สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกท่าน นี่เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ เพิ่งหัดเล่นพันทิปด้วย แหะๆ คือเราพึ่งเจอประสบการณ์ตามหัวข้อกระทู้มาสดๆร้อนๆเลยคะ ขอเล่าความเป็นมาแบบยาวๆหน่อยนะคะ คือเราพึ่งเรียนจบมาใหม่ๆเลยคะ จบปุ้บก็ทำงานเลย ได้ทำงานใกล้บ้านด้วยคะ เราคบกับคนๆหนึ่งอยู่คะ เดือนธันวานี้ก็จะครบ 7 ปีแล้ว เขาแก่กว่าเรา 4 ปี เราเป็นคนจังหวัดเดียวกัน แต่อยู่คนละอำเภอคะ เขาทำงานอยู่ต่างจังหวัดคะ ไกลพอสมควร นานๆเราจะได้เจอกันที สมัยที่เรายังเรียนอยู่มัธยม นับครั้งได้เลยคะเคยเจอกันประมาณ 7 ครั้ง ก่อนที่เราจะเจอเขา เราเคยคบคนมาเยอะมาก ประมาณ 20 กว่าคนได้ คบจริงบ้างคุยเล่นๆบ้าง แต่สุดท้ายคนเหล่านั้นก็ไปจากเราหมด จนมาเจอคนนี้ เราชอบเรียกเขาเล่นๆกับเพื่อนว่าพี่ชาย เขาไม่ได้ว่าอะไรนะคะ เพราะเรารู้กันอยู่แล้ว ขอเรียกแทนเขาว่าพี่ชายนะคะ พี่ชายคนนี้เป็นคนดี ดีกับเรามาก ดีจนเราไม่คิดว่าชีวิตนี้เราจะหาคนแบบนี้ได้จากที่ไหน ตลอดเวลาที่คบกันมาเขาพยายามเพื่อเรามาตลอด บ้านของเขาไม่ได้มีฐานะอะไร ครอบครัวเขามีปัญหาอีก เขาเล่าให้เราฟังว่า เขาทำงานส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ยังเด็ก เขาเรียนจบ ปวส คะ เพราะไม่มีเงินเรียนต่อ ตอนนั้นเราสงสารเขามากคะ เพราะชีวิตเขาตรงข้ามกับชีวิตเราเลย ไม่ใช่บ้านเรารวยหรืออะไรนะคะ เราเป็นลูกคนเดียว เราเลยไม่ค่อยได้ลำบากอะไร พอตอนนั้นเราคิดแบบนี้ ทำให้เราคิดว่าเราจะคบกับคนนี้แหละ เพราะสงสารเขา อยากเป็นความอบอุ่นให้เขา ไม่อยากให้เขาไม่มีใคร แต่ตลอดเวลาที่คุยกับเขาก็มีคนเข้าในชีวิตเราเรื่อยๆนะ เราก็คุยแต่เราแยกแยะว่าเราจริงจังกับคนนี้ ตลอดเวลาที่คุยกัน เราพยายามบอกเขาว่าทำงานให้เก็บเงินนะ จะได้มีอนาคตที่ดี ตัวเองจะได้สบาย เพราะเราคิดว่าวันไหนหากไม่มีเรา เขาจะอยู่ได้ จนวันนี้เขามีรถ มีเงินเก็บ
เวลาผ่านไปเราเข้ามหาวิทยาลัย ก็ไม่มีใครเข้ามาในชีวิตเรา เราก็ยังคบกับคนๆนี้ แต่เรารู้สึกว่าเขาไม่ใช่ เราทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะความคิดเห็นไม่ตรงกันบ้าง หลายๆเรื่อง เราคิดอยู่เสมอว่าเขาไม่ใช่ มันไม่พอดีกัน เราอธิบายไม่ถูกว่าไม่ใช่ยังไง เราแค่คิดว่ามีเขากับให้เราอยู่คนเดียว ความรู้สึกเราเท่ากันเลย เราจึงพยายามบอกเขาเสมอว่าหากวันไหนมีใครสักคนเดินเข้ามาในชีวิตเขา ให้เขาลองเปิดใจนะ ไม่ต้องกลัวเรารู้และเราจะเสียใจ และถ้าเขาใช่ก็เลิกกับเราได้ เราไม่มีปัญหา เราไม่เกลียดด้วย แต่หากคบเขาไปแล้ว ไปกันไม่ได้ ก็กลับมาหาเราได้ เราไม่ไปไหน เราจะอยู่ข้างเขาแบบนี้ ไม่ต้องกลัวไม่มีใคร เราเคยบอกเขาว่า หากวันหนึ่งเราเลิกกัน เราไม่จำเป็นต้องเกลียดกันนะ เราอยู่ในสถานะไหนก็ได้ที่เป็นห่วงกัน คอยดูอยู่ห่างๆ แต่จนถึงวันนี้เขาไม่เคยไปไหน และตลอดเวลาที่คบกับเรา เขาไม่เคยนอกใจเราเลยสักครั้ง แม้จะอยู่ไกลกัน นานๆเจอกันที เขาก็ไม่เคยทำ โซเซียลต่างๆของเขาเราไม่เคยเช็ค เพราะเขาไม่มี ต่อให้เช็คก็ไม่เจออะไร มีแค่เราเท่านั้นที่ไม่เคยไว้ใจได้ ครั้งนี้เป็นบทเรียนราคาแพงมากสำหรับเรา เราบอกว่าเราจบมาแล้วมาทำงานใกล้บ้านได้ 5 เดือน เราได้เจอกับคนๆหนึ่งเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานด้วยกัน เราทำงานได้ 1 เดือน พี่คนนี้เขาเข้าหาเราก่อน เขาถามเราว่าเรามีแฟนยัง เราก็ตอบไปว่าอยู่ไกล ไหนไม่รู้ เขาถามเราว่าไม่เหงาหรอ เราก็บอกไปว่าไม่ เราอยากอยู่คนเดียว และเราไม่ได้คิดอะไรนะ อีกอย่างพี่เขามีโรคประจำตัวอยู่ด้วย เขาบอกเราว่า เวลาจีบใครผู้หญิงบางคนรังเกียจเขา เขาชอบมาคุย มาหยอดเรา แต่เราพยายามไม่คิดอะไร เพราะคิดว่าเขาเป็นอะไร แล้วเขาไม่มีอะไรเลย พยายามเอาความคิดนี้มาหักล้างที่จะชอบเขา แต่ก่อนเราเป็นคนไม่ค่อยชอบเล่นโซเซียลเท่าไหร่ 2-3 วันเล่นที บางทีเพื่อน massenger 3 วันถึงจะตอบ พี่เขามีเบอร์เราเพราะทำงานด้วยกัน แล้วไลน์มันก็เพิ่มเพื่อนเองอัตโนมัติ เขาไลน์มาหาเราได้ 2-3 วันเราก็ไม่ได้ตอบ พอเจอหน้าเขาก็ถามทำไมไม่ตอบไลน์ เราก็บอกไปว่า "อ๋อ ไม่ได้เล่น บ้านไม่มีอินเตอร์เน็ต" เขาก็บอกให้เราสมัคร เราก็เลยถามกลับไปว่าสมัครทำไม เราไม่ได้คุยกับใคร เขาก็ว่าเขาจะไลน์ไปหา พอกลับบ้านเราก็สมัครจริงนะ เราจะอยากรู้ว่าเขาจะอะไรกับเรา ปรากฏว่าเขาบอกชอบเรา อยากเป็นแฟนกับเราวันนั้นเลย เราก็บอกไปว่าเขาแค่รู้สึกดีหรือเปล่า มันเร็วเกินไป เราเป็นไม่ได้หรอก ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอกันเลย เขาก็บอกเราถ้างั้นก็เป็นแค่เพื่อนร่วมงาน ไม่ต้องมามองหน้ากันนะ เขาพูดแบบนี้เลยนะคะ เราก็คิดว่า คนเราทำงานด้วยกันไม่คุยกันไม่อึดอัดตายเหรอ เราก็เลย อ่ะโอเคตกลง เพราะคิดว่าอีกอาทิตย์หนึ่งเราก็ได้ย้ายไปที่อื่นแล้ว ก็ทนๆคุยไป เดี๋ยวแยกกันอยู่คนละที่ค่อยหายไปเอง พอวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เขาหายไปเลยนะคะ ไม่มีการไลน์มาหาเราเลย