จุดกึ่งกลางระหว่างฉันและเธอคือตรงไหน

ธรรมะจะสอนเราให้เข้าใจตัวเอง  มองที่ตัวเองเป็นหลัก ใครจะคิดอย่างไรทำอะไรช่างเขา ขอให้เราเป็นสุขก็พอ แต่ว่าเมื่อเรามีคนที่เรารัก เช่นครอบครัวเรา ญาติพี่น้องเรา เพื่อนเรา บางทีเราอยากให้เขาเข้าใจเหมือนเรา   อยากให้นับถือพระพุทธเจ้าเหมือนเรา. แต่เขากลับชอบเซ่นไหว้  มันช่างเป็นเรื่องยากเหลือเกิน  มันบอบบางมากถ้าเกิดเราไปพูดไม่เข้าหูใคร เราก็จะถูกสวนกลับจนหงายเงิบ หลายๆอย่าง หากเราเอาอะไรไปพูดที่เป็นหลักศาสนาก็จะเป็นการไม่เห็นด้วย จนรู้สึกว่า  ญาติเราคงไม่เอาพระพุทธเจ้าเป็นแนวทางการดำเนินขีวิต. นี่แหละจุดที่เราจะใช้ชีวิตกับญาติลำบากมาก ไม่ทราบว่าท่านผู้มีเมตตาจิตพอมีวิธีหรือแนวทางในการใช้ชีวิตกับญาติที่นัยถือสิ่งอื่นหรือเปล่า ท่านทำอย่างไรให้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แนะนำด้วยนะคะ  ขอบคุณคะ