เป็นกระทู้ระบายเฉยๆ เผื่อจะมีใครเจอเรื่องคล้ายๆกัน
คือเราตัดสินใจเรียนป.โทที่นึง เลือกจากการเดินทางเป็นหลัก บวกกับค่าเทอมที่เรารับไหว ก็เลยตัดสินใจเรียน
ก่อนสมัคร ก็ดูหน้าเว็บเขาบอกว่ามีสอบเข้า เราก็รู้สึกดีในระดับนึงว่าแม้มันจะเป็นเอกชนแต่ก็ยังมีการคัดกรอง มีปรับพื้นฐาน
แต่พอเอาเข้าจริง วันสมัครคือจ่ายตังเลยไม่มีสอบไม่มีอะไร จ่ายตังแล้วกลับบ้าน
พอมาเรียนก็พบว่ามีเพื่อนๆบางคนไม่ได้จบตรงสาขามา แล้วทางหลักสูตรก็ยังไม่มีให้ลงปรับพื้นฐาน กลายเป็นว่าคนเหล่านั้นเรียนไม่รู้เรื่องเลย บางคนก็ย้ายคณะไปแล้วก็มี
ที่เราเครียดหนักคืองานกลุ่มเยอะมาก บางวิชาไม่มีสอบแต่สั่งงานไว้เป็น final
และอย่างที่รู้กันคือ งานกลุ่มบางทีก็ไม่ต่างจากทำเดี่ยว(หรืออย่างดีก็คู่)
ครั้งนึงตอนอยู่ในห้อง ได้ case study มาก็แบ่งกันทำเพราะเวลามีจำกัด เราหันไปอีกทีเจอคนในกลุ่มก็อป text ลง google translate คือแบบ---- เข้าใจฟีลมั้ยคะ ว่านี่ป.โทนะเฮ้ย พวกเมิงทำอะไรกันวะ!!
เราคิดทุกนาทีว่าอยากลาออก อยากลาออกมากๆ
เครียดมากจนบางทีกลับมาร้องไห้
ไม่ได้เครียดว่าทำงานคนเดียวหรืออะไร
แต่เสียดายเงินที่จ่ายไปแล้วเกือบครึ่งแสน เราอยากลาออกไปเริ่มต้นใหม่ในสังคมที่ดีกว่านี้ รู้สึกเสียดายที่ตัวเองคิดง่ายๆว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน เพราะป.ตรีเราจบเอกชน และม.ที่เราจบมาหลักสูตรสอนดีมาก ไม่ปล่อยเกรด
แล้วที่นี่คืออะไรอะ
อาจารย์ที่สอนไม่มีวันรับรู้เลยว่าในหนึ่งกลุ่มมีคนทำงานได้กี่คน อีกกี่คนที่เป็นปลิงแล้วเกาะรอเอาเกรดไปพร้อมๆกัน
..ไม่สิ อาจารย์บอกว่าในเมื่อรับเพื่อนเข้ากลุ่มแล้วก็ต้องยอมรับให้เพื่อนได้คะแนนเท่าๆกัน
เราไม่เห็นด้วย
จะว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้
แต่เมื่อเรียนจบไปแล้ว เกรดมันคือตัววัดคุณภาพเราไม่ใช่เหรอ? คนเรียนดีกับคนเรียนไม่รู้เรื่องคะแนนมันจะเท่ากันได้ยังไง??
จะให้คนไม่เคยทำงาน คิดวิเคราะห์อะไรไม่เป็นเลยได้เกรดพอๆกับคนที่เรียนดีเหรอ?
