อาการแบบนี้ เค้าเรียกว่ารักแรกพบรึป่าวค่ะ

คือเจอกับผู้ชายคนหนึ่งวันเเรกที่เจอเค้าเจอกันที่หน้าห้องสอบค่ะความรู้สึกในตอนนั้นคือผู้ชายคนนี้ใช่เลยมีอะไรที่หน้าค้นหามากๆๆเเต่เราไม่เคยเจอกันมาก่อนแล้วพอถึงเวลาเข้าห้องสอบแล้วยังบังเอินได้นั่งสอบห้องเดียวกันกะเค้าอีกเเต่ก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากพอถึงวันเปิดเทอมก็ยังบังเอินได้อยู่ห้องเดียวกันอีกเวลาเรียนก็จะชอบแอบมองเค้าบ่อยๆจนบางครั้งเค้าจับได้ว่าเราแอบมองเค้าอยู่ถึงจะอยู่ห้องเดียวกันเเต่ก็ไม่ได้สนิดกันมากอาจจะมีเล่นกันบ้างแกล้งกันบ้างเป็นบางครั้งแต่ตอนนี้เรากับเค้าอยู่คนละห้องกันเเล้วเราอยู่ห้อง4เค้าอยู่ห้อง2ห้องก็อยู่ติดกันบางครั้งเวลาเดินผ่านหน้าห้องก็จะเจอเค้าเรียนอยู่เหมือนกับว่าเจอเค้าบ่อยสุดเวลาเดินผ่านกันก็จะต่างคนต่างมองหน้ากันจนบางครั้งเป็นเราเองที่ต้องหลบสายตาของเค้าก่อนแต่ตอนนี้เค้ามีแฟนละค่ะแฟนของเค้าเป็นรุ่นน้องแล้วตอนนี้เราก็แอบรักเค้ามา3ปีเเล้วค่ะถึงบางครั้งจะมีคนเข้าหาเรามาถามจีบนู้นนี่นั้นแต่ก็หักอกทุกคนเพื่อรอเค้าเเค่คนเดียวเหมือนมีเซ้นอะไรซักอย่างบอกว่าถ้าเราได้คบกับคนนี้เค้าต้องเป็นคนที่อบอุ่นแต่ก็มีบางครั้งที่คิดจะตัดใจจากเค้าจะไม่ยุ้งกับเค้าจะไม่มองหน้าเค้าแต่พอเจอหน้าเค้าเท่านั้นแหละสิ่งที่คิดไว้ก็พังไม่เป็นท่าจนบางครั้งเราต้องแอบมานั่งร้องไห้คนเดียวเสียใจคนเดียวว่าทำไมเค้าถึงไม่หันมามองเราบ้างเราก็ได้เเต่ยืนมองเค้ารักกับคนอื่น ปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เราควรจะทำยังไงอีกต่อไปควรจะรักเค้าอยู่ไหมหรือจะต้องตัดใจแล้วจิงๆ เราสับสนมากแล้วแบบนี้เค้าเรียกกันว่ารักแรกพบรึป่าวค่ะหรือเป็นแค่ความชอบกับความหลงค่ะ