แบบนี้ใช่มั้ยที่เรียกว่าโดนผีหลอก

สวัสดีครับนี้เป็นโพสแรกของผมเองครับพอดีอยากจะเล่าเรื่องที่ผมโดนผีหลอกที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ตอนนั้นผมอยู่ ม.3 ซึ่งวันนั้นเป็นวันที่โรงเรียนจัดการเข้าค่ายลูกเสือ3วัน2คืนก็เป็นปกติทั่วไปซึ่งโรงเรียนของผมนั้นเป็นที่ที่คนแถวนั้นรู้อยู่แล้วว่าเฮี้ยนแค่ใหนเพราะสนามบอลโรงเรียนผมใหญ่พอสมควรแต่ก่อนหน้าที่จะสร้างโรงเรียนที่ตรงนั้นเคยเป็นสุสานคนตายมาก่อน!!! วันนั้นผมก็มาเข้าค่ายปกติก็ตื่นเต้นนิดหน่อยตามภาษาเด็กๆก็มีกิจกรรมมากมายจนครูท่านหนึงเข้ามาถามผมว่ากิจกรรมรอบกองไฟเธอจะเป็นซูลูมั้ย(เป็นการแสดงเปิดพิธี)ผมก็ตอบว่าก็ได้ครับครูพอถึงกิจกรรมผมก็แต่วตัวแต่งหน้าไปแสดงหน้ากองไฟพอเสร็จกิจกรรมพวกผมและเพื่อนๆก็ได้เข้าไปพักในห้องพักครูเพื่ออาบน้ำเอาสีที่ทาตัวออกครูบอกกับพวกผมว่าครูจะนับ1-3ให้วิ่งไปอาบน้ำให้เร็วที่สุด เรื่องจึงเกิดขึ้น!!! พอครูนับเสร็จผมวิ่งออกจากประตูผมเห็นเพื่อนๆผมวิ่งไปทางซ้ายแต่ผมเพื่อนผมคนนึงวิ่งไปทางขวาผมเห็นว่าทางนั้นมีคนไปเยอะแล้วเลยไปกับเพื่อนทางขวาดีกว่า ผมก็เรียกชื่อเพื่อนว่า (ขอให้นามสมมุติน่ะครับ) ไอ่Aรอกูด้วย Aตอบกลับว่าเร็วๆพอผมละเพื่อนวิ่งขึ้นบรรไดไปนั้นก็ต้อเลี้ยวซ้ายผ่านหน้าห้องเรียนประมาน10ห้องAเลี้ยวไปก่อนหน้าผมประมาน3-4ก้าวผมตามมาติดๆแต่พอผมเลี้ยวไปAถึงอีกฝั่งของตึกแล้วผมก็เริ่มตะหงิดใจว่าทำไมมันวิ่งเร็วไปรึป่าววะทันใดนั้นAตะโกนมาว่าเร็วๆดิเดะโดนครูด่า ผมก็เอาวะมันพูดกับเราได้มันไม่ใช่ผีแน่นอนผมก็รีบวิ่งไปพอจะถึงAเขาก็เลี้ยวไปทางห้องน้ำซึ่งต้องผ่านหน้าห้องนาฏศิลป์Aถึงหน้าห้องน้ำแล้วทั้งๆที่ผมก็ห่างกับเขาไม่กี่ก้าว ผมเริ่มไม่สบายใจละตอนนั้น แต่ผมก็ไม่ได้อะไรAยืนรอผมหน้าห้องน้ำพอผมเดินถึงห้องน้ำAวิ่งเข้าห้องน้ำรวมของนักเรียนชายแล้วเปิดไฟและก็เปิดน้ำทุกก๊อก แล้วAก็วิ่งเข้าไปแอบในห้องน้ำย่อยผมเริ่มไม่พอใจแล้วผมก็ตะโกนบอกเขาว่ากูไม่เล่นแล้วน่ะท่าเจอมาจริงๆจะขำไม่ออก