สวัสดีครับ เพื่อนๆทุกท่าน อาจจะยาวและวกไปวนมาหน่อยนะครับ
ช่วยผมคิดหน่อยครับ ว่าผมควรที่จะเรียนต่อระดับ ปริญญาตรี หรือ ทำงานไปต่อดีครับ
ปัจจุบันผมอายุ 24 ย่าง 25 ปีแล้วครับ ทำงานเป็นพนักงานรายวันอยู่บริษัทเอกชน
วุฒิการศึกษาของผมตอนนี้คือ กศน.มัธยมศึกษาตอนปลาย
ครอบครัวผมไม่มีญาติมีน้องที่ไหน มีแต่ผมกับแม่ แม่ผมอายุ 60 ปีแล้ว ทำงานคงไม่ไหว
ปัจจุบัน อาศัย ปลูกบ้านอยู่ในที่สาธารณะ ในเขต กทม. ไม่มีไฟฟ้าใช้ ยังใช้เครื่องปั่นไฟครับ
ตอนนี้ด้วยเงินเดือนที่น้อย (ประมาณ 12000-15000 ต่อเดือน) เป็นพนักงานจ้างรายวันที่ไม่มีนโยบายบรรจุ
ตอนนี้ทำงานด้านการตลาด ผมเลยคิดว่าอยากจะเรียนต่อ ปริญญาตรี ที่ รามคำแหง
ปัญหาตอนนี่เลยกำลังคิดว่า ผมควรที่จะเรียนต่อพร้อมๆ กับทำงานไปด้วยหรือไม่ครับ
จากการคำนวน ค่าเทอม ผมสามารถจ่ายไหว ค่าใช้จ่ายต่างๆที่เพิ่มขึ้น อันนี้ไม่แน่ใจ
แต่ผมก็ต้องแบ่งเงินที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เพื่อมาเป็นค่าใช้จ่ายส่วนนี้
และ พอผมลองอ่านหลักสูตร ต่างๆดู ก็เกิดความกลัว ว่าจะเรียนไม่ไหว เช่น ภาษาต่างประเทศ
ผมพูดแทบไม่ได้เลย ศัพย์ง่ายๆ หลายๆคำก็แทบที่จะไม่รู้
แล้วอายุ 25 ปี กับการเรียนดูแก่ไปไหมครับ เพื่อนๆ พี่ๆ
ตอนนี้ผมมองไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย ไม่มีแฟน ไม่มีเพื่อน ไม่ได้คาดหวังอะไร
แต่หลายๆ ครั้งก็อยากที่จะคาดหวัง หลายๆครั้งก็คิด ว่าต่อไปอยากจะมีอนาคตที่ดี
แต่พอมองดูตัวเองตอนนี้ก็ท้อครับ จะปรึกษาใครก็ไม่มีใครให้ปรึกษา
ช่วยผมเลือกอนาคต ทีครับ
ช่วยผมคิดหน่อยครับ ว่าผมควรที่จะเรียนต่อระดับ ปริญญาตรี หรือ ทำงานไปต่อดีครับ
ปัจจุบันผมอายุ 24 ย่าง 25 ปีแล้วครับ ทำงานเป็นพนักงานรายวันอยู่บริษัทเอกชน
วุฒิการศึกษาของผมตอนนี้คือ กศน.มัธยมศึกษาตอนปลาย
ครอบครัวผมไม่มีญาติมีน้องที่ไหน มีแต่ผมกับแม่ แม่ผมอายุ 60 ปีแล้ว ทำงานคงไม่ไหว
ปัจจุบัน อาศัย ปลูกบ้านอยู่ในที่สาธารณะ ในเขต กทม. ไม่มีไฟฟ้าใช้ ยังใช้เครื่องปั่นไฟครับ
ตอนนี้ด้วยเงินเดือนที่น้อย (ประมาณ 12000-15000 ต่อเดือน) เป็นพนักงานจ้างรายวันที่ไม่มีนโยบายบรรจุ
ตอนนี้ทำงานด้านการตลาด ผมเลยคิดว่าอยากจะเรียนต่อ ปริญญาตรี ที่ รามคำแหง
ปัญหาตอนนี่เลยกำลังคิดว่า ผมควรที่จะเรียนต่อพร้อมๆ กับทำงานไปด้วยหรือไม่ครับ
จากการคำนวน ค่าเทอม ผมสามารถจ่ายไหว ค่าใช้จ่ายต่างๆที่เพิ่มขึ้น อันนี้ไม่แน่ใจ
แต่ผมก็ต้องแบ่งเงินที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เพื่อมาเป็นค่าใช้จ่ายส่วนนี้
และ พอผมลองอ่านหลักสูตร ต่างๆดู ก็เกิดความกลัว ว่าจะเรียนไม่ไหว เช่น ภาษาต่างประเทศ
ผมพูดแทบไม่ได้เลย ศัพย์ง่ายๆ หลายๆคำก็แทบที่จะไม่รู้
แล้วอายุ 25 ปี กับการเรียนดูแก่ไปไหมครับ เพื่อนๆ พี่ๆ
ตอนนี้ผมมองไม่เห็นอนาคตตัวเองเลย ไม่มีแฟน ไม่มีเพื่อน ไม่ได้คาดหวังอะไร
แต่หลายๆ ครั้งก็อยากที่จะคาดหวัง หลายๆครั้งก็คิด ว่าต่อไปอยากจะมีอนาคตที่ดี
แต่พอมองดูตัวเองตอนนี้ก็ท้อครับ จะปรึกษาใครก็ไม่มีใครให้ปรึกษา