วันนี้เราได้ไปสอนพิเศษน้อง ม 2 น้องเล่าให้ฟังว่า วันนี้น้องกำลังเดินผ่าน อ ท่านหนึ่ง แล้ว อ ก็บอกน้องว่าเก็บขยะไปทิ้งด้วย น้องเลยตอบกลับไปว่า ผมไม่ได้เป็นคนทิ้งครับ อ ก็เลยตอบน้องมาว่า ไม่ว่าใครจะทิ้ง แต่ถ้าเราเห็นควรต้องเก็บ รร นี้เป็น รร ของเรา สุดท้ายน้องก็เก็บไปทิ้ง แต่น้องถามเราว่า พี่ อ เค้าเห็นขยะก่อนผมอีกนะครับ แต่ตัวเค้าเองก็ไม่ได้เอาไปทิ้ง รอจนผมเดินผ่าน แล้วบอกให้ผมเอาไปทิ้ง ทำไม อ เค้าไม่เอาไปทิ้งหล่ะครับ หรือเพราะเค้าเป็น อ ผมเป็นนักเรียน หน้าที่เก็บขยะเป็นของนักเรียนหรอครับ ไม่ใช่ของทุกคนในโรงเรียน ที่อยากเห็นโรงเรียนสะอาดหรอ? ตัวเค้าเอง เห็นขยะแต่ก็รอใช้ให้คนอื่นมาเก็บ แปลว่า ครั้งต่อไปเวลาผมโตขึ้น ผมไม่ใช่นักเรียน ผมก็ไม่ต้องเก็บ แล้วรอให้คนที่อาวึโสน้อยกว่าเรามาเก็บหรอ?
เจอคำถามนี้ไปก็แอบตกใจเหมือนกัน เพราะตอนเราเป็นนักเรียน ถ้า อ. สั่งให้เก็บเราก็แค่เก็บไปทิ้ง ไม่ได้คิดอะไรแบบน้อง น้องบอกทำไมอ ไม่เอาไปทิ้งให้เด็กเห็น จะได้รู้ว่า ต่อให้เป็นใคร ถ้าเราเห็นขยะ ควรต้องช่วยกันเก็บเอาไปทิ้ง จะได้เป็นตัวอย่างให้คนอื่นๆ เราก็เลยเอามาคิดว่า การทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีนี่มันมีค่าเหมือนกันนะ
ตัวเราเองก็เคยมีประสบการณ์เรื่องการต่อคิว ตอนเด็กๆ จะถูกปลูกฝัง เรื่ิงการเข้าแถว แต่ตอนเรียน รร เรานี่ถ้าเป็น อ ไม่ต้องต่อแถว ก็เข้ามาตัดอาหารได้เลย หรือซื้อของตามสหกรณ์ อ ก็จะบอกว่า ขอครูจ่ายก่อนแล้วกัน แต่ตอนนั้นก็มองแล้วแบบเฉยๆ ก็เค้าเป็นคุณครูของเรา จนมาเรียนมหาวิทยาลัย เวลาคณะมีงานเลี้ยง ถ้าเกิดว่า อ จะมาตักอาหาร เราก็จะบอกว่า เชิญ อ ตักก่อนเลยค่ะ แต่ อ ส่วนใหญ่เค้าก็จะบอกว่า ไม่เป็นไร ตามคิว เลย มาก่อนได้ก่อน ตอนนั้นเราก็แบบ. นี่แหละ ตัวอย่างที่ดี ถ้าอยากสอนให้เด็กรู้จักต่อแถว แต่ก็มี อ บางคนมาเห็น อ. เค้าต่อแถวอยู่ข้างหลัง เลยพูดขึ้นมาว่า เด็กสมัยนี้เป็นอะไรกันไปหมดแล้ว มารยาท น้ำใจไม่มี แทนที่จะให้ อ. เค้าก่อน โอ้ย เราได้ยินแล้วแบบความรู้สึกที่มีต่อ อ ท่านนี้นี่แบบค่อนข้างจะไม่พอใจ กำลังจะบอกไปแล้วว่า อ. เค้าขอต่อแถว แต่อ ท่านที่ขอต่อแถวเค้าแทรกมาเองว่า เด็กจะให้ผมก่อนแล้ว แต่ผมขอต่ิแถวเอง เราจะสอนเด็กให้รู้จักการเข้าแถว ความมีระเบียบได้ไง ถ้าเรายังใช้ความเป็นอาจารย์มาแทรกคิวเด็ก
