ผมมีลูกสาวอายุ 1 ขวบ 2 เดือนครับ เป็นลูกคนแรกของเรา เป็นเด็กที่ค่อนข้างเข้ากับคนง่ายครับ คือไม่ค่อยโยเยเวลาคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่อุ้ม (ถ้าเป็นคนแปลกหน้าที่ไม่เคยเจอเลยอาจจะมีงอแงบ้างตามประสา)
ลูกก็ไม่ค่อยติดแม่เท่าไหร่นะครับ คือไม่ถึงขั้นกับร้องตามทุกฝีก้าว แต่ที่แน่ๆ คือลูกไม่ค่อยสนใจผมเลยครับ ผมทำงานที่บ้านและเมียก็เป็นแม่บ้านเต็มตัว เรามีเวลาให้ลูกเยอะมากทุกๆ วันตั้งแต่แกเกิด ตอนเล็กๆ ตั้งแต่แรกเกิดถึงประมาณ 10 เดือน ลูกยังไม่ค่อยเลือกแม่หรือพ่อเท่าไหร่ แต่พอเดินได้ตอน 10 ขวบครึ่งก็เริ่มจะร้องเอาแต่แม่แล้วครับ คือไม่ว่าจะงอแงเรื่องอะไรก็จะหาแต่แม่ ผมเข้าไปปลอบก็ไม่หยุด บางทีโดนลูกผลักออกมาอีกต่างหาก (บางทีโดนถีบด้วยซ้ำ) หลังๆ มานี่แค่จะเปลี่ยนผ้าอ้อมก็ต้องเป็นแม่อย่างเดียวแล้ว ถ้าเป็นพ่อนี่ร้องงอแงมากครับ
ผมก็ไม่แน่ใจว่าผมทำอะไรผิดหรือเปล่า ทั้งๆ ที่ก็เล่นด้วยกันพอสมควร (ตามอารมณ์เขาถ้าเขาอยากเล่นกับผม) อาบน้ำให้เกือบทุกวัน (ร่วมมือกับคุณแม่) พาเข้านอนเกือบทุกคืน ถ้างานไม่ยุ่งจริงๆ ก็จะช่วยแม่ป้อนข้าวด้วย ผมไม่เคยตีลูก ไม่เคยทำอะไรรุนแรงกับเขาเลย แต่เข้มงวดบางเรื่องก็มีบ้างตามปกติ
ส่วนหนึ่งคือแอบน้อยใจเหมือนกันครับว่าลูกไม่รักเลย
อีกส่วนคือ บางทีเห็นเมียเหนื่อย ก็อยากช่วยเมียแบ่งเบาภาระบ้าง แต่พอจะช่วยลูกก็เอาแต่ร้องให้งอแง สุดท้ายเมียต้องเข้ามาทำแทนอยู่ดี
รวมๆ คือรู้สึกว่า fail เล็กๆ ทั้งหน้าที่พ่อและหน้าที่ผัวเลยครับ เมียก็คอยปลอบว่ามันเป็นสัญชาตญาณของเด็ก เด็กบางคนเป็นแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร (แต่พ่อแอบนอยด์ไปแล้ว) เดี๋ยวโตไปมันก็หายเอง
ใครเคยเจอแบบผมบ้างมั้ยครับ? แล้วรับมือกับเรื่องแบบนี้กันยังไงบ้างครับ? อยากทราบประสบการณ์
คุณพ่อมือใหม่ทั้งหลายครับ เจอปัญหาลูกไม่สนใจบ้างมั้ยครับ
ลูกก็ไม่ค่อยติดแม่เท่าไหร่นะครับ คือไม่ถึงขั้นกับร้องตามทุกฝีก้าว แต่ที่แน่ๆ คือลูกไม่ค่อยสนใจผมเลยครับ ผมทำงานที่บ้านและเมียก็เป็นแม่บ้านเต็มตัว เรามีเวลาให้ลูกเยอะมากทุกๆ วันตั้งแต่แกเกิด ตอนเล็กๆ ตั้งแต่แรกเกิดถึงประมาณ 10 เดือน ลูกยังไม่ค่อยเลือกแม่หรือพ่อเท่าไหร่ แต่พอเดินได้ตอน 10 ขวบครึ่งก็เริ่มจะร้องเอาแต่แม่แล้วครับ คือไม่ว่าจะงอแงเรื่องอะไรก็จะหาแต่แม่ ผมเข้าไปปลอบก็ไม่หยุด บางทีโดนลูกผลักออกมาอีกต่างหาก (บางทีโดนถีบด้วยซ้ำ) หลังๆ มานี่แค่จะเปลี่ยนผ้าอ้อมก็ต้องเป็นแม่อย่างเดียวแล้ว ถ้าเป็นพ่อนี่ร้องงอแงมากครับ
ผมก็ไม่แน่ใจว่าผมทำอะไรผิดหรือเปล่า ทั้งๆ ที่ก็เล่นด้วยกันพอสมควร (ตามอารมณ์เขาถ้าเขาอยากเล่นกับผม) อาบน้ำให้เกือบทุกวัน (ร่วมมือกับคุณแม่) พาเข้านอนเกือบทุกคืน ถ้างานไม่ยุ่งจริงๆ ก็จะช่วยแม่ป้อนข้าวด้วย ผมไม่เคยตีลูก ไม่เคยทำอะไรรุนแรงกับเขาเลย แต่เข้มงวดบางเรื่องก็มีบ้างตามปกติ
ส่วนหนึ่งคือแอบน้อยใจเหมือนกันครับว่าลูกไม่รักเลย
อีกส่วนคือ บางทีเห็นเมียเหนื่อย ก็อยากช่วยเมียแบ่งเบาภาระบ้าง แต่พอจะช่วยลูกก็เอาแต่ร้องให้งอแง สุดท้ายเมียต้องเข้ามาทำแทนอยู่ดี
รวมๆ คือรู้สึกว่า fail เล็กๆ ทั้งหน้าที่พ่อและหน้าที่ผัวเลยครับ เมียก็คอยปลอบว่ามันเป็นสัญชาตญาณของเด็ก เด็กบางคนเป็นแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร (แต่พ่อแอบนอยด์ไปแล้ว) เดี๋ยวโตไปมันก็หายเอง
ใครเคยเจอแบบผมบ้างมั้ยครับ? แล้วรับมือกับเรื่องแบบนี้กันยังไงบ้างครับ? อยากทราบประสบการณ์