อยากตามหาเพื่อน ที่ห่างหาย แยกย้ายกันไปและติดต่อกันไม่ได้ครับ

ผมขออนุญาตใช้ช่องทาง Social ซึ่งถือว่าเป็นช่องทางที่น่าจะเข้าถึงผู้คนได้มากที่สุดแล้วในเวลานี้ก็ว่าได้
กับการตามหาเพื่อนสนิทหลายคน ที่เข้ามาในชีวิต และพอห่างหายกันไปและก็ไม่สามารถติดต่อกันได้อีก

ต้องบอกว่าพออายุมากขึ้น ผ่านอะไรมามากขึ้น เรายิ่งคิดถึงอดีตมากขึ้นเช่นเดียวกัน แล้วอีกอย่าง
พอดีว่าพ่อผมเสียมาได้ 7 ปีแล้ว เพื่อนๆ ที่ผมติดต่อไม่ได้ทุกคนส่วนใหญ่เป็นเพื่อนที่รู้จักสมัยที่พ่อยังอยู่
ทำให้ทุกๆ ครั้ง เวลาผมคิดถึงพ่อ จะพาลให้คิดถึงความหลังและเพื่อนๆ เหล่านี้มาก ๆ

ผมขอเล่าประวัติคราวๆ เพื่อให้เพื่อนๆ ที่อาจจะอ่านอยู่ได้รู้ว่าผมคือเพื่อนที่กำลังตามหา พวกเค้าอยู่
ผมชื่อ "เอ็ม" กีระนันท์ ครับ ตอนนี้อายุ 30 ปี (เกิด พ.ศ. 2529) เป็นคนสมุทรปราการ เคยไปเรียนสัตหีบ 2 ปี

เพื่อนที่ผมอยากเจอคนแรก ตอนนั้นเด็กมาอยู่แค่ประถมครับ ซัก ป.3-4 ครับ เพื่อนคนนี้ชื่อ "ออย" อภิชิต ครับ
เค้าย้ายโรงเรียนมาจากที่อื่น กับพี่ชายชื่อ อภิชาต ความทรงจำตอนนั้นผมสนิทกับเค้ามากๆ ทั้งที่เค้าเพิ่งย้านมา
แต่เค้าอยู่ได้ไม่ถึงปีก็ต้องย้ายอีก ตอนเค้าย้ายผมนี่เสียใจมาก ไม่เคยคิดว่าชีวิตวัยเด็กขนาดนั้นจะเสียใจขนาดนี้
ก็ด้วยตอนนั้นเด็กมาก สมัยนั้นเครื่องมือสื่อสารก็หายาก พอยเค้าย้ายไปก็ไม่เคยได้ข่าว หรือติดต่อกันอีกเลย
เหลือแค่ความทรงจำ ว่าเค้าคือ เพื่อนคนแรกที่ผมรักมากที่สุด

และนี่ก็เป็นอีกช่วงชีวิตที่น่าจดจำที่สุดในของผม คือช่วงเรียน ปวช. เป็นสมัยที่ได้ประสบการณ์ในชีวิตมากที่สุด
มีเพื่อนที่รักกันมาก กินนอนด้วยกันตลอด ผมเรียนวิทยาลัยเทคนิคย่านบางปู แผนกช่างอิเล็กทรอนิกส์ รุ่น 32
ตอนนั้นเรียนๆ โดดๆ ไม่ร้านเกมส์ ก็บ้านเพื่อน 555 ทำให้หลายๆ คน ไม่จบผมเอกก็เช่นกัน ทำให้ต้องแยกย้าย
ออกกันไป ส่วนใหญ่ยังติดต่อกันได้อยู่ แต่ก็มีที่หายไปและก็เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากด้วย
3 คน ที่ผมอยากตามหาในสมัย ปวช. คือ เอ้ น่าลูกครึ่งเลย อีกคนก็อ๊อฟครับ เพื่อนๆ เรียกกัน อ๊อฟเล็ก และบุ๋ม