ทั้งๆที่คุยกันได้แค่อาทิตย์เดียว เบื่อกันเร็วจัง แต่ก็ไม่เป็นไรเราก็ตั้งใจจะหายอยู่แล้ว เราก็เลยไลน์ทิ้งไว้ว่า พรุ่งนี้ส่งงานให้ด้วยนะ แล้วเราก็ไม่รู้สึกอะไรกับเขาอีกเลย เราไม่ไลน์หาไม่อะไร แต่เขาดันไลน์มาหาเราคะ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่เขาจะชอบหายไปตอนวันหยุด เราก็เลยบอกเขาไปว่าต่อไปไม่ต้องทักเรามาอีกแล้ว จะหายก็หายไปเลย เราไม่อยากตามและไม่ชอบตาม แต่เขาก็กลับมา เป็นอยู่อย่างนี้วนเวียนมาจนถึง 4 เดือนแล้ว เรายอมรับเลยนะว่าตอนแรกเราจะไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เรารักเขาคะ ตลอดเวลาที่คุยกับเขามา เราเคยคิดถึงกับจะเลิกกับพี่ชาย แล้วมาคบคนนี้ แต่เรารู้มาตลอดว่าคนนี้ไม่เคยคุยกับเราคนเดียว และเขาก็ไม่ได้สนใจเราด้วยนะ เคยมีครั้งหนึ่ง เราไลน์ไปหาเขาว่า เราจะนอนแล้ว ไม่มีการอ่านการตอบใดๆจากเขา แต่เราแอบไปส่องเฟสเขา เขากลับไปตอบความคิดเห็นของคนอื่นได้ นั้นคือเขาเฉยกับเรา เวลาที่เขาแค๊ปภาพหน้าจอคอมฯเวลาที่เขาไลน์คุยกับเพื่อน หรือใครก็ตามที่เรารู้จัก เขาจะเปิดหน้าจอไลน์เต็มจอเลยคะ ไม่ให้เรารู้ว่าภาพพื้นหลังหน้าเดสท็อปคอมฯเป็นรูปอะไร เคยมีครั้งหนึ่งเขาแค๊ปไลน์ที่คุยกับน้องเขาส่งให้เราดู แต่มีไลน์ผู้หญิงขึ้นมาด้านข้างมุมล่างขวา เราเห็นนี่แบบเจ็บใจมากคะ เราก็เลยถอยตัวออกห่าง เขาก็บอกว่าคุยกับคนรู้จักไม่ได้เลยงั้น หาว่าเราหาเรื่องอีก ทุกครั้งเวลาเราถามอะไรก็จะหาว่าเราหาเรื่องเค้าตลอด เขาเคยบอกเราว่า คนเราจะคบกัน มันต้องปิดตาข้างหนึ่ง มันถึงจะอยู่กันยืด เราก็แปลกใจว่ามันจริงหรอ ถ้าปิดตาในเรื่องที่เขามีข้อบกพร่องก็ว่าไป แต่นี่ปิดตาเพื่อมีคนอื่นๆเยอะแยะมากมาย มันใช่เหรอ เขาบอกเราว่าเขาคบคนมาเยอะเป็นครึ่งร้อย เราก็เลยถามไปว่าไม่มีคนดีๆเลยหรอ ทำไมไม่คบกับเขาต่อ เขาก็บอกเราว่าเคยเจอแต่ไปทำชั่วกับเขาด้วยการคบซ้อน เพราะผู้หญิงคนนั้นยอมให้คุยกับใครก็ได้แต่อย่าทิ้ง แต่ทุกวันนี้ผู้หญิงคนนั้นมีคนใหม่ไปแล้ว และบอกว่าจะไม่ยอมเป็นควายอีก ผู้หญิงคนนั้นปิดการติดต่อเขาทุกอย่าง เราได้ยินแบบนั้น เราก็อยากชนะใจเขา อยากเป็นคนดีในชีวิตเขา ให้เขาเลิกทำตัวไร้จุดหมายไปวันๆเพราะเขาอายุเยอะแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ คำพูดที่ว่า "อย่าจุดไฟเผาตัวเองเพื่อให้ใครบางคนอุ่น" มันจริงอ่ะ เราพยายามมากมายเลยนะ เขาไม่เคยเห็นค่าเราเลย เหนื่อยมากเลยคะที่คุยกับคนๆนี้ เผาตัวเองจนจะไม่เหลืออะไร ทุกครั้งที่เขาจะไป เราร้องไห้เพราะเราไม่อยากให้เขาไป เรารู้ว่าเราขาดเขาไม่ได้ เราพยายามคิดว่าเรามีพี่ชายอยู่ทั้งคน ไม่มีคนนี้เราก็ไม่ตาย แต่เอาเข้าจริงๆเราทำไม่ได้คะ ตลอดเวลาที่คุยกันมา 4 เดือน เราไม่ได้มีความสุขจริงๆได้เลยสักวัน ต้องมาคอยนั่งรอเขาแชทมา แชทไปหาเขา เขาไม่ตอบก็รอ พอวันไหนเขาหายไปเราก็กินไม่ได้ นอนไม่หลับ โอ้ย มันทรมานมากเลยคะ เคยคิดที่จะก้าวออกมาพอเขากลับมา เราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม ยื้อมาจนถึง 2-3 วันที่ผ่านมา เขาหายไป เราก็ งง เขาหายไปไหน เราก็เลยถามไปเลยว่า หายไปไหน จะไม่คุยกับเราแล้วบอกเราดีๆ เราไม่ใช่คนพูดไม่รู้เรื่อง ถ้าไม่คุยกับเราก็บอกเรา ไม่ต้องหายไปไม่บอกไม่กล่าว มันค้างคา เขาตอบเรามาว่า ทำอะไรก็ทำไปเถอะ เราจุกคะ เขาพูดไม่แคร์เราเลย ด้วยความโมโหเราก็พิมใส่ไม่ยั้ง คำพูดแรงด้วยก็มี รู้สึกผิดนะคะที่เราพูดแรงไป เพราะเราไม่เคยพูดแรงๆใส่ใคร เขาก็ตอบเรามาแบบแรงๆทั้งนั้นเลยคะ คนนี้เป็นแรกเลยนะคะที่จบกันแบบไม่ดี ตอนนี้ความรู้สึกเราคือ จบได้แล้ว แต่ที่เราติดใจคือ คนเราคุยกันกี่เดือนคะ ถึงจะจริงจังได้ 4 เดือนนี่มันยังไม่พออีกเหรอคะ มันต้องมี มาๆหายๆด้วยหรือคะ
และวันนั้นเราก็ทะเลาะกับพี่ชายพอดี พูดไม่เข้าใจกัน เราก็บอกเลิกเลยคะ พี่ชายเราก็ร้องไห้เลยคะ เขาบอกเขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา เราจุกเลยคะ ทำไมเราเลวขนาดนี้ ไปรักไปพยายามเพื่อคนอื่นซึ่งเป็นใครที่ไหนไม่รู้ ร้องไห้ให้คนอื่นขณะที่อีกคนร้องไห้เพื่อเรา วิ่งตามคนอื่น ขณะที่อีกคนวิ่งตามเราอยู่ เราวิ่งตามไม่เคยทัน เขาก็วิ่งตามเราไม่ทันเหมือนกัน เรารอไลน์จากคนอื่น ขณะที่พี่ชายเราไลน์มา เราก็ไม่เคยสนใจ ครั้งนี้เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเรามาก แต่เราถือว่าคุ้มนะที่เราเจอเรื่องแบบนี้และทำให้เราคิดได้ว่า ถ้าเราเลือกคนที่เรารัก เราต้องวิ่งตามเขาตลอดชีวิต แต่ถ้าเราเลือกคนที่รักเรา เราไม่ต้องพยายามอะไรเลย ไม่ต้องเหนื่อยใจ แค่หยุดตามหาคนที่ใช่ เพื่อเป็นคนที่ใช่ของใครอีกคน เพราะความรักจริงๆมันจะไม่ทำให้ใครเหนื่อย แม้แต่ตัวเราเองคะ 😁😁
ระหว่างคนที่เรารักกับคนที่รักเรา คุณจะเลือกใคร?
