เราขอแทนตัวเองว่าเอ (เราเป็นทอม) และแฟนเราว่าบี(เป็นผญ) เอกับบีพึ่งคบกันช่วงแรกๆ เพื่อนของบีก็มาถามว่าคบกันจริงหรอเพื่อบีตกใจมาก(บีเคยมีแฟนแค่สองคนคนล่าสุดคือบีอยู่ม.3ตอนนี้บีอยู่ปี1) และตอนนี้คบกันได้ประมาณสองเดือนเกือบสามเดือน เอกับบีอยู่หอพักเดียวกันแค่คนละห้องพอคบกันก็มานอนด้วยกันทุกวันไปไหนมาไหนด้วยกันตัวติดกันตลอด มันเป็นความรักความรู้สึกที่มากกว่าสองเดือน อาจคงเพราะเพิ่มความผูกพันธ์เข้ามาด้วยมั้ง มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า คือตอนที่เราคบกันอยู่นี้แม่ของบีไม่รู้ (บีไม่ค่อยได้ออกไปไหนวันๆเล่นเกมอยู่แต่บ้าน) แล้วอยู่มาวันนึงแม่บีโทรมาถามว่าบีมีแฟนหรอลูก ? บีชอบทอมหรอลูก? แม่บีก็พูดอีกว่าบีผิดปกติที่ชอบทอม(ผญด้วยกัน) แต่เอรู้สึกเจ็บสุดที่ประโยคสุดท้ายว่า สุดท้ายแล้วผญก็ต้องต้องคู่กับผช เอเจอประโยคนี้เอทั้งจุกทั้งมีคำถามเข้ามาในหัวมากมาย ว่าทำไมต้องปิดกั้นเราแค่เพราะคำว่าเพศ เราเลือกเกิดไม่ได้ ได้แต่น้อยใจกับตัวเองว่า ทำไมแม่บีถึงตัดสินเอแค่เพราะคำว่าเพศ ทำไมถึงไม่ลองเปิดใจว่าเราก็ทำให้บีมีความสุขได้ มันจะมีบ้างไหม ใครที่รักกันเข้าใจกันโดยไม่สนใจคำว่าเพศ เอพยายามจะเข้าใจแล้วแต่เอมีแฟนมากี่คนก็ต้องเลิกแค่เพียงเพราะแม่เขาไม่ชอบทอม แค่เพียงเพราะเราเป็นทอม ทำไมโลกนี้ไม่แฟร์กับเราเลย แค่รักกันมันยังไม่พอใช่ไหม ส่วนบีก็กลัวเราคิดมากบอกว่าอย่าไปสนใจ บีก็ทำตัวปกติไม่เปลี่ยนไป เอก็พยายามทำตัวตามปกติไม่ให้บีรู้ว่าเอคิดมาก แต่เอก็อดคิดและน้อยใจไม่ได้ แล้วเอควรเลือกกับบีไหม ??
สุดท้ายผู้หญิงก็คู่กับผู้ชายอยู่ดี ??