ถ้าคนเหล่านั้นไปทำงานที่ไหนแล้วศักยภาพไม่ตรงกับเกรดที่มี องค์กรจะมองยังไง
มหา'ลัยก็เสียชื่อเสียง
หนักกว่านั้นคือคนดีๆ ที่เขาจบสถาบันเดียวกันยังเสียชื่อเสียงไปกับคนไม่มีคุณภาพแบบนั้นด้วย
TT
เครียดมากจริงๆนะ
เราจ่ายค่าเทอมเอง พร้อมลาออกมาก แต่แม่ห้ามอะ เขาไม่เคยเข้าใจหรอกว่าเรียนไปกับคนที่ไม่มีคุณภาพมันเหนื่อยใจแค่ไหน พรีเซ้นทีก็กลายเป็นตัวตลกของห้อง แย่อะ ชีวิตแย่มากจริงๆ ㅠㅠ
เครียดกับสังคมที่เรียนอยู่ค่ะ
คือเราตัดสินใจเรียนป.โทที่นึง เลือกจากการเดินทางเป็นหลัก บวกกับค่าเทอมที่เรารับไหว ก็เลยตัดสินใจเรียน
ก่อนสมัคร ก็ดูหน้าเว็บเขาบอกว่ามีสอบเข้า เราก็รู้สึกดีในระดับนึงว่าแม้มันจะเป็นเอกชนแต่ก็ยังมีการคัดกรอง มีปรับพื้นฐาน
แต่พอเอาเข้าจริง วันสมัครคือจ่ายตังเลยไม่มีสอบไม่มีอะไร จ่ายตังแล้วกลับบ้าน
พอมาเรียนก็พบว่ามีเพื่อนๆบางคนไม่ได้จบตรงสาขามา แล้วทางหลักสูตรก็ยังไม่มีให้ลงปรับพื้นฐาน กลายเป็นว่าคนเหล่านั้นเรียนไม่รู้เรื่องเลย บางคนก็ย้ายคณะไปแล้วก็มี
ที่เราเครียดหนักคืองานกลุ่มเยอะมาก บางวิชาไม่มีสอบแต่สั่งงานไว้เป็น final
และอย่างที่รู้กันคือ งานกลุ่มบางทีก็ไม่ต่างจากทำเดี่ยว(หรืออย่างดีก็คู่)
ครั้งนึงตอนอยู่ในห้อง ได้ case study มาก็แบ่งกันทำเพราะเวลามีจำกัด เราหันไปอีกทีเจอคนในกลุ่มก็อป text ลง google translate คือแบบ---- เข้าใจฟีลมั้ยคะ ว่านี่ป.โทนะเฮ้ย พวกเมิงทำอะไรกันวะ!!
เราคิดทุกนาทีว่าอยากลาออก อยากลาออกมากๆ
เครียดมากจนบางทีกลับมาร้องไห้
ไม่ได้เครียดว่าทำงานคนเดียวหรืออะไร
แต่เสียดายเงินที่จ่ายไปแล้วเกือบครึ่งแสน เราอยากลาออกไปเริ่มต้นใหม่ในสังคมที่ดีกว่านี้ รู้สึกเสียดายที่ตัวเองคิดง่ายๆว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน เพราะป.ตรีเราจบเอกชน และม.ที่เราจบมาหลักสูตรสอนดีมาก ไม่ปล่อยเกรด
แล้วที่นี่คืออะไรอะ
อาจารย์ที่สอนไม่มีวันรับรู้เลยว่าในหนึ่งกลุ่มมีคนทำงานได้กี่คน อีกกี่คนที่เป็นปลิงแล้วเกาะรอเอาเกรดไปพร้อมๆกัน
..ไม่สิ อาจารย์บอกว่าในเมื่อรับเพื่อนเข้ากลุ่มแล้วก็ต้องยอมรับให้เพื่อนได้คะแนนเท่าๆกัน
เราไม่เห็นด้วย
จะว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้
แต่เมื่อเรียนจบไปแล้ว เกรดมันคือตัววัดคุณภาพเราไม่ใช่เหรอ? คนเรียนดีกับคนเรียนไม่รู้เรื่องคะแนนมันจะเท่ากันได้ยังไง??
จะให้คนไม่เคยทำงาน คิดวิเคราะห์อะไรไม่เป็นเลยได้เกรดพอๆกับคนที่เรียนดีเหรอ?
ถ้าคนเหล่านั้นไปทำงานที่ไหนแล้วศักยภาพไม่ตรงกับเกรดที่มี องค์กรจะมองยังไง
มหา'ลัยก็เสียชื่อเสียง
หนักกว่านั้นคือคนดีๆ ที่เขาจบสถาบันเดียวกันยังเสียชื่อเสียงไปกับคนไม่มีคุณภาพแบบนั้นด้วย
TT
เครียดมากจริงๆนะ
เราจ่ายค่าเทอมเอง พร้อมลาออกมาก แต่แม่ห้ามอะ เขาไม่เคยเข้าใจหรอกว่าเรียนไปกับคนที่ไม่มีคุณภาพมันเหนื่อยใจแค่ไหน พรีเซ้นทีก็กลายเป็นตัวตลกของห้อง แย่อะ ชีวิตแย่มากจริงๆ ㅠㅠ