เวลาผ่านไปเราเข้ามหาวิทยาลัย ก็ไม่มีใครเข้ามาในชีวิตเรา เราก็ยังคบกับคนๆนี้ แต่เรารู้สึกว่าเขาไม่ใช่ เราทะเลาะกันบ่อยมาก เพราะความคิดเห็นไม่ตรงกันบ้าง หลายๆเรื่อง เราคิดอยู่เสมอว่าเขาไม่ใช่ มันไม่พอดีกัน เราอธิบายไม่ถูกว่าไม่ใช่ยังไง เราแค่คิดว่ามีเขากับให้เราอยู่คนเดียว ความรู้สึกเราเท่ากันเลย เราจึงพยายามบอกเขาเสมอว่าหากวันไหนมีใครสักคนเดินเข้ามาในชีวิตเขา ให้เขาลองเปิดใจนะ ไม่ต้องกลัวเรารู้และเราจะเสียใจ และถ้าเขาใช่ก็เลิกกับเราได้ เราไม่มีปัญหา เราไม่เกลียดด้วย แต่หากคบเขาไปแล้ว ไปกันไม่ได้ ก็กลับมาหาเราได้ เราไม่ไปไหน เราจะอยู่ข้างเขาแบบนี้ ไม่ต้องกลัวไม่มีใคร เราเคยบอกเขาว่า หากวันหนึ่งเราเลิกกัน เราไม่จำเป็นต้องเกลียดกันนะ เราอยู่ในสถานะไหนก็ได้ที่เป็นห่วงกัน คอยดูอยู่ห่างๆ แต่จนถึงวันนี้เขาไม่เคยไปไหน และตลอดเวลาที่คบกับเรา เขาไม่เคยนอกใจเราเลยสักครั้ง แม้จะอยู่ไกลกัน นานๆเจอกันที เขาก็ไม่เคยทำ โซเซียลต่างๆของเขาเราไม่เคยเช็ค เพราะเขาไม่มี ต่อให้เช็คก็ไม่เจออะไร มีแค่เราเท่านั้นที่ไม่เคยไว้ใจได้ ครั้งนี้เป็นบทเรียนราคาแพงมากสำหรับเรา เราบอกว่าเราจบมาแล้วมาทำงานใกล้บ้านได้ 5 เดือน เราได้เจอกับคนๆหนึ่งเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานด้วยกัน เราทำงานได้ 1 เดือน พี่คนนี้เขาเข้าหาเราก่อน เขาถามเราว่าเรามีแฟนยัง เราก็ตอบไปว่าอยู่ไกล ไหนไม่รู้ เขาถามเราว่าไม่เหงาหรอ เราก็บอกไปว่าไม่ เราอยากอยู่คนเดียว และเราไม่ได้คิดอะไรนะ อีกอย่างพี่เขามีโรคประจำตัวอยู่ด้วย เขาบอกเราว่า เวลาจีบใครผู้หญิงบางคนรังเกียจเขา เขาชอบมาคุย มาหยอดเรา แต่เราพยายามไม่คิดอะไร เพราะคิดว่าเขาเป็นอะไร แล้วเขาไม่มีอะไรเลย พยายามเอาความคิดนี้มาหักล้างที่จะชอบเขา แต่ก่อนเราเป็นคนไม่ค่อยชอบเล่นโซเซียลเท่าไหร่ 2-3 วันเล่นที บางทีเพื่อน massenger 3 วันถึงจะตอบ พี่เขามีเบอร์เราเพราะทำงานด้วยกัน แล้วไลน์มันก็เพิ่มเพื่อนเองอัตโนมัติ เขาไลน์มาหาเราได้ 2-3 วันเราก็ไม่ได้ตอบ พอเจอหน้าเขาก็ถามทำไมไม่ตอบไลน์ เราก็บอกไปว่า "อ๋อ ไม่ได้เล่น บ้านไม่มีอินเตอร์เน็ต" เขาก็บอกให้เราสมัคร เราก็เลยถามกลับไปว่าสมัครทำไม เราไม่ได้คุยกับใคร เขาก็ว่าเขาจะไลน์ไปหา พอกลับบ้านเราก็สมัครจริงนะ เราจะอยากรู้ว่าเขาจะอะไรกับเรา ปรากฏว่าเขาบอกชอบเรา อยากเป็นแฟนกับเราวันนั้นเลย เราก็บอกไปว่าเขาแค่รู้สึกดีหรือเปล่า มันเร็วเกินไป เราเป็นไม่ได้หรอก ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอกันเลย เขาก็บอกเราถ้างั้นก็เป็นแค่เพื่อนร่วมงาน ไม่ต้องมามองหน้ากันนะ เขาพูดแบบนี้เลยนะคะ เราก็คิดว่า