อันนี้แค่นำมาเล่า มาแลกเปลี่ยนกันว่า จริงๆ แล้วการที่เราแสดงให้เด็กดูเป็นตัวอย่างมันจะดีกว่าที่เราแค่สอนในห้องริป่าว
เก็บขยะไปทิ้งด้วย
เจอคำถามนี้ไปก็แอบตกใจเหมือนกัน เพราะตอนเราเป็นนักเรียน ถ้า อ. สั่งให้เก็บเราก็แค่เก็บไปทิ้ง ไม่ได้คิดอะไรแบบน้อง น้องบอกทำไมอ ไม่เอาไปทิ้งให้เด็กเห็น จะได้รู้ว่า ต่อให้เป็นใคร ถ้าเราเห็นขยะ ควรต้องช่วยกันเก็บเอาไปทิ้ง จะได้เป็นตัวอย่างให้คนอื่นๆ เราก็เลยเอามาคิดว่า การทำตัวเป็นตัวอย่างที่ดีนี่มันมีค่าเหมือนกันนะ
ตัวเราเองก็เคยมีประสบการณ์เรื่องการต่อคิว ตอนเด็กๆ จะถูกปลูกฝัง เรื่ิงการเข้าแถว แต่ตอนเรียน รร เรานี่ถ้าเป็น อ ไม่ต้องต่อแถว ก็เข้ามาตัดอาหารได้เลย หรือซื้อของตามสหกรณ์ อ ก็จะบอกว่า ขอครูจ่ายก่อนแล้วกัน แต่ตอนนั้นก็มองแล้วแบบเฉยๆ ก็เค้าเป็นคุณครูของเรา จนมาเรียนมหาวิทยาลัย เวลาคณะมีงานเลี้ยง ถ้าเกิดว่า อ จะมาตักอาหาร เราก็จะบอกว่า เชิญ อ ตักก่อนเลยค่ะ แต่ อ ส่วนใหญ่เค้าก็จะบอกว่า ไม่เป็นไร ตามคิว เลย มาก่อนได้ก่อน ตอนนั้นเราก็แบบ. นี่แหละ ตัวอย่างที่ดี ถ้าอยากสอนให้เด็กรู้จักต่อแถว แต่ก็มี อ บางคนมาเห็น อ. เค้าต่อแถวอยู่ข้างหลัง เลยพูดขึ้นมาว่า เด็กสมัยนี้เป็นอะไรกันไปหมดแล้ว มารยาท น้ำใจไม่มี แทนที่จะให้ อ. เค้าก่อน โอ้ย เราได้ยินแล้วแบบความรู้สึกที่มีต่อ อ ท่านนี้นี่แบบค่อนข้างจะไม่พอใจ กำลังจะบอกไปแล้วว่า อ. เค้าขอต่อแถว แต่อ ท่านที่ขอต่อแถวเค้าแทรกมาเองว่า เด็กจะให้ผมก่อนแล้ว แต่ผมขอต่ิแถวเอง เราจะสอนเด็กให้รู้จักการเข้าแถว ความมีระเบียบได้ไง ถ้าเรายังใช้ความเป็นอาจารย์มาแทรกคิวเด็ก
อันนี้แค่นำมาเล่า มาแลกเปลี่ยนกันว่า จริงๆ แล้วการที่เราแสดงให้เด็กดูเป็นตัวอย่างมันจะดีกว่าที่เราแค่สอนในห้องริป่าว