อยากแชร์ความรู้สึกแบบนี้บ้างค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกแย่มากๆ เหมือนถูกเก็บไว้ในห้องแคบๆมืดๆ!!
คือเราคบกับแฟนคนนี้มาได้ 5 เดือนค่ะ อาจจะยังไม่นานเท่าไหร่แต่สำหรับเรามันรักเค้าไปตั้งแต่เดือนแรกแล้วค่ะ ตอนแรกก็รักกันดี จากที่เคยเหงาๆเค้าเข้ามาทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปมีสีสันมากขึ้น เค้าเป็นคนพูดห่วนๆตรงๆจนบางครั้งก็เหมือนดุ แต่ลึกๆแล้วเป็นอ่อนโยน ขี้สงสาร ตลก ต๊องๆ ตรงนี้แหละที่ทำให้รักเค้ามาก เค้าชอบใส่ใจเรื่องที่เรานึกไม่ถึงอยู่เสมอ ตอนแรกคบกันก็กักๆแต่พอได้คุยกันบ่อยๆก็มีความสุข จนเริ่มรัก
น่าจะเดือนที่ 2 ได้ เรารู้ว่าเค้าเคยมีลูก เคยทำผญ.ท้องมาก่อนเมื่อประมาน ปีกว่า เกือบ 2 ปีที่แล้ว เค้ารับผิดชอบทุกอย่างแต่ผญ.ไม่ยอม มีการฟ้องร้องกันเกิดขึ้น เมื่อเด็กคลอดออกมาผญ.ก็ไม่ค่อยให้เค้าไปเจอ ตามตกลงคือพ่อเด็ก(แฟน)เจอได้อาทิตย์ล่ะ 2 ครั้ง แต่แม่เด็กไม่ยอมให้เจอ อ้างว่าไม่อยากเจอหน้าเค้า จากที่เราเห็นเค้าคุยกันคือทะเลาะกันหนักตลอด เหมือนชาตินี้จะไม่คืนดีกัน จู่ๆผญ.ก็บอกถ้าอยากเจอลูกให้ไปเจอที่ตจว.(แห่งหนึ่ง) เราก็ไปกะเค้านะไปค้างกันที่นุ่น 2คืน แต่วันที่เค้าไปลูกเราไม่ได้ไปด้วย คือแม่เด็กก็ไม่มาให้ญาติมาแทนเพราะไม่อยากเจอหน้าเค้า เรารับได้ทุกอย่างนะเรื่องลูก เค้าบอกเค้าเลิกกับผญ.ก่อนที่จะรู้ว่าผญ.ท้องได้เดือนนึง เรื่องมันก็ผ่านมาจะ 2 ปีล่ะ ก่อนจะมาคบกะเราเค้าก็คบกับคนอื่นมาก่อนเราเลยไม่คิดติดใจอะไร
จนผ่านมา 3 เดือนกว่า เรามีเซนต์แปลกๆ สงสัยมากจนเค้าต้องยอมบอกว่าคุยกะแม่เด็กได้ 1 อาทิตย์แล้ว!!! ตอนนั้นใจไม่ดีแล้ว ร้องไห้ฟุมฟาย เพราะสิ่งที่ไม่คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น เราระแวงเค้ากับผญ.คนอื่นแล้วสุดท้ายคนที่เราไม่คาดคิดคือคนนี้หรอ เค้าพยายามบอกเราว่าไม่มีอะไรเราก็พยายามเชื่อและทำใจแต่ก็ไม่รอด ตอนนั้นคือทุกข์ทรมานสุดๆแต่ไม่อยากเสียเค้าไป เค้าบอให้เราอดทนอีกอาทิตย์เดียวผญ.กะเด็กก็กลับตจว.แล้ว แต่จู่ก็พลิก!! ผญ.แพลนจะอยู่ที่กรุงเทพไปเรื่อยๆไม่มีกำหนด แค่ตอนแรกใจก็เจ็บพอแล้วตอนนี้หนักเข้าไปอีก เราเคลียร์เรื่องนี้ผ่านเวลามานี่ก็เข้า 2 เดือนแล้ว คือเราเคลียร์อยู่คนเดียว ผญ.คนนั้นไม่รู้อะไร เค้าบอกว่าจะให้ผญ.คนนั้นรับรู้เรื่องของเราไม่ได้เดี๋ยวเค้าจะพาลูกหนีไปอีก!! เวลาเค้าไปหาลูกเราก็ห้ามติดต่อไป เวลาอยู่กับเราก็น้อยลง แล้วยิ่งตอนนี้น้อยลงมากจนเรารู้สึกว่าเราจะเสียเค้าไปจริงๆแล้ว เวลา 5 เดือนที่เราพยายามยื้อมามันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย? เราถามเค้าตลอดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเค้ากับแม่เด็ก เค้าก็บอกเหมือนเดิมว่าไม่มีอะไร!! เค้าแค่สงสาร เค้าอยากรับผิดชอบในสิ่งที่ทำผิดพลาดไป ความรู้สึกรักใคร่เหมือนเดิมไม่มีแล้ว เค้าบอกรักเราอยู่กับเรายังไงก็มีความสุขกว่าแน่นอน แต่ถ้าให้เลือกเค้าคงเลือกลูก เค้าตัดลูกไม่ได้!! แต่ทั้งนี้เค้าไม่ยอมบอกผญ.เหมือนที่บอกกับเราเค้าบอกว่าผญ.อยากเป็นครอบครัวไม่อยากให้เค้ามีใคร เรากลัววันนึงความสงสารจะกลายเป็นความรัก แต่ตอนนี้เราก็ทำใจได้บ้างแล้ว เราแค่อยากคบกับเค้าไปให้นานที่สุด อยากเป็นคนที่เค้ามองว่าเข้าใจเค้ามากที่สุด อยากปล่อยช่วงเวลาให้เค้าไปศึกษากันให้เต็มที่ อยากรู้เหมือนกันเค้าจะอยู่ด้วยกันได้มั้ย!!เพราะเค้าพูดเองว่าเค้ากับผญ.คนนั้นทำเรื่องไม่ดีต่อกันไว้เยอะ จบไม่ดี ผญ.ทำเค้าไว้เยอะจนไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ เราจึงทนอยู่ อยู่แบบลับๆ อยู่กับความเจ็บปวดทุกวันแม้วันนั้นจะมีเค้านอนอยู่ข้างๆ เรารู้สึกเหมือนเป็นเมียน้อยยังไงไม่รู้ เราอยากให้มันผ่านไปเร็วๆที่เราอยู่เพราะรอดูว่าเรื่องนี้จะจบยังไง!! เรารึคนนั้นจะเป็นฝ่ายไป แต่เรารู้สึกว่าเราต้องเป็นฝ่ายไปแน่ๆ!!! (โอ้ย! ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย อยากบ้าตาย!!!! บอกว่าทำใจได้บ้างแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี!!)😭😭😭😭
ปล.เค้าไม่สามารถอยู่กินเป็นครอบครัวกันได้เพราะครอบครัวฝ่ายชายไม่ยอมรับผญ(แม่เด็ก).!!!
เป็นแฟนอยู่ดีๆ ทำไมตอนนี้รู้สึกเหมือนเป็นเมียน้อย??
คือเราคบกับแฟนคนนี้มาได้ 5 เดือนค่ะ อาจจะยังไม่นานเท่าไหร่แต่สำหรับเรามันรักเค้าไปตั้งแต่เดือนแรกแล้วค่ะ ตอนแรกก็รักกันดี จากที่เคยเหงาๆเค้าเข้ามาทำให้ชีวิตเปลี่ยนไปมีสีสันมากขึ้น เค้าเป็นคนพูดห่วนๆตรงๆจนบางครั้งก็เหมือนดุ แต่ลึกๆแล้วเป็นอ่อนโยน ขี้สงสาร ตลก ต๊องๆ ตรงนี้แหละที่ทำให้รักเค้ามาก เค้าชอบใส่ใจเรื่องที่เรานึกไม่ถึงอยู่เสมอ ตอนแรกคบกันก็กักๆแต่พอได้คุยกันบ่อยๆก็มีความสุข จนเริ่มรัก
น่าจะเดือนที่ 2 ได้ เรารู้ว่าเค้าเคยมีลูก เคยทำผญ.ท้องมาก่อนเมื่อประมาน ปีกว่า เกือบ 2 ปีที่แล้ว เค้ารับผิดชอบทุกอย่างแต่ผญ.ไม่ยอม มีการฟ้องร้องกันเกิดขึ้น เมื่อเด็กคลอดออกมาผญ.ก็ไม่ค่อยให้เค้าไปเจอ ตามตกลงคือพ่อเด็ก(แฟน)เจอได้อาทิตย์ล่ะ 2 ครั้ง แต่แม่เด็กไม่ยอมให้เจอ อ้างว่าไม่อยากเจอหน้าเค้า จากที่เราเห็นเค้าคุยกันคือทะเลาะกันหนักตลอด เหมือนชาตินี้จะไม่คืนดีกัน จู่ๆผญ.ก็บอกถ้าอยากเจอลูกให้ไปเจอที่ตจว.(แห่งหนึ่ง) เราก็ไปกะเค้านะไปค้างกันที่นุ่น 2คืน แต่วันที่เค้าไปลูกเราไม่ได้ไปด้วย คือแม่เด็กก็ไม่มาให้ญาติมาแทนเพราะไม่อยากเจอหน้าเค้า เรารับได้ทุกอย่างนะเรื่องลูก เค้าบอกเค้าเลิกกับผญ.ก่อนที่จะรู้ว่าผญ.ท้องได้เดือนนึง เรื่องมันก็ผ่านมาจะ 2 ปีล่ะ ก่อนจะมาคบกะเราเค้าก็คบกับคนอื่นมาก่อนเราเลยไม่คิดติดใจอะไร
