ทำไมเรารู้สึกไม่คู่ควรกับแฟนเราเลย

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า แฟนเราอายุ 28 เราอายุ 16 เราห่างกันเกือบ 12 ปี เขามีงานทำประจำ มีเพื่อนมาก คนรู้จักเยอะทุกคนที่รู้จักเขาจะบอกว่าเขาเป็นคนดี ขยันทำมาหากิน เราเป็นแค่นักเรียนคนหนึ่ง หาเงินเองก็ไม่ได้ เห้อออ เราเองก็ไม่ได้สวยอะไรมาก เรากับพี่เขาพิการเหมือนกันคือ ตาซ้ายมองไม่เห็น ฉันคิดว่าเราคงเป็นส่วนเติมเต็มของกันและกัน แต่ความจริงมันไม่เป็นดั่งฝันเลย
พี่เขามีทั้งรถ ทั้งบ้าน เราไม่มีอะไรเลย พ่อแม่ก็แยกทางกัน ครั้งหนึ่งเคยไปเที่ยวบ้านญาติเขา แต่เรายังไม่ได้เข้าไปข้างใน พวกเขานั่งกินเหล้าอยู่ เขาพูดกันว่า "แฟนเก่าของแฟนเราเหมาะสม และคู่ควรกันมากๆ " เราเลยไม่เดินเข้าไป แต่หันหลังกลับโดยไม่หันกลับไปมองเลย เรากลับมาตั้งคำถามกับตัวเองว่า "แค่เราเรียนหนังสืออยู่ มันดูไม่ดีตรงไหน ที่เราเรียนอยู่ตอนนี้ เราก็กำลังสร้างอนาคตไม่ใช่หรอ มันผิดตรงไหน ฯลฯ " เราควรจะทำยังไงต่อดี จะเดินต่อไปก็ไม่รู้จะเป็นยังไง จะถอยหลังกลับก็คงตั้งตัวยาก หรือนี่คงเป็นคำตอบของคำว่า"รักคงยังไม่พอ"