ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่อง เราขออธิบายคำว่า คนที่ "ยังไม่ลืมแฟนเก่า" (ตามความหมายของเรา) ก่อนนะคะ
คนที่ยัง "ไม่ลืมแฟนเก่า" สำหรับเรา ไม่ได้หมายความถึงคน ที่ความจำเสื่อม ลืมทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ราวกับมันไม่เคยเกิดขึ้น ก็แหม่! คนทั้งคนจะให้ลืมคงเป็นไปไม่ได้ แต่ "ลืม" ในที่นี้หมายถึง ไม่ได้หมกมุ่นกับความรู้สึกเก่าๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับแฟนเก่าแล้ว และต่อให้คิดถึง ก็เฉยๆ ไม่ได้มีความโหยหาอาลัยอาวรณ์ แต่ focus กับชีวิตปัจจุบันมากกว่า
โอเค! เข้าใจตรงกันแล้ว ทีนี้เปิดการ์ดเผือกได้!
เราคุยกับผู้ชายคนหนึ่งมาเกือบ 5 เดือนแล้วค่ะ ทุกอย่างเริ่มต้นจากคำว่า "เพื่อน" เลย พักหลังๆ เขาทักมาคุยถี่มากผิดปกติเพื่อน สาระบ้าง ไม่สาระบ้าง จนเราเริ่มคิดถึงเขาเวลาที่ไม่ได้คุยกัน ช่วงที่คุยกันเราก็พอรู้แหละว่าเขายัง hurt เรื่องแฟนเก่าอยู่ เราก็เฉยๆ เพราะต่อให้คุยกันทุกวันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะรู้สึกกับเราเกินเพื่อนนี่นะ (ไม่ชอบเข้าข้างตัวเอง กลัวเจ็บเลยตีซึนไปก่อน 555) แต่เราอะ ยอมรับนะว่าเริ่มชอบเขาขึ้นมาแล้ว
แล้วเราก็ได้มีโอกาสไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน ตอนนั้นแหละที่เขาสารภาพว่า "ชอบเรา" และ "เราก็ชอบเขา" ทุกอย่างเหมือนจะไปได้สวย ถ้าไม่ติดว่า...
เขายังคงพร่ำเพ้อพรรณาหาแฟนเก่าได้แทบทุกวัน!
ตอนแรกเรายอมรับว่าเฉยๆ เราจะไปบังคับไม่ให้เขารู้สึกก็ไม่ได้... คิดถึงก็คือคิดถึง รู้สึกก็คือรู้สึก
แต่ที่เขาพร่ำเพ้อมันไม่ใช่คิดถึงอย่างเดียว แต่ "อาลัยอาวรณ์ด้วยความรู้สึกผิด" ด้วย!!
ความรู้สึกผิดนี่แหละ ที่น่ากลัว มันบ่งบอกว่า คุณไม่ปล่อยวางอดีต และถ้ามีโอกาสได้แก้ไขสิ่งที่ผิดในอดีต ก็พร้อมที่จะทำ ไม่ลังเล
เหมือนกันค่ะ... หากเขายังรู้สึกเหมือนติดหนี้ แฟนเก่าและไม่ปล่อยวางอดีตเช่นนี้ หากวันใดที่แฟนเก่ากลับมา "ทวงหนี้" ที่ว่านี้ เขาก็คงไม่ลังเลที่จะจ่ายคืนทั้งต้นทั้งดอก
แล้วถ้าตอนนั้นความรู้สึกของเราเดินทางไปไกลมากกว่าคำว่าชอบล่ะ ถ้าความสัมพันธ์ของเรากับเขามันพัฒนาไปจนถึงคำว่าแฟนล่ะ โอ้ยยย บ่ อยากสิคึด!! (ท่ดๆ ติดภาษาบ้านเกิด ไม่อยากจะคิด) จะเจ็บขนาดไหน!!
