คือว่าเราเป็นคนที่โดนขนสัตว์ไม่ได้เลยเกือบทุกชนิด เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้ว หลักๆเลยก้อหมากับแมวนี่แหละที่จะต้องพบเจอในชีวิตประจำวันบ่อยๆ เราจำได้ว่าตอนเด็กๆ เคยโดนหมากัดก้นตอนไปนั่งฉี่ ตอนนั้นเด็กเล็กมาก จากนั้นเลยกลัวฝังใจมาก กลัวมาตลอด โดนขนก้อไม่ได้ แล้วตอนนี้คือมีปัญหาในชีวิตประจำวัน คือเวลาขับมอเตอร์ไซค์ผ่านหมาจะคอยมองตลอด กลัวหมาจะวิ่งมากัด กลัวหมาวิ่งไล่ แล้วเป็นอะไรที่หมาจะชอบเข้ามาหามาก เวลาไปไหนเจอหมาเราจะกลัวไม่อยากเข้าใกล้ ยิ่งหมาตัวเล็กๆ น่ารักๆ เราก้อกลัว เพราะหมาตัวเล็กจะเชอบวิ่งเข้ามาเล่นด้วยแต่เรากลัวขนของมัน เราโดนไม่ได้จริงๆ ไม่ได้เกลียดนะ เราก้อมองว่ามันน่ารักดี แต่ขอมองอยู่ห่างๆ เข้าใกล้ไม่ได้ เวลาไปไหนแล้วเจอหมาเราจะไม่เข้าไปเลย อย่างร้านค้าหรือตามบ้านเพื่อน บ้านญาติที่มีหมาทั้งหลาย เราจะไม่เข้าไปเพราะเรากลัว แล้วเหมือนเป็นภาระของเค้า เหมือนเค้าไม่เข้าใจเราว่าทำไมต้องกลัว เค้าก้อจะบอกแต่ว่าไม่กัดหรอก ไม่เคยกัด แต่เราจะบอกว่าเราไม่ได้กลัวว่ามันจะกัด เรากลัวว่ามันจะวิ่งเข้ามาหาเรามากกว่า เราโดนตัวมันไม่ได้จริงๆ แล้วไปไหน ก้อจะมีแต่หมาแมวเข้ามาหา ไม่รู้เป็นอะไร ขนาดไปเดินตลาดนัดมีลูกหมาตัวเล็กๆ ทำท่าจะวิ่งเข้ามาเราทั้งๆ ที่ คนก้อเดินเยอะแยะ แต่เลือกที่จะวิ่งมาหาเรา เหมือนแกล้งเราคนเดียว เรารู้สึกโดนมองเหมือนเป็นตัวตลก คนอื่นมองว่าจะกลัวอะไรนักหนา ลูกหมาตัวแค่นิดเดียว แต่เราจะบอกว่า ใครไม่มากลัวเหมือนเราไม่รู้หรอก ว่าความรู้สึกเราเป็นยังไง ใครเคยเจอเพื่อน หรือเป็นเหมือนเราแบบนี้บ้าง มาแชร์ประสบการณ์กันหน่อยค่ะ
เล่าประสบการณ์ มีใครเคยกลัวสุนัขกลัวแมว แบบโดนตัวไม่ได้เลยมีมั๊ยคะ แล้วโดนคนอื่นมองเราเหมือนตัวตลก