เราอายุ 33 ตั้งแต่เกิดมาก็มีแฟนแค่คนเดียว
ตั้งแต่เด็กจนโต เรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอด
ไม่เคยเกเร ไม่เคยเที่ยวกลางคืน
ตอนเช้าคนขับรถพ่อไปส่งที่โรงเรียน
ตอนเย็นแม่ไปรับกลับ ห้ามกลับบ้านเกิน 5 โมงเย็น
ชีวิตช่วงมัธยมเป็นเด็กดีไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลยค่ะ
พอมาอยู่มหาลัยปี 2 ... ต้องทำรายงานค่ะ
(เราจบมหาลัย 9 ปีมาแล้วนะคะ)
ต้องไปหาข้อมูลสถานที่แห่งนึง
เราเลยได้ไปเจอ ผู้ชายคนนึง เป็นลูกเจ้าของสถานที่ ที่เราไปขอข้อมูล เค้าพึ่งเรียนจบจาก ตปท. ตอนแรก เราไม่ชอบขี้หน้าเค้าเลย
แต่เพื่อนๆเรา กรี๊ดกร๊าด ผช.คนนี้มากๆ สุดท้ายเพื่อนเป็นแม่สื่อให้ค่ะ
จีบกันอยู่ 6 เดือนค่ะ หลังจากนั้นก็คบกันเป็นแฟน
บ้านเรากับบ้านเค้าทำธุรกิจทั้งคู่
เค้าก็พาเราไปแนะนำให้ครอบครัวเค้ารู้จักนะคะ
และเค้าก็มาแนะนำตัวให้คุณพ่อคุณแม่เรารู้จักเหมือนกัน
คบกันในสายตาผู้ใหญ่
ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะค่ะ ...
เช่น เคยไม่มีเงินทั้งคู่ เพราะใช้เงินได้มาทั้งเดือนหมด
เค้าต้องเอาเงินเก็บก้อนสุดท้ายให้เรา
ส่วนเราก็ร้องไห้กลัวว่าถ้าเค้าให้เรา
เค้าจะไม่มีเงินกินข้าว
ห่วงกันไป ห่วงกันมา .... เคยกินมาม่าถ้วยเดียวกัน
เคยทานเข้าสั่งมาจานเดียวแล้วนั่งกินด้วยกัน
อะไรประมาณนี้... ก็มีนะคะ (นึกแล้วก็ขำเล็กๆ)
คบกันมา 3 ปี แล้วก็เลิก
เลิกเพราะ เค้าแอบมี ผญ.อีกคนค่ะ เป็นเพื่อนเค้าที่มหาลัยที่เค้าอยู่
(เรากับเค้าอยู่กันคนละมหาลัยค่ะ)
เราบอกให้เค้าพูดความจริง แต่เค้าก็โกหก เงียบบ้าง
ไม่พูดบ้าง... แต่ทุกอย่างมี ทั้งพยานและหลักฐาน
เคยทะเลาะกัน เค้าก็ขับรถออกจากหอพัก
ส่วนเรา วิ่งตามรถเค้า จำได้ว่า ตอนตี2 วิ่งตามรถเค้า
แบบไม่คิดชีวิตเลย จากในซอยเสือใหญ่ มาหน้าถนนรัชดาอ่ะค่ะ
สุดท้ายเรามานั่งร้องไห้ที่ป้ายรถเมล์
(โชคดีมากที่ไม่มีอันตราย อะไรเกิดขึ้น )
หลังจากนั้นก็ เศร้า เสียใจ ยาวนานมาก
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ ประมาณ 13 ปีมาแล้วค่ะ
(ส่วน ผช. เค้าก็แต่งงานมีลูก มีครอบครัวที่น่ารักมากๆ)
ส่วนเราก็เข้าสู่วัยทำงานแล้ว...
หน้าที่การงานก็พอดูแลตัวเองได้ค่ะ
ไม่เดือดร้อน ใช้ชีวิตปกติทั่วไปค่ะ
อยากเที่ยว อยาก shop ก็พอประมาณ....
แต่ชีวิตอยู่จะอยู่กับเพื่อนๆ ผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ค่ะ...
