน)
ชายไทยซักกี่คนจะได้ครึ่งของพ่อไกร มีความ gentleman อยู่เต็มกาย
แม้จะแอบรังแกแม่ดาวเรืองอยู่บ้างกรุบกริบก็เถอะ ดิฉันก็ถือว่ายังน่ารัก น่าเอ็นดู
แค่เห็นรอยยิ้มสไม ก็ทำเอาใจสั่นไม่เป็นจังหวะแล้วค่ะ หมอนขาดกระจายก็เพราะเสียงกระเซ่าของพ่อไกรนี่แหละคุ๊นนนนนน