เรื่องที่เกิดขึ้นในสังคมมนุษย์เงินเดือน

เรื่องมีอยู่ว่าผมทำงานเป็นมนุษย์เงินเดือนซึ่งเป็นคนที่ชอบทำอาหารเลยทำข้าวกล่องมากินที่ทำงานเป็นระยะเวลา1-2ปีแล้ว แต่เผอิญวันหนึ่งมีแม่บ้านประจำออฟฟิตมาเล่าว่ามีเพื่อนร่วมงานบางคนเอาผมไปนินทาเสียๆหาย ว่าการที่ผมเอาข้าวมากินมื้อเช้าและมื้อกลางวัน เพราะผมไม่มีตังซื้อข้าวกิน พอผมได้รู้เรื่องจากปากแม่บ้านตัวผมเองก็รู้สึกเฉยๆกะสิ่งที่เพื่อนร่วมงานนั้นแอบนินทา(คนนินทาผมเค้าเป็นผู้ชายเพื่อนร่วมงานในแผนกนั้นละทั้งที่แต่ก่อนก็สังสรรค์ปาร์ตี้กันบ่อยๆระยะหลังผมมีปัญหาเรื่องไร้สาระกะคนที่นินทาและผมแต่งงานมีครอบครัวเลยไม่ได้คบค้าสมาคมด้วย)แต่สิ่งที่เค้านินทาผมว่าไม่มีตังซื้อข้าวกิน ผมก็งง มากทั้งที่ผมเองก็มีสวนผลไม้เช่นทุเรียน มังคุด ลองกอง  ก็มีพี่ๆในแผนกบอกว่ามันคงอิดฉาเอ็งที่เอ็งมีและมีครอบครัวที่ดี ผมเลยมองย้อนกลับไปมองคนที่นินทาว่าร้ายผม อืม!!!อายุก็ปาเข้าไป36ล่ะบ้านยังไม่มีอยู่ยังต้องเช่าห้อง รถที่ขับอยู่ทุกวันกันชนท้ายโดนชนพังหลุดยังไม่มีใส่ แม่ยังเช่าห้องอยู่รับจ้างเย็บเศษผ้าขายไม่มีงานก็ไปรับจ้างล้างจาน ซึ่งต่างจากผม ผมมีบ้าน2หลังรถยนต์2คัน ที่ดินทำกินไว้ทำกินตอนเบื่อเมืองหลวงสังคม ตัวผมเองเป็นคนประหยัดเชื่อหรือเปล่าว่าในแต่ละวันผมใช้เงินไม่ถึง20บาท ภรรยาผมให้เงินใช้วันล่ะ100 อาทิตย์ล่ะ500  ข้าวทำมากินขนมก็เอามากินจากบ้านอย่างเช่นกล้วยที่บ้านมีสวนกล้วยไข่กล้วยน้ำหว้า อ่อ!!lสวนผลไม้ผมอยู่ที่จันทบุรี ผมไม่เคยอวดใครๆว่ามีแต่เป็นเพราะผมประหยัด เย็นเลิกงานกลับบ้านทำกับข้าวให้ครอบครัวกินนั่งคุยกันกับครอบครัวมีบ้างที่มีดื่มกินสังสรรค์ภายในครอบครัวแต่ละเดือนผมกับภรรยาเก็บออมเงินเดือนล่ะ2หมื่น!!แปลกเน๊าะที่เราทำตัวประหยัดติดดินยังถูกมองว่าไม่มี เพราะความอิดฉาริษยา!!ทุกวันนี้คนที่เค้านินทาผม ตกต่ำอยู่ทุกวันนี้  อาจเป็นเพราะปากของเค้าเองที่ทำร้ายตัวเค้า มีใครเคยเจอแบบผมไหม?สังคม อีกไม่นานผมก็หันหลังให้กับเมืองแห่งความวุ่นวายกลับไปทำสวนอยู่แบบพอเพียงตามแบบของพ่อ  เรื่องก็มีเท่านี้ละครับ