จนผ่านมา 3 เดือนกว่า เรามีเซนต์แปลกๆ สงสัยมากจนเค้าต้องยอมบอกว่าคุยกะแม่เด็กได้ 1 อาทิตย์แล้ว!!! ตอนนั้นใจไม่ดีแล้ว ร้องไห้ฟุมฟาย เพราะสิ่งที่ไม่คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น เราระแวงเค้ากับผญ.คนอื่นแล้วสุดท้ายคนที่เราไม่คาดคิดคือคนนี้หรอ เค้าพยายามบอกเราว่าไม่มีอะไรเราก็พยายามเชื่อและทำใจแต่ก็ไม่รอด ตอนนั้นคือทุกข์ทรมานสุดๆแต่ไม่อยากเสียเค้าไป เค้าบอให้เราอดทนอีกอาทิตย์เดียวผญ.กะเด็กก็กลับตจว.แล้ว แต่จู่ก็พลิก!! ผญ.แพลนจะอยู่ที่กรุงเทพไปเรื่อยๆไม่มีกำหนด แค่ตอนแรกใจก็เจ็บพอแล้วตอนนี้หนักเข้าไปอีก เราเคลียร์เรื่องนี้ผ่านเวลามานี่ก็เข้า 2 เดือนแล้ว คือเราเคลียร์อยู่คนเดียว ผญ.คนนั้นไม่รู้อะไร เค้าบอกว่าจะให้ผญ.คนนั้นรับรู้เรื่องของเราไม่ได้เดี๋ยวเค้าจะพาลูกหนีไปอีก!! เวลาเค้าไปหาลูกเราก็ห้ามติดต่อไป เวลาอยู่กับเราก็น้อยลง แล้วยิ่งตอนนี้น้อยลงมากจนเรารู้สึกว่าเราจะเสียเค้าไปจริงๆแล้ว เวลา 5 เดือนที่เราพยายามยื้อมามันไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย? เราถามเค้าตลอดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเค้ากับแม่เด็ก เค้าก็บอกเหมือนเดิมว่าไม่มีอะไร!! เค้าแค่สงสาร เค้าอยากรับผิดชอบในสิ่งที่ทำผิดพลาดไป ความรู้สึกรักใคร่เหมือนเดิมไม่มีแล้ว เค้าบอกรักเราอยู่กับเรายังไงก็มีความสุขกว่าแน่นอน แต่ถ้าให้เลือกเค้าคงเลือกลูก เค้าตัดลูกไม่ได้!! แต่ทั้งนี้เค้าไม่ยอมบอกผญ.เหมือนที่บอกกับเราเค้าบอกว่าผญ.อยากเป็นครอบครัวไม่อยากให้เค้ามีใคร เรากลัววันนึงความสงสารจะกลายเป็นความรัก แต่ตอนนี้เราก็ทำใจได้บ้างแล้ว เราแค่อยากคบกับเค้าไปให้นานที่สุด อยากเป็นคนที่เค้ามองว่าเข้าใจเค้ามากที่สุด อยากปล่อยช่วงเวลาให้เค้าไปศึกษากันให้เต็มที่ อยากรู้เหมือนกันเค้าจะอยู่ด้วยกันได้มั้ย!!เพราะเค้าพูดเองว่าเค้ากับผญ.คนนั้นทำเรื่องไม่ดีต่อกันไว้เยอะ จบไม่ดี ผญ.ทำเค้าไว้เยอะจนไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ เราจึงทนอยู่ อยู่แบบลับๆ อยู่กับความเจ็บปวดทุกวันแม้วันนั้นจะมีเค้านอนอยู่ข้างๆ เรารู้สึกเหมือนเป็นเมียน้อยยังไงไม่รู้ เราอยากให้มันผ่านไปเร็วๆที่เราอยู่เพราะรอดูว่าเรื่องนี้จะจบยังไง!! เรารึคนนั้นจะเป็นฝ่ายไป แต่เรารู้สึกว่าเราต้องเป็นฝ่ายไปแน่ๆ!!! (โอ้ย! ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย อยากบ้าตาย!!!! บอกว่าทำใจได้บ้างแล้วแต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี!!)😭😭😭😭
ปล.เค้าไม่สามารถอยู่กินเป็นครอบครัวกันได้เพราะครอบครัวฝ่ายชายไม่ยอมรับผญ(แม่เด็ก).!!!