ตามหัวข้อเลยค่ะ ในที่นี้ขอแทนตัวเองว่า "เรา" นะค่ะ
ตอนนี้เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆเลย เราไม่เข้าใจว่าความสามารถที่เรามีนั้น มันมีไว้เพื่ออะไรกัน
คือเราเป็นคนที่ชอบเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโลกมาก ทั้งชอบอ่าน ชอบดู ชอบศึกษา เรื่องพวกนี้ตั้งแต่เด็ก เวลาเรียนวิชาสังคมหรือประวัติศาสตร์เราก็สามารถตอบคำถามครูได้ทุกครั้ง หรือเวลาที่เพื่อนมีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เราก็สามารถตอบคำถามเพื่อนได้เสมอ แม้บางเรื่องอาจไม่รู้ แต่เราก็สามารถนำไปเชื่อมโยงหรือคาดเดาได้จากความรู้ที่เรามี เราเป็นคนขี้ลืมมากนะ แต่ไม่รู้ทำไมกับเรื่องพวกนี้เรากลับจำได้ดีกว่าเรื่องอื่น เพิ่อนหลายคนบอกว่าเราเป็นคนเชื่อมโยงเก่ง เขียนเก่ง สามารถนำความรู้มาเชื่อมโยงแล้วเขียนเรื่องราวต่างๆได้มากมาย แต่เราก็ว่าเราไม่ได้เก่งขนาดนั้น แค่เราชอบอ่านหนังสือก็เลยเขียนตามหนังสือแล้วเอามาดัดแปลงให้มันเหมาะสมแค่นั้นเอง แต่คนอื่นกลับบอกว่าเราเก่งซะงั้น อาจเพราะเราได้คะแนนเยอะซะมากกว่า เพื่อนเลยมองแบบนั้น แต่เราก็ภูมิใจนะกับความสามารถที่เรามี เพราะเวลาเพื่อนมีปัญหา(เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้)เราก็พอที่จะช่วยเพื่อนได้บ้าง เราจะรู้สึกดีมากเลยนะเวลาที่เราสามารถช่วยเพื่อนได้ด้วยความสามารถของเราเองในทุกๆเรื่องที่เราสามารถทำได้(จนบางครั้งก็อาจโดนเอาเปรียบเล็กๆ) เราเป็นคนไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองสักเท่าไรนัก พูดก็น้อย เข้ากับคนแปลกหน้ายากหน่อยเพราะกลัวนั้นกลัวนี่ แต่ก็มีเพื่อนนะ อาจจะไม่เยอะแต่ก็จริงใจ ความสามารถต่างๆเหล่านี้ของเรานี่แหละที่เป็นสิ่งที่สร้างความมั่นใจให้กับเรา ทำให้เราเห็นคุณค่าในตัวเองมากขึ้น เพราะเราก็ไม่ได้เก่งคำนวณเลย เซนต์การคำนาณของเรานี่แย่มากอ่ะ วิชาอื่นเราก็ธรรมดาๆ อาจจะมีที่ชอบอยู่บ้างก็เคมีกับชีวะ(เราเรียนสายวิทย์)และก็พวกภาษา แต่ก็ไม่ได้ทำคะแนนหรือเข้าใจได้ดีเท่าไรนัก แค่ชอบเฉยๆน่ะ จะมีที่ทำได้ดีก็พวกประวัติศาสตร์กับการเชื่อมโยงนี่แหละ อาจไม่ดีเลิศหรู แต่ก็เป็นความสามารถในตัวเรา ที่เราคิดว่าที่ดีที่สุดแล้ว ที่ทั้งความชอบและความถนัดมันไปในทางเดียวกัน ในสายตาของคนอื่นเราอาจเหมือนพวกที่เข้าใจตัวเอง(มั้ง)นะ รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ถนัดอะไร แต่เอาเข้าจริงๆเราว่า ไม่นะ เราว่าเรากำลังสับสนอยู่มากกว่า ให้คำแนะนำใครต่อใครได้ แต่ตัวเองนี่สิกลับให้คำแนะนำไม่ได้เลย เราอยากใช้ความสามารถที่เรามีอยู่ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด แต่เราก็ไม่รู้ว่าควรใช้แบบไหนถึงจะดี เราไม่แน่ใจเลยว่าสิ่งที่เราทำได้ทั้งหมดนี้น่ะ มันจะสามารถนำไปทำอะไรได้บ้างไหม ก็แค่รู้แล้วตอบคำถามคนอื่นได้ ใช้ได้แค่กับการเรียนเท่านั้นเหรอ ตอบถูกทำถูกแล้วได้คะแนนดีแค่นั้น แลัวมันจะสามารถนำไปใช้ประกอบอาชีพหรือใช้ชีวิตได้เหรอ มันต่างจากคนที่เก่งคำนวณหรือ ฟิ ชี เค หรือภาษามากๆอ่ะ ที่เขาสามารถนำความรู้ไปใช้ได้อย่างแน่นอน แล้วเราล่ะสิ่งที่เรามี ที่สร้างความมั่นใจให้เราได้ในตอนนี้ ในวันหน้าเราจะสามารถนำมันไปทำอะไรได้อีกรึเปล่า เราไม่อยากให้เป็นแค่ความรู้รอบตัวธรรมดา ที่รู้แล้วก็แค่รู้ แต่ไม่สามารถนำมาทำอะไรได้เลยนอกจากนั้น ตอนนี้เราก็อยู่ ม.6 ถึงเวลาต้องเลือกทางเดินของตัวเองแล้ว เราอยากทำงานที่ใช้ความสามารถของเราทำได้ และได้ใช้อย่างเต็มที่นะ และก็อยากให้พ่อแม่สบายด้วยเพราะเป็นลูกคนเดียว อยากมีงานที่มั่นคงที่ดีทำ แต่พอเราบอกใครบางคนแบบนี้ ก็มีคำถามกลับมาว่า "แล้วไอ้ความสามารถที่มีน่ะ มันเอาไปทำอะไรได้ซักเท่าไรเชียว รู้ว่าชอบ แต่มันก็ใช้ได้แค่ตอนเรียนแล้วตอนทำงานหรือในชีวิตจริงล่ะ จะทำอะไรได้สักเท่าไร" เราก็ตื้อสิแบบนี้ ถ้าถามว่าเรามีคณะที่อยากเข้าแล้วหรือยัง คำตอบคือมีแล้วค่ะ คือเราก็ไม่ได้มุ่งคณะเดียว เพราะเราก็รู้อยู่ว่าเราพอจะ
โอเคกับอะไร เราก็เลือกคณะที่เราสามารถจะเรียนได้ แต่สิ่งที่เราอยากรู้คือถ้าเราติดแล้วได้เรียนในสิ่งที่ตรงกับความสามารถตัวเองจริงๆ มันจะมีงานทำไหม ความสามารถแบบนี้ของเราอ่ะเมื่อเข้าไปใช้ชีวิตในการทำงานมันจะทำประโยชน์อะไรได้บ้างเหรอ เราอยากรู้มากๆ ถ้ามีความสามารถแบบนี้แล้วไม่สามารถนำไปใช้ทำอะไรได้เลยหรือไม่มีใครเห็นค่า แล้วจะมีไปทำไม ถ้ามันไม่มีประโยชน์จริงๆ เราก็อยากเก่งด้านอื่นนะด้านที่หลายๆคนยอมรับ แต่ทำไงได้ล่ะในเมื่อนี่คือสิ่งที่เราเป็นอ่ะ เราเสียความมั่นใจในตัวเองมากอ่ะ ถ้าสิ่งที่เราเป็นมันเป็นสิ่งที่คนอื่นบอกว่ามันไม่มีประโยชน์อย่างที่เขาว่าจริงๆ เราโครตรู้สึกกดดันเลย ถ้าถามว่าเราหาข้อมูลไหมว่าสิ่งที่เราทำได้เนี่ยเหมาะสมที่จะเรียนหรือประกอบอาชีพอะไร เราหานะ หามาตลอดเลย แต่ยิ่งหาแล้วยิ่งสับสนและกดดัน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ อ่านแล้วอาจดูว่าเราโง่นะ แต่ทุกคนก็มีสิ่งที่ไม่รู้ใช่ป่าวล่ะ เราก็เลยอยากถามทุกคนว่าความสามารถแบบนี้ของเราอ่ะ มันมีไว้เพื่ออะไรกันแน่ ช่วยเราหน่อยนะค่ะ
