สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เรายืมของเพื่อนมาตั้งค่ะ มีเรื่องอึดอัดใจมากค่ะ สับสนตัวเอง ไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกว่าเรารักเค้าหรือว่าเราแค่คิดถึง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า ตั้งแต่ตอน ม.4 ค่ะ มีรุ่นพี่ ม.6 มาจีบตามจีบแบบตั้งใจมากค่ะ เห็นถึงความตั้งใจของพี่เขาเลยค่ะ พอวันเกิดก็จะมาแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ซื้อของขวัญมาให้เรา คุยกัน ทำดีกับเราทุกอย่าง แต่ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรค่ะ แล้วพี่เขาก็หายไปสักพักเพราะเราบอกว่ายังไม่อยากมีใคร แล้วพอช่วงสอบโควต้าพี่เขาก็สอบติดคณะหนึ่งค่ะ เราไม่รู้เลยว่าช่วงเวลาที่ไม่ได้คุยกันพี่เขารอเราค่ะ เราก็มีแฟนใหม่ แต่ตอนที่เรามีแฟนพี่เขาก็ทักมาค่ะ มาถามว่าแบบเรามีแฟนแล้วหรอ พี่เขาก็บอกว่าเขารอเราค่ะ รอวันที่เราพร้อมแต่เรากลับมีแฟน เรารู้ค่ะว่าเราทำร้ายความรู้สึกอีกฝ่ายค่ะ แต่เราก็งงตัวเองว่าคิดอะไรอยู่ แต่เราก็เหมือนไม่ได้คิดอะไรกับแฟนใหม่คนนี้มาก มันรู้สึกเฉยๆ เหมือนไม่ได้มีอะไร มันกลับทำให้คิดถึงพี่คนนั้นที่หายไปค่ะ เราเลยรู้ตัวว่า เราอาจจะลืมพี่คนนั้นไม่ได้รึเปล่า เราตัดสินใจเลิกกับแฟนใหม่ค่ะ เลิกกันแบบเงียบๆหายไป เราตัดสินใจทักพี่คนนั้นไปค่ะ ทักไปคุยเพราะมันคาใจ แต่พี่เขาก็บอกว่ามันสายไปแล้วเหมือนพี่เขาตัดใจได้แล้ว เราก็จุกอกค่ะ มึนๆงงๆ ร้องไห้เลยค่ะ เราเป็นคนร้องไห้ยากมาก แต่ก็ร้องไห้เพราะครั้งนี้ เราลืมพี่เขาไม่ได้ค่ะ คิดถึงตลอดเวลา ไม่ว่าจะทำอะไรก็นึกถึงตลอด เรากลายเป็นคนร้องไห้ง่าย เวลามีคนมาจีบหรือมาคุย เราก็ไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวอะไรเลย ไม่ชอบเวลาที่พี่เขาชอบโพสอ่อยคนอื่นค่ะ ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิอยากกลับไปเป็นเหมือนวันที่พี่เขามาคุยกับเรา แต่ไม่รู้ว่าจะมีทางรึเปล่า แบบนี้เรากำลังรู้สึกอะไรอยู่คะ คิดถึงหรือว่ารัก?
มีรุ่นพี่ตามจีบพอเขาหายไปแต่เรากลับคิดถึงเค้า แบบนี้เรียกว่ารักมั้ยคะ