คนเราทำงานด้วยกันไม่คุยกันไม่อึดอัดตายเหรอ เราก็เลย อ่ะโอเคตกลง เพราะคิดว่าอีกอาทิตย์หนึ่งเราก็ได้ย้ายไปที่อื่นแล้ว ก็ทนๆคุยไป เดี๋ยวแยกกันอยู่คนละที่ค่อยหายไปเอง พอวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เขาหายไปเลยนะคะ ไม่มีการไลน์มาหาเราเลย ทั้งๆที่คุยกันได้แค่อาทิตย์เดียว เบื่อกันเร็วจัง แต่ก็ไม่เป็นไรเราก็ตั้งใจจะหายอยู่แล้ว เราก็เลยไลน์ทิ้งไว้ว่า พรุ่งนี้ส่งงานให้ด้วยนะ แล้วเราก็ไม่รู้สึกอะไรกับเขาอีกเลย เราไม่ไลน์หาไม่อะไร แต่เขาดันไลน์มาหาเราคะ หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ แต่เขาจะชอบหายไปตอนวันหยุด เราก็เลยบอกเขาไปว่าต่อไปไม่ต้องทักเรามาอีกแล้ว จะหายก็หายไปเลย เราไม่อยากตามและไม่ชอบตาม แต่เขาก็กลับมา เป็นอยู่อย่างนี้วนเวียนมาจนถึง 4 เดือนแล้ว เรายอมรับเลยนะว่าตอนแรกเราจะไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เรารักเขาคะ ตลอดเวลาที่คุยกับเขามา เราเคยคิดถึงกับจะเลิกกับพี่ชาย แล้วมาคบคนนี้ แต่เรารู้มาตลอดว่าคนนี้ไม่เคยคุยกับเราคนเดียว และเขาก็ไม่ได้สนใจเราด้วยนะ เคยมีครั้งหนึ่ง เราไลน์ไปหาเขาว่า เราจะนอนแล้ว ไม่มีการอ่านการตอบใดๆจากเขา แต่เราแอบไปส่องเฟสเขา เขากลับไปตอบความคิดเห็นของคนอื่นได้ นั้นคือเขาเฉยกับเรา เวลาที่เขาแค๊ปภาพหน้าจอคอมฯเวลาที่เขาไลน์คุยกับเพื่อน หรือใครก็ตามที่เรารู้จัก เขาจะเปิดหน้าจอไลน์เต็มจอเลยคะ ไม่ให้เรารู้ว่าภาพพื้นหลังหน้าเดสท็อปคอมฯเป็นรูปอะไร เคยมีครั้งหนึ่งเขาแค๊ปไลน์ที่คุยกับน้องเขาส่งให้เราดู แต่มีไลน์ผู้หญิงขึ้นมาด้านข้างมุมล่างขวา เราเห็นนี่แบบเจ็บใจมากคะ เราก็เลยถอยตัวออกห่าง เขาก็บอกว่าคุยกับคนรู้จักไม่ได้เลยงั้น หาว่าเราหาเรื่องอีก ทุกครั้งเวลาเราถามอะไรก็จะหาว่าเราหาเรื่องเค้าตลอด เขาเคยบอกเราว่า คนเราจะคบกัน มันต้องปิดตาข้างหนึ่ง มันถึงจะอยู่กันยืด เราก็แปลกใจว่ามันจริงหรอ ถ้าปิดตาในเรื่องที่เขามีข้อบกพร่องก็ว่าไป แต่นี่ปิดตาเพื่อมีคนอื่นๆเยอะแยะมากมาย มันใช่เหรอ เขาบอกเราว่าเขาคบคนมาเยอะเป็นครึ่งร้อย เราก็เลยถามไปว่าไม่มีคนดีๆเลยหรอ ทำไมไม่คบกับเขาต่อ เขาก็บอกเราว่าเคยเจอแต่ไปทำชั่วกับเขาด้วยการคบซ้อน เพราะผู้หญิงคนนั้นยอมให้คุยกับใครก็ได้แต่อย่าทิ้ง แต่ทุกวันนี้ผู้หญิงคนนั้นมีคนใหม่ไปแล้ว และบอกว่าจะไม่ยอมเป็นควายอีก ผู้หญิงคนนั้นปิดการติดต่อเขาทุกอย่าง เราได้ยินแบบนั้น เราก็อยากชนะใจเขา อยากเป็นคนดีในชีวิตเขา