บางครั้งมันเยอะ ทำเอาเราหงุดหงิดมากจนอยากทักไปถาม "เธอเป็น HERE ไรเหรอ คุยกับเรา แต่ก็เพ้อถึงแฟนเก่าได้ทุกวัน" เราเป็นอะไรสำหรับเธอวะ? คนคั่นเวลา? คนคุยแก้เหงา?
พักหลังพอเขาทักมา เราไม่ตอบ ไม่อ่านทันที รอจนข้ามวันก่อนแล้วมากดอ่าน จะได้ไม่ต้องตอบ มันเป็นวิธีทำป้องกันตัวเองของเรา โดยการถอยออกมาเพราะกลัวจะเจ็บเยอะกว่านี้หากพยายามเอาชนะความรู้สึกของเขา อีกอย่างเราอยากเว้นช่องว่างให้เขาได้ใช้เวลาจัดการกับความรู้สึกตัวเอง โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีคนเข้ามาคั่นจังหวะชีวิตตลอดเวลา จนอาจสับสนว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้น เกิดขึ้นเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ หรือ เพราะความต้องการอยากลืมแฟนเก่าและเหงากันแน่?
แน่นอน ความสัมพันธ์ที่เกิดจากความเหงา มันไม่มีความมั่นคงทางอารมณ์เป็นส่วนประกอบ ซึ่งเราไม่ต้องการ แต่ก็ยังหวังลึกๆ นะว่าเขาจะเอาชนะอดีตและกลับมาอยู่กับปัจจุบันได้เร็วๆ เพราะ เราชอบเขามากๆ และยังอยากพัฒนาความสัมพันธ์ไปไกลกว่านี้
สิ่งที่เราทำนี้ สมควรแล้วใช่ไหม? แล้วมีใครเคยเจอแบบเราบ้างมั้ย ส่วนใหญ่เลือกอยู่ต่อเพื่อเอาชนะความรู้สึกของอีกฝ่าย หรือ ถอยออกมาคะ?
เมื่อต้องคุยกับคนที่ยังไม่ลืมแฟนเก่า
คนที่ยัง "ไม่ลืมแฟนเก่า" สำหรับเรา ไม่ได้หมายความถึงคน ที่ความจำเสื่อม ลืมทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต ราวกับมันไม่เคยเกิดขึ้น ก็แหม่! คนทั้งคนจะให้ลืมคงเป็นไปไม่ได้ แต่ "ลืม" ในที่นี้หมายถึง ไม่ได้หมกมุ่นกับความรู้สึกเก่าๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับแฟนเก่าแล้ว และต่อให้คิดถึง ก็เฉยๆ ไม่ได้มีความโหยหาอาลัยอาวรณ์ แต่ focus กับชีวิตปัจจุบันมากกว่า
โอเค! เข้าใจตรงกันแล้ว ทีนี้เปิดการ์ดเผือกได้!
เราคุยกับผู้ชายคนหนึ่งมาเกือบ 5 เดือนแล้วค่ะ ทุกอย่างเริ่มต้นจากคำว่า "เพื่อน" เลย พักหลังๆ เขาทักมาคุยถี่มากผิดปกติเพื่อน สาระบ้าง ไม่สาระบ้าง จนเราเริ่มคิดถึงเขาเวลาที่ไม่ได้คุยกัน ช่วงที่คุยกันเราก็พอรู้แหละว่าเขายัง hurt เรื่องแฟนเก่าอยู่ เราก็เฉยๆ เพราะต่อให้คุยกันทุกวันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะรู้สึกกับเราเกินเพื่อนนี่นะ (ไม่ชอบเข้าข้างตัวเอง กลัวเจ็บเลยตีซึนไปก่อน 555) แต่เราอะ ยอมรับนะว่าเริ่มชอบเขาขึ้นมาแล้ว
แล้วเราก็ได้มีโอกาสไปเที่ยวข้างนอกด้วยกัน ตอนนั้นแหละที่เขาสารภาพว่า "ชอบเรา" และ "เราก็ชอบเขา" ทุกอย่างเหมือนจะไปได้สวย ถ้าไม่ติดว่า...