ความสามารถของเรามีไว้เพื่ออะไร
ตอนนี้เรารู้สึกแย่กับตัวเองมากๆเลย เราไม่เข้าใจว่าความสามารถที่เรามีนั้น มันมีไว้เพื่ออะไรกัน
คือเราเป็นคนที่ชอบเรื่องราวเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และเรื่องราวที่เกิดขึ้นในโลกมาก ทั้งชอบอ่าน ชอบดู ชอบศึกษา เรื่องพวกนี้ตั้งแต่เด็ก เวลาเรียนวิชาสังคมหรือประวัติศาสตร์เราก็สามารถตอบคำถามครูได้ทุกครั้ง หรือเวลาที่เพื่อนมีข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เราก็สามารถตอบคำถามเพื่อนได้เสมอ แม้บางเรื่องอาจไม่รู้ แต่เราก็สามารถนำไปเชื่อมโยงหรือคาดเดาได้จากความรู้ที่เรามี เราเป็นคนขี้ลืมมากนะ แต่ไม่รู้ทำไมกับเรื่องพวกนี้เรากลับจำได้ดีกว่าเรื่องอื่น เพิ่อนหลายคนบอกว่าเราเป็นคนเชื่อมโยงเก่ง เขียนเก่ง สามารถนำความรู้มาเชื่อมโยงแล้วเขียนเรื่องราวต่างๆได้มากมาย แต่เราก็ว่าเราไม่ได้เก่งขนาดนั้น แค่เราชอบอ่านหนังสือก็เลยเขียนตามหนังสือแล้วเอามาดัดแปลงให้มันเหมาะสมแค่นั้นเอง แต่คนอื่นกลับบอกว่าเราเก่งซะงั้น อาจเพราะเราได้คะแนนเยอะซะมากกว่า เพื่อนเลยมองแบบนั้น แต่เราก็ภูมิใจนะกับความสามารถที่เรามี เพราะเวลาเพื่อนมีปัญหา(เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้)เราก็พอที่จะช่วยเพื่อนได้บ้าง เราจะรู้สึกดีมากเลยนะเวลาที่เราสามารถช่วยเพื่อนได้ด้วยความสามารถของเราเองในทุกๆเรื่องที่เราสามารถทำได้(จนบางครั้งก็อาจโดนเอาเปรียบเล็กๆ) เราเป็นคนไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองสักเท่าไรนัก พูดก็น้อย เข้ากับคนแปลกหน้ายากหน่อยเพราะกลัวนั้นกลัวนี่ แต่ก็มีเพื่อนนะ อาจจะไม่เยอะแต่ก็จริงใจ ความสามารถต่างๆเหล่านี้ของเรานี่แหละที่เป็นสิ่งที่สร้างความมั่นใจให้กับเรา ทำให้เราเห็นคุณค่าในตัวเองมากขึ้น เพราะเราก็ไม่ได้เก่งคำนวณเลย เซนต์การคำนาณของเรานี่แย่มากอ่ะ วิชาอื่นเราก็ธรรมดาๆ อาจจะมีที่ชอบอยู่บ้างก็เคมีกับชีวะ(เราเรียนสายวิทย์)และก็พวกภาษา แต่ก็ไม่ได้ทำคะแนนหรือเข้าใจได้ดีเท่าไรนัก แค่ชอบเฉยๆน่ะ จะมีที่ทำได้ดีก็พวกประวัติศาสตร์กับการเชื่อมโยงนี่แหละ อาจไม่ดีเลิศหรู แต่ก็เป็นความสามารถในตัวเรา ที่เราคิดว่าที่ดีที่สุดแล้ว ที่ทั้งความชอบและความถนัดมันไปในทางเดียวกัน ในสายตาของคนอื่นเราอาจเหมือนพวกที่เข้าใจตัวเอง(มั้ง)นะ รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ถนัดอะไร แต่เอาเข้าจริงๆเราว่า ไม่นะ เราว่าเรากำลังสับสนอยู่มากกว่า ให้คำแนะนำใครต่อใครได้ แต่ตัวเองนี่สิกลับให้คำแนะนำไม่ได้เลย เราอยากใช้ความสามารถที่เรามีอยู่ให้เกิดประโยชน์มากที่สุด แต่เราก็ไม่รู้ว่าควรใช้แบบไหนถึงจะดี เราไม่แน่ใจเลยว่าสิ่งที่เราทำได้ทั้งหมดนี้น่ะ มันจะสามารถนำไปทำอะไรได้บ้างไหม ก็แค่รู้แล้วตอบคำถามคนอื่นได้ ใช้ได้แค่กับการเรียนเท่านั้นเหรอ ตอบถูกทำถูกแล้วได้คะแนนดีแค่นั้น แลัวมันจะสามารถนำไปใช้ประกอบอาชีพหรือใช้ชีวิตได้เหรอ มันต่างจากคนที่เก่งคำนวณหรือ ฟิ ชี เค หรือภาษามากๆอ่ะ ที่เขาสามารถนำความรู้ไปใช้ได้อย่างแน่นอน แล้วเราล่ะสิ่งที่เรามี ที่สร้างความมั่นใจให้เราได้ในตอนนี้ ในวันหน้าเราจะสามารถนำมันไปทำอะไรได้อีกรึเปล่า เราไม่อยากให้เป็นแค่ความรู้รอบตัวธรรมดา ที่รู้แล้วก็แค่รู้ แต่ไม่สามารถนำมาทำอะไรได้เลยนอกจากนั้น ตอนนี้เราก็อยู่ ม.6 ถึงเวลาต้องเลือกทางเดินของตัวเองแล้ว เราอยากทำงานที่ใช้ความสามารถของเราทำได้ และได้ใช้อย่างเต็มที่นะ และก็อยากให้พ่อแม่สบายด้วยเพราะเป็นลูกคนเดียว อยากมีงานที่มั่นคงที่ดีทำ แต่พอเราบอกใครบางคนแบบนี้ ก็มีคำถามกลับมาว่า "แล้วไอ้ความสามารถที่มีน่ะ มันเอาไปทำอะไรได้ซักเท่าไรเชียว รู้ว่าชอบ แต่มันก็ใช้ได้แค่ตอนเรียนแล้วตอนทำงานหรือในชีวิตจริงล่ะ จะทำอะไรได้สักเท่าไร" เราก็ตื้อสิแบบนี้ ถ้าถามว่าเรามีคณะที่อยากเข้าแล้วหรือยัง คำตอบคือมีแล้วค่ะ คือเราก็ไม่ได้มุ่งคณะเดียว เพราะเราก็รู้อยู่ว่าเราพอจะ
โอเคกับอะไร เราก็เลือกคณะที่เราสามารถจะเรียนได้ แต่สิ่งที่เราอยากรู้คือถ้าเราติดแล้วได้เรียนในสิ่งที่ตรงกับความสามารถตัวเองจริงๆ มันจะมีงานทำไหม ความสามารถแบบนี้ของเราอ่ะเมื่อเข้าไปใช้ชีวิตในการทำงานมันจะทำประโยชน์อะไรได้บ้างเหรอ เราอยากรู้มากๆ ถ้ามีความสามารถแบบนี้แล้วไม่สามารถนำไปใช้ทำอะไรได้เลยหรือไม่มีใครเห็นค่า แล้วจะมีไปทำไม ถ้ามันไม่มีประโยชน์จริงๆ เราก็อยากเก่งด้านอื่นนะด้านที่หลายๆคนยอมรับ แต่ทำไงได้ล่ะในเมื่อนี่คือสิ่งที่เราเป็นอ่ะ เราเสียความมั่นใจในตัวเองมากอ่ะ ถ้าสิ่งที่เราเป็นมันเป็นสิ่งที่คนอื่นบอกว่ามันไม่มีประโยชน์อย่างที่เขาว่าจริงๆ เราโครตรู้สึกกดดันเลย ถ้าถามว่าเราหาข้อมูลไหมว่าสิ่งที่เราทำได้เนี่ยเหมาะสมที่จะเรียนหรือประกอบอาชีพอะไร เราหานะ หามาตลอดเลย แต่ยิ่งหาแล้วยิ่งสับสนและกดดัน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ อ่านแล้วอาจดูว่าเราโง่นะ แต่ทุกคนก็มีสิ่งที่ไม่รู้ใช่ป่าวล่ะ เราก็เลยอยากถามทุกคนว่าความสามารถแบบนี้ของเราอ่ะ มันมีไว้เพื่ออะไรกันแน่ ช่วยเราหน่อยนะค่ะ