ให้เขาเลิกทำตัวไร้จุดหมายไปวันๆเพราะเขาอายุเยอะแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ คำพูดที่ว่า "อย่าจุดไฟเผาตัวเองเพื่อให้ใครบางคนอุ่น" มันจริงอ่ะ เราพยายามมากมายเลยนะ เขาไม่เคยเห็นค่าเราเลย เหนื่อยมากเลยคะที่คุยกับคนๆนี้ เผาตัวเองจนจะไม่เหลืออะไร ทุกครั้งที่เขาจะไป เราร้องไห้เพราะเราไม่อยากให้เขาไป เรารู้ว่าเราขาดเขาไม่ได้ เราพยายามคิดว่าเรามีพี่ชายอยู่ทั้งคน ไม่มีคนนี้เราก็ไม่ตาย แต่เอาเข้าจริงๆเราทำไม่ได้คะ ตลอดเวลาที่คุยกันมา 4 เดือน เราไม่ได้มีความสุขจริงๆได้เลยสักวัน ต้องมาคอยนั่งรอเขาแชทมา แชทไปหาเขา เขาไม่ตอบก็รอ พอวันไหนเขาหายไปเราก็กินไม่ได้ นอนไม่หลับ โอ้ย มันทรมานมากเลยคะ เคยคิดที่จะก้าวออกมาพอเขากลับมา เราก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม ยื้อมาจนถึง 2-3 วันที่ผ่านมา เขาหายไป เราก็ งง เขาหายไปไหน เราก็เลยถามไปเลยว่า หายไปไหน จะไม่คุยกับเราแล้วบอกเราดีๆ เราไม่ใช่คนพูดไม่รู้เรื่อง ถ้าไม่คุยกับเราก็บอกเรา ไม่ต้องหายไปไม่บอกไม่กล่าว มันค้างคา เขาตอบเรามาว่า ทำอะไรก็ทำไปเถอะ เราจุกคะ เขาพูดไม่แคร์เราเลย ด้วยความโมโหเราก็พิมใส่ไม่ยั้ง คำพูดแรงด้วยก็มี รู้สึกผิดนะคะที่เราพูดแรงไป เพราะเราไม่เคยพูดแรงๆใส่ใคร เขาก็ตอบเรามาแบบแรงๆทั้งนั้นเลยคะ คนนี้เป็นแรกเลยนะคะที่จบกันแบบไม่ดี ตอนนี้ความรู้สึกเราคือ จบได้แล้ว แต่ที่เราติดใจคือ คนเราคุยกันกี่เดือนคะ ถึงจะจริงจังได้ 4 เดือนนี่มันยังไม่พออีกเหรอคะ มันต้องมี มาๆหายๆด้วยหรือคะ
และวันนั้นเราก็ทะเลาะกับพี่ชายพอดี พูดไม่เข้าใจกัน เราก็บอกเลิกเลยคะ พี่ชายเราก็ร้องไห้เลยคะ เขาบอกเขาอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเรา เราจุกเลยคะ ทำไมเราเลวขนาดนี้ ไปรักไปพยายามเพื่อคนอื่นซึ่งเป็นใครที่ไหนไม่รู้ ร้องไห้ให้คนอื่นขณะที่อีกคนร้องไห้เพื่อเรา วิ่งตามคนอื่น ขณะที่อีกคนวิ่งตามเราอยู่ เราวิ่งตามไม่เคยทัน เขาก็วิ่งตามเราไม่ทันเหมือนกัน เรารอไลน์จากคนอื่น ขณะที่พี่ชายเราไลน์มา เราก็ไม่เคยสนใจ ครั้งนี้เป็นบทเรียนราคาแพงสำหรับเรามาก แต่เราถือว่าคุ้มนะที่เราเจอเรื่องแบบนี้และทำให้เราคิดได้ว่า ถ้าเราเลือกคนที่เรารัก เราต้องวิ่งตามเขาตลอดชีวิต แต่ถ้าเราเลือกคนที่รักเรา เราไม่ต้องพยายามอะไรเลย ไม่ต้องเหนื่อยใจ แค่หยุดตามหาคนที่ใช่ เพื่อเป็นคนที่ใช่ของใครอีกคน เพราะความรักจริงๆมันจะไม่ทำให้ใครเหนื่อย แม้แต่ตัวเราเองคะ 😁😁