เราชอบผู้ชายคนนึงค่ะเราเจอเขาบนรถตู้
และเรื่องมีอยู่ว่าเราไปดูหนังที่เซ็นลาดแล้วจะกลับมหาลัยเลยนั่ง MRT มาลงจตุจักรเพราะว่ารถตู้ไปม.เราอยู่แถวนี้ ตอนนั้นเราขึ้นรถตู้กำลังมองหาที่นั่งก็เจอที่นั่งว่างที่นึงซึ่งที่นั่งข้างๆเราก็คือผู้ชายคนนี้นี่แหละ ตอนแรกที่เราเห็นผู้ชายคนนี้แบบเราเขินมากคือเขาหล่อมากตัวสูงแล้วตอนนั้นเขาใส่ชุดนักศึกษาเราเลยตัดสินใจไปนั่งข้างๆเขา ตลอดทางที่นั่งข้างเขาคือเราเกร็งมากทำอะไรไม่ถูกเลยก็เลยตัดสินใจใส่หูฟังฟังเพลงแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ในหัวเราคิดมาตลอดทางว่าเขาใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้ต้องเป็นเด็กม.นี้ (ขอไม่กล่าวนะคะ 55555) แน่เลยเราก็รอดูว่าใช่มั้ย พอรถตู้จอดส่งผู้โดยสารที่หน้าม.นี้เราก็เหลือบมองเขาแต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะลงจากรถตู้ พอรถตู้ออกมันทำให้เราสรุปได้ว่าเขาต้องเป็นนักศึกษาม.เดียวกับเราแน่ๆเพราะม.เรามันสุดสายในสายรถตู้สายนี้ เราก็นั่งข้างเขามาตลอดทางแต่เราก็แอบหลับไปบ้าง 55555 จนถึงม.เราพอลงจากรถตู้เราก็ไม่ได้หันไปมองเขาเราก็เดินตรงไปจุดหมายที่เราจะไปแต่ตอนนั้นเราจะหันไปมองเขาแต่ดันเจอเพื่อนก่อนเราเลยต้องทักคุยกับเพื่อนแล้วเราก็หันไปมองหาเขาคือเขาก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ตอนแรกเรา็คิดว่าผ่านไปอีกวันเราน่าจะไม่รู้สึกอะไรแล้วมั้งเพราะปกติเราก็เจอผู้ชายน่าตาดีเยอะนะเราก็หวีดในใจมั้งรึหวีดกับเพื่อนมั่งแต่สักพักก็เฉยๆแต่คนนี้ทำไมไม่รู้เรานึกถึงเขาตลอดเวลาเราอยากเจอเขานะแต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปเจอยังไงถึงอยู่ม.เดียวกับเราก็เถอะแต่คนในม.เยอะขนาดนี้จะหาเขาเจอได้ยังไง จุดประสงค์ที่เราตั้งกระทู้นี้ก็เพื่อจะถามว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรเพราะเราไม่แน่ใจว่าเราชอบเขานะแต่ไม่รู้ว่าชอบแบบไหนอีกอย่างเราก็จำหน้าเขาไม่ได้แต่ทำไมความรู้สึกนี้มันยังไม่หายไป
ที่เราจะเล่าก็มีแค่นี้แหละค่ะใจก็อยากให้เขาเห็นกระทู้นี้นะแต่ก็ไม่อยากอ่ะอายๆยังไงไม่รู้กว่าจะตัดสินใจตั้งกระทู้ได้ลังเลนานมาก
จะกดยืนยันตั้งกระทู้ก็ไม่กล้าแต่ก็ทำไปแหละ 55555
ชอบผู้ชายคนนึงแต่เจอเขาแค่ครั้งเดียวแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเจอเขาได้ยังไง
และเรื่องมีอยู่ว่าเราไปดูหนังที่เซ็นลาดแล้วจะกลับมหาลัยเลยนั่ง MRT มาลงจตุจักรเพราะว่ารถตู้ไปม.เราอยู่แถวนี้ ตอนนั้นเราขึ้นรถตู้กำลังมองหาที่นั่งก็เจอที่นั่งว่างที่นึงซึ่งที่นั่งข้างๆเราก็คือผู้ชายคนนี้นี่แหละ ตอนแรกที่เราเห็นผู้ชายคนนี้แบบเราเขินมากคือเขาหล่อมากตัวสูงแล้วตอนนั้นเขาใส่ชุดนักศึกษาเราเลยตัดสินใจไปนั่งข้างๆเขา ตลอดทางที่นั่งข้างเขาคือเราเกร็งมากทำอะไรไม่ถูกเลยก็เลยตัดสินใจใส่หูฟังฟังเพลงแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ในหัวเราคิดมาตลอดทางว่าเขาใส่ชุดนักศึกษาแบบนี้ต้องเป็นเด็กม.นี้ (ขอไม่กล่าวนะคะ 55555) แน่เลยเราก็รอดูว่าใช่มั้ย พอรถตู้จอดส่งผู้โดยสารที่หน้าม.นี้เราก็เหลือบมองเขาแต่เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะลงจากรถตู้ พอรถตู้ออกมันทำให้เราสรุปได้ว่าเขาต้องเป็นนักศึกษาม.เดียวกับเราแน่ๆเพราะม.เรามันสุดสายในสายรถตู้สายนี้ เราก็นั่งข้างเขามาตลอดทางแต่เราก็แอบหลับไปบ้าง 55555 จนถึงม.เราพอลงจากรถตู้เราก็ไม่ได้หันไปมองเขาเราก็เดินตรงไปจุดหมายที่เราจะไปแต่ตอนนั้นเราจะหันไปมองเขาแต่ดันเจอเพื่อนก่อนเราเลยต้องทักคุยกับเพื่อนแล้วเราก็หันไปมองหาเขาคือเขาก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ตอนแรกเรา็คิดว่าผ่านไปอีกวันเราน่าจะไม่รู้สึกอะไรแล้วมั้งเพราะปกติเราก็เจอผู้ชายน่าตาดีเยอะนะเราก็หวีดในใจมั้งรึหวีดกับเพื่อนมั่งแต่สักพักก็เฉยๆแต่คนนี้ทำไมไม่รู้เรานึกถึงเขาตลอดเวลาเราอยากเจอเขานะแต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปเจอยังไงถึงอยู่ม.เดียวกับเราก็เถอะแต่คนในม.เยอะขนาดนี้จะหาเขาเจอได้ยังไง จุดประสงค์ที่เราตั้งกระทู้นี้ก็เพื่อจะถามว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรเพราะเราไม่แน่ใจว่าเราชอบเขานะแต่ไม่รู้ว่าชอบแบบไหนอีกอย่างเราก็จำหน้าเขาไม่ได้แต่ทำไมความรู้สึกนี้มันยังไม่หายไป
ที่เราจะเล่าก็มีแค่นี้แหละค่ะใจก็อยากให้เขาเห็นกระทู้นี้นะแต่ก็ไม่อยากอ่ะอายๆยังไงไม่รู้กว่าจะตัดสินใจตั้งกระทู้ได้ลังเลนานมาก
จะกดยืนยันตั้งกระทู้ก็ไม่กล้าแต่ก็ทำไปแหละ 55555