สวัสดีครับ วันนี้ผมก็มีเรื่องของเพื่อนที่มหาลัยมาแบ่งปันกับเพื่อนๆครับ ไม่รู้ว่าเพื่อนๆจะเคยเจอเพื่อนแบบนี้ไหม
มาเข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ช่วงสองสัปดาห์ที่แล้วเนี่ยครับ มีเหตุทำให้ผมต้องใช้เงินจำนวนหนึ่งซึ่งก็เยอะอยู่พอสมควร
(หลักหมื่น) เนื่องจากผมเป็นเด็กที่ต้องมาเรียนต่างจังหวัดเลยพักอยู่ หอพัก แม่ผมให้เงินเป็นรายเดือนครับ แต่พอดีเดือนนี้มันมีเหตุทำให้ต้องใช่เงินแต่ตังที่แม่ให้รายเดือน ก็เหมือนจะพอดีกับค่าใช่จ่ายประจำวัน จึงทำให้ผมไม่มีเงินที่ผมต้องการ (หลักหมื่น) ผมเครียดมากครับ จะโทรไปขอแม่ก็ไม่อยากไปรบกวนแม่ เดี๋ยวแม่บ่นอีก ผมไปยืมเพื่อนที่ผมคิดว่าผมสนิทที่สุดและหน้าจะช่วยเหลือผมได้ แต่ไม่เลยครับ เพื่อนคนนี้มันหายไปเลย จนผมไม่รู้ทำไงจริงๆ มีอยู่วันนึงครับ ผมมีเรียนที่ตึกเรียนรวมทำให้เจอเพื่อนร่วมคณะที่ผมก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่แต่ก็คุยกันบ้าง ตอนเรียนเรานั่งไกล้กันครับ ตอนเรียนเพื่อนคนนี้เขาถามผมครับว่า "เป็นไรกูเห็นกดเครื่องคิดเลขอยู่นานแล้ว" ในใจผมก็ไม่อยากเล่าครับเพราะนึกในใจ (ยุ่งไรว่ะเรื่องของกู) แต่สุดท้ายก็เล่าให้เพื่อนคนนี้ฟังพอผมเล่าจบ คำแรกที่เพื่อนคนนี้พูดคือ (กูมีเอาของกูก่อนไหม ) ผมนี้แบบโหเงินก็ไม่ใช่น้อยๆนะ ถ้าเป็นผมผมคงคิดก่อนอ่ะ แต่เพื่อนคนนี้เขายื่นมือเข้ามาช่วยทันที ผมนี้คิดเลยครับว่า ขนาดเพื่อนที่สนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เวลาผมเดือดร้อนมันไม่เคยช่วยผมเลยครับ แต่เพื่อนคนนี้ขนาดไม่ค่อยสนิทไม่ค่อยได้เจอกัน มันยังใจถึงขนาดนนี้ ถ้าไม่ได้มันคนนี้เนี่ยผมแย่แน่เลยครับ (ทุกวันนี้ผมใช่หนี้มันหมดแล้วครับ 5555) และทุกวันนี้ผมกับมันก็คุยกันมากขึ้นครับ สนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น แล้วเพื่อนๆล่ะครับมีเพื่อนที่แสนดีแบบนี้บ้างไหม แชร์ประสบการณ์เพื่อนมหาลัยกันบ้างนะครับ ^^
เพื่อนแบบนี้มีอยู่จริงๆนะ
มาเข้าเรื่องเลยดีกว่าครับ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ช่วงสองสัปดาห์ที่แล้วเนี่ยครับ มีเหตุทำให้ผมต้องใช้เงินจำนวนหนึ่งซึ่งก็เยอะอยู่พอสมควร
(หลักหมื่น) เนื่องจากผมเป็นเด็กที่ต้องมาเรียนต่างจังหวัดเลยพักอยู่ หอพัก แม่ผมให้เงินเป็นรายเดือนครับ แต่พอดีเดือนนี้มันมีเหตุทำให้ต้องใช่เงินแต่ตังที่แม่ให้รายเดือน ก็เหมือนจะพอดีกับค่าใช่จ่ายประจำวัน จึงทำให้ผมไม่มีเงินที่ผมต้องการ (หลักหมื่น) ผมเครียดมากครับ จะโทรไปขอแม่ก็ไม่อยากไปรบกวนแม่ เดี๋ยวแม่บ่นอีก ผมไปยืมเพื่อนที่ผมคิดว่าผมสนิทที่สุดและหน้าจะช่วยเหลือผมได้ แต่ไม่เลยครับ เพื่อนคนนี้มันหายไปเลย จนผมไม่รู้ทำไงจริงๆ มีอยู่วันนึงครับ ผมมีเรียนที่ตึกเรียนรวมทำให้เจอเพื่อนร่วมคณะที่ผมก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่แต่ก็คุยกันบ้าง ตอนเรียนเรานั่งไกล้กันครับ ตอนเรียนเพื่อนคนนี้เขาถามผมครับว่า "เป็นไรกูเห็นกดเครื่องคิดเลขอยู่นานแล้ว" ในใจผมก็ไม่อยากเล่าครับเพราะนึกในใจ (ยุ่งไรว่ะเรื่องของกู) แต่สุดท้ายก็เล่าให้เพื่อนคนนี้ฟังพอผมเล่าจบ คำแรกที่เพื่อนคนนี้พูดคือ (กูมีเอาของกูก่อนไหม ) ผมนี้แบบโหเงินก็ไม่ใช่น้อยๆนะ ถ้าเป็นผมผมคงคิดก่อนอ่ะ แต่เพื่อนคนนี้เขายื่นมือเข้ามาช่วยทันที ผมนี้คิดเลยครับว่า ขนาดเพื่อนที่สนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน เวลาผมเดือดร้อนมันไม่เคยช่วยผมเลยครับ แต่เพื่อนคนนี้ขนาดไม่ค่อยสนิทไม่ค่อยได้เจอกัน มันยังใจถึงขนาดนนี้ ถ้าไม่ได้มันคนนี้เนี่ยผมแย่แน่เลยครับ (ทุกวันนี้ผมใช่หนี้มันหมดแล้วครับ 5555) และทุกวันนี้ผมกับมันก็คุยกันมากขึ้นครับ สนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น แล้วเพื่อนๆล่ะครับมีเพื่อนที่แสนดีแบบนี้บ้างไหม แชร์ประสบการณ์เพื่อนมหาลัยกันบ้างนะครับ ^^