หลังจาก อกหักใหม่ๆ เลยเริ่มเที่ยวกลางคืน
หัดดื่มแอลกอฮอล์ แต่ทุกทีที่ไป
ก็จะมีรุ่นพี่ ผญ. ไม่ก็เพื่อน ผญ.
เป็น ผญ.แท้ๆ นะคะ ไม่ใช่ทอม หรือ เลสเบี้ยน
มาคอยดูแลตลอด ... พี่ๆเพื่อนๆ จะน่ารักกับเรามาก
ดูแลดีมาก ถ้าเราบอกว่า อยากเมา ก็จะจัดเวรมาเฝ้า มานั่งเป็นเพื่อน
จนแบบ ขับรถไปส่งถึงบ้านให้ เป็นอย่างนี้ประจำค่ะ
แต่นานๆดื่มทีนะคะ ประมาณปีละ 1-5 ครั้ง
เคยมี คนมาคุยด้วย เหมือนกันนะคะ
หลากหลายอาชีพมาก....
นักการเมือง นักธุรกิจ นักการตลาด นักดนตรี
หรืออื่นๆ เราก็คุยแต่คุยได้ไม่นานค่ะ
เพราะลึกๆกลัวเจ็บ .... สุดท้ายก็ หายๆ ห่างๆกันไป
ไม่ได้สานต่อ...
มานั่งนึกๆ ว่า ชาตินี้เราไม่อยากอกหักอีกแล้วอ่ะค่ะ
มันมี 2 ทางคือ
1. ก็หาให้เจอคนที่รักเราจริงๆสิ เป็นรักแท้ จะได้ไม่อกหัก
2. ก็ไม่ต้องรักสิ จะได้ไม่ต้องเจ็บ
เลยอยากจะถามว่า มีใครเคยเจออย่างเราบ้างมั้ยคะ?
เคยคิดมั้ยว่า ชาตินี้ไม่อยากอกหักอีกแล้ว และสุดท้ายต้องทำยังไงคะ
ถึงจะหลุดพ้นจากคำนี้ไปได้
ขอบคุณค่ะ
เคยรู้สึกว่า "ชาตินี้ไม่อยากอกหักอีกแล้ว" กันบ้างมั้ย?
ตั้งแต่เด็กจนโต เรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอด
ไม่เคยเกเร ไม่เคยเที่ยวกลางคืน
ตอนเช้าคนขับรถพ่อไปส่งที่โรงเรียน
ตอนเย็นแม่ไปรับกลับ ห้ามกลับบ้านเกิน 5 โมงเย็น
ชีวิตช่วงมัธยมเป็นเด็กดีไม่เคยออกนอกลู่นอกทางเลยค่ะ
พอมาอยู่มหาลัยปี 2 ... ต้องทำรายงานค่ะ
(เราจบมหาลัย 9 ปีมาแล้วนะคะ)
ต้องไปหาข้อมูลสถานที่แห่งนึง
เราเลยได้ไปเจอ ผู้ชายคนนึง เป็นลูกเจ้าของสถานที่ ที่เราไปขอข้อมูล เค้าพึ่งเรียนจบจาก ตปท. ตอนแรก เราไม่ชอบขี้หน้าเค้าเลย
แต่เพื่อนๆเรา กรี๊ดกร๊าด ผช.คนนี้มากๆ สุดท้ายเพื่อนเป็นแม่สื่อให้ค่ะ
จีบกันอยู่ 6 เดือนค่ะ หลังจากนั้นก็คบกันเป็นแฟน
บ้านเรากับบ้านเค้าทำธุรกิจทั้งคู่
เค้าก็พาเราไปแนะนำให้ครอบครัวเค้ารู้จักนะคะ
และเค้าก็มาแนะนำตัวให้คุณพ่อคุณแม่เรารู้จักเหมือนกัน
คบกันในสายตาผู้ใหญ่
ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะค่ะ ...
