โดยพี่ชายต่อยหน้า เพราะพูดตักเตือน

เราเป็นผู้หญิงเป็นลูกคนเล็กมีพี่ชายหนึ่งคน เรื่องมันเกิดเพราะพี่ชายพาผู้หญิงมาบ้านซึ่งมาแต่ละครั้งไม่เคยซ้ำหน้าแถมแต่ละคนที่พามาอายุน้อยกว่าเราทุกคนเลย เราอายุ19ปี เราก็บอกพี่ชายไปหลายครั้งแล้วว่าอย่าพาผู้หญิงมาบ้านสงสารน้องเค้ายังเป็นเด็ก แต่พี่เขาก็ไม่เคยสนใจคำพูดเราหรอก เราก็เลยบอกให้แม่ไปพูดกับพี่ชาย ขนาดแม่พูดเขายังไม่สนใจเลยแถมพูดขึ้นเสียงใส่แม่อีกด้วย วันนี้ก็ไม่ได้ตั้งใจจะทะเลาะกับพี้ชายหรอก ก็เริ่มจากเรื่องการทำงานของพี่ชาย คือพี่ชายเราเขาไม่ทำงานค่ะ งานที่บ้านเล็กๆน้อยก็ยังไม่ยิบจับช่วยเลย ได้แต่เที่ยวเตร่ไปวันๆ พี่ชายเราอายุ25ปีแล้วห่างกับเรา6ปี ก็พูดคุยกันไปเรื่อยพี่เราก็ไม่ยอมนะพูดเรื่องอะไรเถียงกลับตลอด เราก็พูดประมาณว่าเลิกพาผู้หญิงมาบ้าน ได้แล้วน้องเค้ายังเด็กมีอานาคตอีกไกล สมองนะเขามีไว้ให้คิดไม่ใช่มีไว้แค่คั้นหู พี่เราก็ไม่ยอมอยู่ดีเขาก็หาเรื่องมาทะเลาะดึงเรื่องเรามาพูด เราก็เคยทะเลาะกับพ่อนะเรื่องคณะที่จะเรียนต่อ ทะเลาะกับพ่อหนักมากแต่สุดท้ายเราก็ทำความเข้าใจกับพ่อแล้วก็ขอโทษพ่อนะ แต่พี่ชายเค้าก็ไม่เข้าใจเราหรอกก็ทะเลาะกันไปกันมาเราก็ไม่คิดว่าจะโดนพี่ชายต่อยเพราะเราคิดว่ามันไม่รุนแรงถึงขั้นที่จะต้องทำร้ายร่างกายกันแบบนี้พี่ชายต่อยเราต่อหน้าคุณตาและแม่ยังดีนะที่ตาดึงพี่ชายเราไว้เราเลยแค่หัวคิ้วบวมช้ำ
เราคิดว่าเราจะเลิกสนใจเรื่องของพี่ชายแล้วเราอุส่าหวังดีเป็นห่วงกลัวโดนชาวบ้านนินทาบวกกับสงสารพ่อกับแม่ด้วยแต่กลับต้องมาเหนื่อยใจกว่าเดิมแถมยังเจ็บตัวอีก
-คุณคิดว่าเราเลิกพูดเลิกสนใจดีไหม
-แล้วสมมุติว่าเป็นคุณคณจะทำยังไงหรือว่าปล่อยไปเฉยๆ
*นี่หรือความหวังดีที่กลับมาทำร้ายตัวเราเอง