มีใครเคยเป็นคนอารมณ์ร้อนๆ สมาธิสั้น ชอบเครียดๆไม่ยอมคนแล้วกลับมาเป็นคนที่ใจเย็นสงบนิ่งมีสมาธิจดจ่อบ้างไหมครับ

ผมอยากขอความคิดเห็นจากท่านผู้รู้และผู้ปฏิบัติจริงจังหน่อยครับ ช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมพยายามปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ แนวทางที่ผมเคยใช้ 1. การกำหนดลมหายใจเข้าออก มีทั้งบริกรรมว่า พุท-โธ /กำหนดว่า เข้าออ

ทำอะไรก็ไม่จดจ่อกับการทำสิ่งนั้นเลย ขนาดเดือน 12 เดือน ผมท่องแล้วท่องอีกผมก็ยังจำไม่ได้ จนแม่ขำว่าแค่เดือนท่องแล้วยังจำไม่ได้ และเวลานี้มือไม้จะอยู่ไม่นิ่งเลยจะต้องกดนั้นกดนี่ แล้วผลเสียกับการทำงานมาก

ก่อนหน้านี้เราไม่เคยสังเกตตัวเองเลยค่ะ จนกระทั่งช่วงที่ต้องสอบบ่อยๆ เตรียมตัวเข้ามหาลัยทำให้เรามีช่วงเวลายากลำบากมากๆ เราใช้สมาธิหนักกว่าคนทั่วไป รู้สึกจดจ่อยากและต้องหาทางหลอกล่อตัวเองให้กลับมามีสมาธ

เมื่อก่อนฝึกสมาธิครับมันช่วยให้จิตใจสงบ ตอนนี้ไม่ได้ฝึกครับเพราะไม่ค่อยมีเวลา ทำงานประจำ เข้ากะ ประสปการณ์ ในการฝึก ช่วงฝึกนั่งวันแรกนั่งวันล่ะประครึ่งชั่วโมง รู้สึกว่าวันแรกๆจิตยังไม่ค่อยสงบคิดเรื่อ