เสียสละ อดทน เข้มแข็ง ช่วยเหลือ มันคือความดีใช่ไหม? สิ่งที่เราทำอยู่มันเป็นความดีหรือเปล่า ทำไมเราเหนื่อย ท้อจัง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
*เราตั้งใจเรียน พยายามช่วยงานบ้านทุกอย่าง พยายามกลับบ้านเร็ว พยายามประหยัด ไม่เที่ยว แต่เราก็ยังโดนบ่นอยู่ทุกวัน ทั้งๆที่น้องเราแทบไม่ได้ทำอะไรเลย ไปเที่ยวได้ ใช้เงินเยอะได้ มีแฟนได้ ทำไมเราโดนบังคับอยู่คนเดียว
*เราทำการบ้านเอง ดึกๆดื่นกว่าจะได้นอน เพื่อนลอก เราก็ผิดให้เพื่อนลอก ทุจริต ไม่ให้เพื่อนลอก เราก็ผิดที่เป็นคนเห็นแก่ตัว
*เวลามีงานกลุ่ม เราทุ่มสุดตัวตลอด เป็นคนที่ทำงานหนักที่สุดตลอด บางครั้งก็ได้ทำคนเดียว ทำอยู่งกๆ ไม่บ่น ไม่พูด เพื่อนก็ไม่ถามซักคำ พอให้ทำก็ใช้คำว่า ทำไม่เป็นตลอดเลย ไม่เคยถามว่า ทำยังไง หรือค้นคว้าอยากจะทำ เราเหนื่อย เหนื่อยทั้งกาย ทั้งใจ จนบางที ทำคนเดียวยังดีกว่า อย่างน้อยก็เหนื่อยแค่กาย
*เวลางานเดี่ยว งานที่ไม่เกี่ยวกับเรา มาถาม มาขอให้เราช่วย เราก็ช่วยตลอด ทั้งๆที่เราก็มีงาน แต่เราก็ยอมเหนื่อยเพิ่มขึ้นเพราะคิดว่าถ้าช่วยได้ก็ช่วยๆกัน แต่พอเรามีปัญหาจะปรึกษาใครก็ไม่ได้เลย
*เราเคยคิดนะ บางทีอยากมีแฟน (ตอนนี้เราเรียน มหาลัย อยู่ปี 3 ยังไม่เคยมีแฟน) บางทีก็อยากมีคนเข้าใจ คนคอยช่วยเหลือกัน จะได้ไม่ต้องโดดเดี่ยว ไปไหน ทำอะไร คนเดียว เพราะบางอย่าง เราก็ไม่อยากรบกวนเพื่อนมาก เพราะเพื่อนๆก็มีแฟน เราก็พยายามพึ่งตัวเอง ไม่สบาย ถ้าไม่หนักมาก ลุกไหว เราก็ไปหาหมอ ซื้อยาเอง ตอนนั้นเราเจ็บท้องมากๆลุกไม่ไหว ส่งข้อความหาก็ไม่มีใครออน โทรหาก็ไม่มีใครรับ ต้องนอนปวดอยู่อย่างนั้น จนมันดีขึ้นค่อยไปซื้อยา แต่พอเพื่อนไม่สบายเป็นไข้ ก็เป็นเรานี่แหละที่ออกไปซื้อโจ๊กซื้อยาให้ ทั้งๆที่เพื่อนก็มีแฟนกันหมด เวลาเพื่อนมีปัญหาทะเลาะกับแฟน ก็เป็นเราที่คอยปลอบใจ รับฟัง แต่พอเรามีปัญหาเรื่องครอบครัวกลับไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง
เรานึกถึงคำพูดที่ว่า คนที่เค้าทำดีจริงๆไม่หวังผล เค้าจะไม่ทุกข์ แต่เราคงไม่ใช่คนดีจริงๆ จริงๆแล้วเราก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอก เราแค่เป็นคนธรรมดาที่พยายามทำตัวให้ดี เราไม่ได้คิดหวังผลอะไร แต่บางครั้งแค่สงสัยว่าสิ่งที่เราทำไป มันมีค่าบ้างไหม? ทำไมมันไม่ย้อนกลับมาบ้าง มันเหมือนไม่เท่ากัน มันเหมือนทำไมเราเหนื่อยกว่า บางครั้งรู้สึกเหมือนถูกเอาเปรียบ เราพยายามทำตัวเป็นคนดี แต่ดูเหมือนว่าทำเท่าไรมันก็ไม่เคยดีพอสักที พยายามเป็นลูกที่ดี ลูกศิษย์ที่ดี เพื่อนที่ดี แต่ยิ่งเราพยายามเรายิ่งเหนื่อย เราเรียนดีแต่พอเกรดตกนิดหน่อยกลับกลายเป็นแย่ เพื่อนคนอื่นไม่ทำงานเลยไม่มีใครว่า พอเราทำน้อยลงกว่าเดิมแค่นิดหน่อยกลับกลายเป็นไร้ความรับผิดชอบ เราเหนื่อยจริงๆ เราพูดกับใครไม่ได้เลย เราเคยคิดนะ ทำไมเราต้องทำอะไรที่ตัวเองรู้สึกเหนื่อยแบบนี้ ทำไมไม่ทำเหมือนๆคนอื่นเค้าไป อีกความคิดนึงก็ผุดขึ้นมาว่า เป็นเพราะเราคิดเล็กคิดน้อยเกินไป ตอนนี้เราสับสน ท้อแล้วก็เหนื่อยล้า เราควรทำยังไงดี?
การพยายามเป็นคนดี
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เรานึกถึงคำพูดที่ว่า คนที่เค้าทำดีจริงๆไม่หวังผล เค้าจะไม่ทุกข์ แต่เราคงไม่ใช่คนดีจริงๆ จริงๆแล้วเราก็ไม่ใช่คนดีอะไรหรอก เราแค่เป็นคนธรรมดาที่พยายามทำตัวให้ดี เราไม่ได้คิดหวังผลอะไร แต่บางครั้งแค่สงสัยว่าสิ่งที่เราทำไป มันมีค่าบ้างไหม? ทำไมมันไม่ย้อนกลับมาบ้าง มันเหมือนไม่เท่ากัน มันเหมือนทำไมเราเหนื่อยกว่า บางครั้งรู้สึกเหมือนถูกเอาเปรียบ เราพยายามทำตัวเป็นคนดี แต่ดูเหมือนว่าทำเท่าไรมันก็ไม่เคยดีพอสักที พยายามเป็นลูกที่ดี ลูกศิษย์ที่ดี เพื่อนที่ดี แต่ยิ่งเราพยายามเรายิ่งเหนื่อย เราเรียนดีแต่พอเกรดตกนิดหน่อยกลับกลายเป็นแย่ เพื่อนคนอื่นไม่ทำงานเลยไม่มีใครว่า พอเราทำน้อยลงกว่าเดิมแค่นิดหน่อยกลับกลายเป็นไร้ความรับผิดชอบ เราเหนื่อยจริงๆ เราพูดกับใครไม่ได้เลย เราเคยคิดนะ ทำไมเราต้องทำอะไรที่ตัวเองรู้สึกเหนื่อยแบบนี้ ทำไมไม่ทำเหมือนๆคนอื่นเค้าไป อีกความคิดนึงก็ผุดขึ้นมาว่า เป็นเพราะเราคิดเล็กคิดน้อยเกินไป ตอนนี้เราสับสน ท้อแล้วก็เหนื่อยล้า เราควรทำยังไงดี?