เราเป็นคนนึงที่มีความรู้สึกอยากย้อนกลับไปในวัยเด็กค่ะ ยิ่งโตยิ่งนึกถึง สมัยที่ปู่ย่าตายายยังอยู่ครบ มีพี่ป้าน้าอาอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ มีความรักความอบอุ่นในครอบครัว คิดถึงบรรยากาศการใช้ชีวิตแบบเก่าๆค่ะ ที่ไม่ว่าอะไรก็จะคอยช่วยเหลือกัน เป็นสังคมของการถ้อยทีถ้อยอาศัย เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แบบที่ยังไม่มีการพัฒนาของเทคโนโลยีรอบด้านเหมือนอย่างปัจจุบันนี้ เดี๋ยวก่อนค่ะ เราไม่ใด้บอกว่าเทคโนโลยีนั้นไม่ดีนะคะ เพราะสิ่งเหล่านั้นต่างก็มีส่วนช่วยเป็นอย่างมากในการยกระดับคุณภาพชีวิตให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น แต่แค่นึกถึงชีวิตความเป็นอยู่แบบเก่าๆ ที่แทบไม่เหลือให้เห็นแล้ว

    หากจะมองย้อนไปเมื่อประมาณสักเกือบ 30 ปีก่อน ( ขออภัย มิใด้ตั้งใจดักแก่ ) เราจำใด้ว่า ชีวิตวัยเด็กนั้นมีความสุขมาก ใด้เล่นกับเพื่อนในหมู่บ้าน ใด้นั่งกินข้าวล้อมวงพร้อมหน้า  อาหารการกิน การละเล่น การใช้ชีวิตยังคงเป็นวิถีแบบไทยๆ มีความสุข สงบร่มเย็นในสังคม ทุกอย่างดูเรียบง่าย แต่มีความสุขแตกต่างกับสังคมสมัยนี้ที่ค่อนข้างหาความสุขใด้ยาก แก่งแย่งแข่งขัน เป็นสมัยวัตถุนิยม จนบางครั้งก็สร้างค่านิยมที่ผิดๆ ดิ้นรนขวนขวาย จนทำให้เกิดเป็นปัญหาสังคมต่างๆ เมื่อก่อนตอนเราเด็กๆ ก็เล่นทุกอย่างที่หาใด้รอบตัว แต่หันมองดูเด็กๆสมัยนี้ ทั้งมือถือ แทปเล็ต ผู้คนใช้ชีวิตแบบแข่งกันมี แข่งกันใด้ ต้องใช้ชีวิตแบบที่ต้องตามให้ทันสิ่งที่พัฒนาไปอยู่ตลอดเวลา เราแค่มองดูว่าทุกอย่างเร่งรีบ วุ่นวาย มองดูปัจจุบันทีไร ก็นึกถึงแต่ความสงบร่มเย็นโอบอ้อมอารีแบบแต่ก่อนทุกที

เพื่อนในนี้มีใครรู้สึกอย่างเราบ้างคะ นึกถึงอะไรเมื่อสมัยยังเด็ก มาแชร์กันค่ะ