นี่เลยรูปสมัยเอ๊าะๆ ปวช.ใสๆ ของพวกผม

ต่อมาเป็นสมัยนึงที่ผมเรียน ปวช. ไม่จบและมาเรียน กศน. แถวปากน้ำ ตอนนี้เรียนและทำงานเล็กๆ น้อย
เพื่อนผมคนที่ที่อยากตามหาเคยเป็นช่างอยู่ในอู่ที่ปากน้ำ ชื่อ นุ สมัยนั้นขับมอเตอร์ไซต์โซนิค แฟนชื่อเหว่า
นี่ก็อีกคนที่สนิทกันมากๆ เจอกันตลอด และมีช่วงนึ่งผมไปเรียนสัตหีบ ทำให้ไม่ค่อยเจอกันและก็หายไปอีกคน

ในช่วงนั้นก็มีสาวสวยอีกคนที่อยากตามหา คือ พี่นิ่ม สมัยนั้นเธอเรียน หอการค้า พวกเรารู้จักกันหมดเพื่อน นุ ด้วย
เราไปเล่นสงกรานต์ด้วยกัน พี่นิ่ม เธออยู่แถว กิ่งแก้ว มีน้องชื่อ แนน ถ้าอ่านอยู่แสดงตัวด้วยน้า....

นี่เป็นอีกคนครับ สาวสวยตัวเล็ก เธอบอกว่าเป็นคนอยุธยา และเป็นไกด์ญี่ปุ่น เธอชอบพูดญี่ปุ่น ตอนนั้นเธอพักแถวซีคอน
พวกเราเจอกัน ในซีคอน ผมคิดเครื่อง เพย์ เธออยู่เครื่องนึง 555 นี่ก็เป็นเพื่อนที่เข้ามาในชีวิตแบบสั้นๆ แต่ก็สนิทกันมาก

และคนนี้เป็นคนสุดท้ายครับ คนนี้เป็นรุ่นน้อง และลูกค้าตอนที่ผมไปเรียน ปวส. ที่สัตหีบ และอยู่ในช่วงฝึกงานที่ตึกคอมพัทยา
ตอนนั้นเธอเรียน อักษร บ้านอยู่ในพัทยาเลย ช่วงผมอยู่สัตหีบมีไกด์ ก็เธอนี่แหละ แต่ด้วยผมย้ายกลับมาเรียนกรุงเทพ ก็หายไปอีก

ทั้งหมดนี้เป็นเพื่อนๆ ที่ผมอยากเจอทุกคนจริงๆ ครับ เค้าอาจไม่รู้จักกับพ่อผม แต่ช่วงเวลาดีๆ ที่ผมรู้จักพวกเค้านั้น พ่อผมยังมีชีวิต
และการใช้ชีวิตของผมหลังพ่อไม่อยู่ มันเปลี่ยนไปจากเดิมมาก ตอนพ่ออยู่ผมเด็กมากๆ ครับทั้งความคิด การทำงาน ทุกๆ อย่าง
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองโตขึ้นมากๆ ใจนึงก็อยากให้พ่อได้เห็นสิ่งที่เราเป็นวันนี้แต่คงเป็นไปไม่ได้ ซึ่งผมก็นึกว่าอยากให้เพื่อนๆ นี่แหละ
ได้เห็นผมตอนนี้ ดูความเปลี่ยนแปลงของผม และผมจะเล่าหลายสิ่ง หลายอย่าง ให้พวกเค้าฟังว่าตอนที่เค้าไม่อยู่ผมผ่านอะไรมาบ้าง
ความรู้สึกผมคงเหมือนนั่งเล่าให้ พอฟังในช่วงที่พ่อไม่อยู่...

ขอบคุณพื้นที่ใน pantip ครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกคนที่อื่นและช่วยให้ผมอาจเจอเพื่อน ๆ ครับ
หากผิดกฏ ต้องของอภัยครับ ผิดตรงไหนลบได้เลยครับ