เคยมีใครเลื่อนความสัมพันธ์จากเพื่อนเป็นแฟนบ้าง แต่มันไปไม่สวยอะ

คือเรามีเพื่อนคนนึง ที่มีอะไรคุยกันได้หมดไม่ว่าเรื่องอะไร ไปเที่ยวด้วยกันทุกที่ อยู่ด้วยกันทุกวัน กินข้าว ดูหนัง ร้องเพลง ใช้ชีวิตประจำวันเหมือนคนเป็นแฟน แต่แค่ไม่มีสถานะของคำว่าแฟน เลยตั้งกันเองว่าเพื่อน แต่จิงๆก็อายุห่างกันหลายปี ทุกเทศกาลก็มีของแลกเปลี่ยนกันปกติทั่วไป มันคล้ายๆความสัมพันธ์ที่ไม่ผูกมัด หรืออะไรมันไม่แน่ใจเลย ตัวติดกันเป็นปีๆ จนใครๆก็ต่างคิดว่าเราคบกัน  มีเหตุการณ์หลายเหตุการณ์ที่เรารู้สึกว่าเค้าชอบเรา เค้าพยายามพูด พยายามบอก เค้าพยายามแสดง เราก็แกล้งเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่อยากเข้าใจ เพราะกลัวจะเสียเพื่อน อยากจะมองหน้ากันนานๆ หวังดีกันไปแบบนี้ แต่เวลาผ่านไปๆ เกิดเรื่องราวขึ้นมากมาย มีอะไรวัดใจกันก็เยอะ ผ่านเรื่องหนักสุดในชีวิตที่เชื่อว่าไม่มีใครอยากเจอ แต่เค้าไม่เคยหายไปไหนสักครั้ง เค้าดูแล เค้าช่วยเหลือ เค้าลำบาก เค้าใส่ใจทุกๆรายละเอียด คือเค้าอยู่ข้างๆเราเสมออะ จนเราทบทวนเรื่องราวหลายๆปีที่ผ่านมาบวกกับเหตุการณ์เลวร้ายนั้นแต่เค้าก็ยังอยู่ ทบทวนจนเราตัดสินใจว่าจะคบเค้า เพราะจากเหตุการณ์นั้นเค้าก็ได้ขอเราเป็นแฟนแล้วด้วย แรกๆเรารู้สึกว่าอะไรมันก็ดี มันปลอดภัย จนผ่านไปสักระยะนึงเรารู้สึกว่ามันเหนื่อยไม่เหมือนตอนเป็นเพื่อน ตอนเป็นเพื่อนเรารู้สึกว่าอะไรๆมันก็ดี จะพูดอะไรก็ง่าย คือไม่เคยขัดใจกันเลยไม่มีข้ออ้างในความสัมพันธ์ ไม่เคยทะเลาะหรือเถียงกันเรื่องไม่เป็นเรื่องเลย  จากที่จุกจิกอยู่แล้วพอเป็นแฟนจุกจิกมากขึ้นไปอีก แต่กลับไม่รักษาความรู้สึกกันเลย เป็นแฟนคำหยาบเริ่มมาสารพัด ตอนเป็นเพื่อนไม่เคยมีเลยสักคำ คบกันแล้วรู้สึกไม่มีความสุขในหลายๆอย่าง ไม่เป็นตัวเอง ร้องไห้วันเว้นวันมาเกินครึ่งปีแล้ว เค้ายังเก็บทุกอย่างของแฟนเก่าไว้ไม่ว่าสิ่งของอะไรก็ตาม แล้วก็ต้องมาทะเลาะกัน จากที่ใส่ใจก็ไม่ใส่ใจ เคยโทรหาบ่อยๆก็ไม่ค่อยโทร ไม่มีข้อความมือถือเหมือนวันเก่าๆ ฟังคนอื่นมากกว่าฟังเรา ถือเพื่อนมากกว่า ชอบขอโทษหลังจากที่ทำเราร้องไห้ไป หลังจากที่เข้าใจผิดไปแล้วเสมอ มันมากกว่า10ครั้ง เรารู้สึกเหนื่อยมากๆ เหนื่อยจนอยากย้อนเวลากลับไปเป็นเพื่อนแบบเก่า แม้เรารู้ว่ามันทำไม่ได้อย่างนั้นแต่เราก็หาทางอื่นให้ความสัมพันธ์มันดีขึ้นไม่ได้แล้ว เพราะพยายามแก้กันมาตั้งนานแล้วเหมือนกัน เราต้องทำยังไงกับความสัมพันธ์นี้ดี เพราะแค่รักมันไม่พอสำหรับคำว่าคู่ชีวิต