เช่น เคยไม่มีเงินทั้งคู่ เพราะใช้เงินได้มาทั้งเดือนหมด
เค้าต้องเอาเงินเก็บก้อนสุดท้ายให้เรา
ส่วนเราก็ร้องไห้กลัวว่าถ้าเค้าให้เรา
เค้าจะไม่มีเงินกินข้าว
ห่วงกันไป ห่วงกันมา .... เคยกินมาม่าถ้วยเดียวกัน
เคยทานเข้าสั่งมาจานเดียวแล้วนั่งกินด้วยกัน
อะไรประมาณนี้... ก็มีนะคะ (นึกแล้วก็ขำเล็กๆ)
คบกันมา 3 ปี แล้วก็เลิก
เลิกเพราะ เค้าแอบมี ผญ.อีกคนค่ะ เป็นเพื่อนเค้าที่มหาลัยที่เค้าอยู่
(เรากับเค้าอยู่กันคนละมหาลัยค่ะ)
เราบอกให้เค้าพูดความจริง แต่เค้าก็โกหก เงียบบ้าง
ไม่พูดบ้าง... แต่ทุกอย่างมี ทั้งพยานและหลักฐาน
เคยทะเลาะกัน เค้าก็ขับรถออกจากหอพัก
ส่วนเรา วิ่งตามรถเค้า จำได้ว่า ตอนตี2 วิ่งตามรถเค้า
แบบไม่คิดชีวิตเลย จากในซอยเสือใหญ่ มาหน้าถนนรัชดาอ่ะค่ะ
สุดท้ายเรามานั่งร้องไห้ที่ป้ายรถเมล์
(โชคดีมากที่ไม่มีอันตราย อะไรเกิดขึ้น )
หลังจากนั้นก็ เศร้า เสียใจ ยาวนานมาก
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ ประมาณ 13 ปีมาแล้วค่ะ
(ส่วน ผช. เค้าก็แต่งงานมีลูก มีครอบครัวที่น่ารักมากๆ)
ส่วนเราก็เข้าสู่วัยทำงานแล้ว...
หน้าที่การงานก็พอดูแลตัวเองได้ค่ะ
ไม่เดือดร้อน ใช้ชีวิตปกติทั่วไปค่ะ
อยากเที่ยว อยาก shop ก็พอประมาณ....
แต่ชีวิตอยู่จะอยู่กับเพื่อนๆ ผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ค่ะ...
หลังจาก อกหักใหม่ๆ เลยเริ่มเที่ยวกลางคืน
หัดดื่มแอลกอฮอล์ แต่ทุกทีที่ไป
ก็จะมีรุ่นพี่ ผญ. ไม่ก็เพื่อน ผญ.
เป็น ผญ.แท้ๆ นะคะ ไม่ใช่ทอม หรือ เลสเบี้ยน
มาคอยดูแลตลอด ... พี่ๆเพื่อนๆ จะน่ารักกับเรามาก
ดูแลดีมาก ถ้าเราบอกว่า อยากเมา ก็จะจัดเวรมาเฝ้า มานั่งเป็นเพื่อน
จนแบบ ขับรถไปส่งถึงบ้านให้ เป็นอย่างนี้ประจำค่ะ
แต่นานๆดื่มทีนะคะ ประมาณปีละ 1-5 ครั้ง
เคยมี คนมาคุยด้วย เหมือนกันนะคะ
หลากหลายอาชีพมาก....
นักการเมือง นักธุรกิจ นักการตลาด นักดนตรี
หรืออื่นๆ เราก็คุยแต่คุยได้ไม่นานค่ะ
เพราะลึกๆกลัวเจ็บ .... สุดท้ายก็ หายๆ ห่างๆกันไป
ไม่ได้สานต่อ...
มานั่งนึกๆ ว่า ชาตินี้เราไม่อยากอกหักอีกแล้วอ่ะค่ะ
มันมี 2 ทางคือ
1. ก็หาให้เจอคนที่รักเราจริงๆสิ เป็นรักแท้ จะได้ไม่อกหัก
2. ก็ไม่ต้องรักสิ จะได้ไม่ต้องเจ็บ
เลยอยากจะถามว่า มีใครเคยเจออย่างเราบ้างมั้ยคะ?
เคยคิดมั้ยว่า ชาตินี้ไม่อยากอกหักอีกแล้ว และสุดท้ายต้องทำยังไงคะ
ถึงจะหลุดพ้นจากคำนี้ไปได้
ขอบคุณค่ะ