ผมก็ปิดน้ำทุกก๊อกเสร็จ Aก็วิ่งออกจากห้องน้ำเข้าไปในห้องน้ำครูซึ่งติดๆกับห้องน้ำนักเรียนAทำเหมือนเดิมเปิดน้ำเปิดไฟแต่รอบนี้Aปิดประตูด้วย ผมก็คิดในใจไม่มีทางหนีกูได้แล้วเพราะมันเข้าออกได้ทางเดียว ผมเปิดประตูเข้าไปอย่างแรงด้วยความโมโหแล้วพร้อมกับพูดว่า เล่นเหี้***ไรของเนี้ย แต่ในห้องนั้นกลับไม่มีใครผมเริ่มใจเสียผมคิดในใจว่าผมต้องโดนแน่ๆเลยเพราะตอนนั้นก็2ทุ่มกว่าๆแล้ว ผมก็ปิดน้ำปิดไฟแล้วก็ค่อยๆเดินออกจะต้องนั้นผมคิดตลอดว่าผีแน่ๆกูโดนแล้วมาหลอกกันแบบเนียนมากๆต้องการอะไรจากเรากันแน่พอผมเดินออกจากตรงนั้นก็มีเสียงฝีเท้าเดินตามมาเป็นเสียงเหมือนคนเดินเท้าเปล่าแล้วก็เปียกน้ำเสียงดักมากๆ แจ๊ะ ๆ ๆ ๆ ๆ ตามมาเรื่อยๆผมก็เดินปกติแต่มันเรื่อมเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆผมก็เริ่มเดินเร็วขึ้นๆๆๆเสียงนั้นก็วิ่งตามผมเช่นกันมันใกล้มากๆผมแทบไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะเป็นคนที่โดนผีหลอก ผมเริ่มวิ่งลงบรรไดมันจะเป็นบรรไดที่ต้องลงหัก2ครั้งพอผมลงมาถึงส่วนที่ต้องหักลงหางตาของผมก็เห็นเป็นมือผู้หญิงเปื่อยๆจับราวบรรไดลงตามผมหน้าตาหน้ากลัวผมของเธอเปียกชุ่มเหมือนคนจมน้ำตายผมวิ่งสุดชีวิตพอลงมาผมก็วิ่งไปหาเพื่อนที่ห้องน้ำชั้น1แลเวถามAว่าเมื่อกี้กูได้วิ่งตามรึป่าว แต่สิ่งที่Aเพื่อนๆและครูได้ตอบกลับมาทำผมอึ้งไปเลย ครูบอกว่า เพื่อนเรียกผมว่าจะวิ่งไปใหนเขาให้ใช้ห้องน้ำชั้น1 ผมได้บอกกับเพื่อนว่า งั้นแปลว่ากูคงโดนผีหลอกแล้วละ จากค่ายวันนั้นได้ไม่นานผมได้ไปเล่าเรื่องนี้ให้รุ่นพี่ผมฟังเขาบอกว่า ที่นี้เคยมีผู้หญิงคนนึงอกหักแล้วฆ่าตัวตายโดยการกระโดดลงไปในแท้งน้ำบนดาดฟ้าของอาคารเรียนเธอตายในนั้นหลายวันกว่าคนจะมาพบศพ เขาคงเกรียจผู้ชายมากเลยตามหลอกแต่ผู้ชายรุ่นพี่ผมบอกว่านักเรียนชายที่ชอบอยู่โรงเรียนจนดึกโดนกันแทบทุกคน หลังจากที่ผมรู้ผมก็ไปทำบุญให้เขาตั่งแต่นั่นผมก็ไม่เคยเจอเธออีกเลย...    (ขอบคุณน่ะครับที่อ่านจบอาจจะมีคำไม่สุภาพตรงใหนขออภัยด้วยน่ะครับ)