เขายังคงพร่ำเพ้อพรรณาหาแฟนเก่าได้แทบทุกวัน!
ตอนแรกเรายอมรับว่าเฉยๆ เราจะไปบังคับไม่ให้เขารู้สึกก็ไม่ได้... คิดถึงก็คือคิดถึง รู้สึกก็คือรู้สึก
แต่ที่เขาพร่ำเพ้อมันไม่ใช่คิดถึงอย่างเดียว แต่ "อาลัยอาวรณ์ด้วยความรู้สึกผิด" ด้วย!!
ความรู้สึกผิดนี่แหละ ที่น่ากลัว มันบ่งบอกว่า คุณไม่ปล่อยวางอดีต และถ้ามีโอกาสได้แก้ไขสิ่งที่ผิดในอดีต ก็พร้อมที่จะทำ ไม่ลังเล
เหมือนกันค่ะ... หากเขายังรู้สึกเหมือนติดหนี้ แฟนเก่าและไม่ปล่อยวางอดีตเช่นนี้ หากวันใดที่แฟนเก่ากลับมา "ทวงหนี้" ที่ว่านี้ เขาก็คงไม่ลังเลที่จะจ่ายคืนทั้งต้นทั้งดอก
แล้วถ้าตอนนั้นความรู้สึกของเราเดินทางไปไกลมากกว่าคำว่าชอบล่ะ ถ้าความสัมพันธ์ของเรากับเขามันพัฒนาไปจนถึงคำว่าแฟนล่ะ โอ้ยยย บ่ อยากสิคึด!! (ท่ดๆ ติดภาษาบ้านเกิด ไม่อยากจะคิด) จะเจ็บขนาดไหน!!
บางครั้งมันเยอะ ทำเอาเราหงุดหงิดมากจนอยากทักไปถาม "เธอเป็น HERE ไรเหรอ คุยกับเรา แต่ก็เพ้อถึงแฟนเก่าได้ทุกวัน" เราเป็นอะไรสำหรับเธอวะ? คนคั่นเวลา? คนคุยแก้เหงา?
พักหลังพอเขาทักมา เราไม่ตอบ ไม่อ่านทันที รอจนข้ามวันก่อนแล้วมากดอ่าน จะได้ไม่ต้องตอบ มันเป็นวิธีทำป้องกันตัวเองของเรา โดยการถอยออกมาเพราะกลัวจะเจ็บเยอะกว่านี้หากพยายามเอาชนะความรู้สึกของเขา อีกอย่างเราอยากเว้นช่องว่างให้เขาได้ใช้เวลาจัดการกับความรู้สึกตัวเอง โดยที่ไม่จำเป็นต้องมีคนเข้ามาคั่นจังหวะชีวิตตลอดเวลา จนอาจสับสนว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้น เกิดขึ้นเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ หรือ เพราะความต้องการอยากลืมแฟนเก่าและเหงากันแน่?
แน่นอน ความสัมพันธ์ที่เกิดจากความเหงา มันไม่มีความมั่นคงทางอารมณ์เป็นส่วนประกอบ ซึ่งเราไม่ต้องการ แต่ก็ยังหวังลึกๆ นะว่าเขาจะเอาชนะอดีตและกลับมาอยู่กับปัจจุบันได้เร็วๆ เพราะ เราชอบเขามากๆ และยังอยากพัฒนาความสัมพันธ์ไปไกลกว่านี้
สิ่งที่เราทำนี้ สมควรแล้วใช่ไหม? แล้วมีใครเคยเจอแบบเราบ้างมั้ย ส่วนใหญ่เลือกอยู่ต่อเพื่อเอาชนะความรู้สึกของอีกฝ่าย หรือ ถอยออกมาคะ?