สวัสดีคะ เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นสดๆร้อนๆ (ขอให้พื้นที่ตรงนี้เป็นที่ระบายความในใจหน่อยคะ อึดอัดใจมาก)
เมื่อดิฉันไปตรวจพบว่าตัวเองเป็นเนื้องอกในมดลูกประมาณ6cmได้คะ ซึ่งเป็นพันธุกรรมจากแม่
วันนี้หลังจากเลิกงานกลับบ้าน ถึงบ้านปุ๊ปก็โดนด่า(บอกตรงๆคะว่าเบื่อ ทำอะไรก็โดนด่า ลูกรักนี่ทำไรถูกไปสะหมด) จนแม่ดิฉันหลุดมาคำนึงว่าถ้าจะผ่าหรือรักษาก็ให้น้องเรียนจบให้หมด ตอนนี้ไม่ต้องรักษา(เราเป็นคนหาเงินจ่ายน้องไปเรียนรายวันคะ) ซึ่งอีก3-4ปีคะ กว่าไอคนสุดท้ายจะเรียนจบ พ่อเราก็เสริมนะคะว่าผ่าไปเราก็ตาย อย่างไงก็ไม่รอด ซื้อโลงรอให้ตัวเองได้เลย (ตอนนั้นพอได้ยินก็ร้องไห้ในใจคะ คิดแค่ว่านี่กูเป็นตัวไรวะ หาเงินให้ใช้ แล้วยังมาโดนแช่ง โดนมันทำร้ายร่างกายด้วย ให้เราเกิดมาเพื่ออะไร) เราเลยเดินหนีขึ้นห้องนอน บอกตรงๆว่าจิตตก อยู่คนเดียวยังดีสะกว่า เหนื่อย เบื่อ ท้อ นั่งถามตัวเองว่านี่กูเป็นตัวอะไรสำหรับครอบครัว กำลังใจไม่เคยได้ โดนทับถมอีก
พอจะไปเที่ยวไหนก็โดนด่าบอกให้เราเอาตังส์เก็บไว้ให้น้องเรียน จนเราทนไม่ไหวเลยย้อนกลับไปว่า นี่ต้องทำงานงกๆส่งมันสองคน แล้วความสุขเราละไม่มีเลยออไง จะเที่ยวไหนก็ด่า บ้ากันไปแล้วออไง เบ่งก็ไม่ได้เบ่ง แค่ช่วยงานยังไม่มีไครคิดจะออกไปช่วยด้วยซ้ำ แต่ถึงเวลาแบมือขอตังส์นี่ไวกันทุกคน
ตอนนี้สมองดิฉันชาไปหมดแล้วคะ คิดในใจว่าจะไม่รักษาคะ หายไปสักคนครอบครัวก็ไม่เดือดร้อน เพราะขนาดมีชีวิตยังแช่งกันขนาดนี้
เมื่อดิฉันเป็นเนื้องอกในมดลูก แต่แม่ดิฉันกลับพูดว่า ค่อยรักษาตอนน้องเรียนจบหมดแล้ว
เมื่อดิฉันไปตรวจพบว่าตัวเองเป็นเนื้องอกในมดลูกประมาณ6cmได้คะ ซึ่งเป็นพันธุกรรมจากแม่
วันนี้หลังจากเลิกงานกลับบ้าน ถึงบ้านปุ๊ปก็โดนด่า(บอกตรงๆคะว่าเบื่อ ทำอะไรก็โดนด่า ลูกรักนี่ทำไรถูกไปสะหมด) จนแม่ดิฉันหลุดมาคำนึงว่าถ้าจะผ่าหรือรักษาก็ให้น้องเรียนจบให้หมด ตอนนี้ไม่ต้องรักษา(เราเป็นคนหาเงินจ่ายน้องไปเรียนรายวันคะ) ซึ่งอีก3-4ปีคะ กว่าไอคนสุดท้ายจะเรียนจบ พ่อเราก็เสริมนะคะว่าผ่าไปเราก็ตาย อย่างไงก็ไม่รอด ซื้อโลงรอให้ตัวเองได้เลย (ตอนนั้นพอได้ยินก็ร้องไห้ในใจคะ คิดแค่ว่านี่กูเป็นตัวไรวะ หาเงินให้ใช้ แล้วยังมาโดนแช่ง โดนมันทำร้ายร่างกายด้วย ให้เราเกิดมาเพื่ออะไร) เราเลยเดินหนีขึ้นห้องนอน บอกตรงๆว่าจิตตก อยู่คนเดียวยังดีสะกว่า เหนื่อย เบื่อ ท้อ นั่งถามตัวเองว่านี่กูเป็นตัวอะไรสำหรับครอบครัว กำลังใจไม่เคยได้ โดนทับถมอีก
พอจะไปเที่ยวไหนก็โดนด่าบอกให้เราเอาตังส์เก็บไว้ให้น้องเรียน จนเราทนไม่ไหวเลยย้อนกลับไปว่า นี่ต้องทำงานงกๆส่งมันสองคน แล้วความสุขเราละไม่มีเลยออไง จะเที่ยวไหนก็ด่า บ้ากันไปแล้วออไง เบ่งก็ไม่ได้เบ่ง แค่ช่วยงานยังไม่มีไครคิดจะออกไปช่วยด้วยซ้ำ แต่ถึงเวลาแบมือขอตังส์นี่ไวกันทุกคน
ตอนนี้สมองดิฉันชาไปหมดแล้วคะ คิดในใจว่าจะไม่รักษาคะ หายไปสักคนครอบครัวก็ไม่เดือดร้อน เพราะขนาดมีชีวิตยังแช่งกันขนาดนี้