๐๐๐ สี่ปีที่คิดถึง รำพึงกลอนจึงย้อนอ่าน ๐๐๐ (nana_tjj)

กระทู้สนทนา

สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ ห้องกลอนในถนนนักเขียน
ยังพอจะจำชื่อนี้กันได้ไหมคะ ล็อกอินนี้ บัดนี้ไม่มีอีกแล้ว
คงจะเหมือนมิตรสหายอีกหลายท่านที่ถูดเรียกคืนไป
สร้างล็อกอินใหม่ ถึงอย่างไรก็ไม่เหมือนเดิม
คิดถึงที่นี่ และผูกพัน....ณ ที่นี้ เป็นที่ฝึกหัดมา ตั้งแต่ มือใหม่
ได้หลายๆท่านเป็นตัวอย่างเป็นแนวทาง เป็นครู เป็นที่ปรึกษา ต้องขอบคุณไว้ ณ ที่นี้

เช้าวันนี้ เปิดกลอนเก่า ย้อนอ่าน จึงขอนำมาฝากเพื่อนในกระทู้นี้อีกครั้งนะคะ

ขลุ่ยบรรเลงเพลงเว้าวอน

ขลุ่ยรำพันหวานหวนชวนวิโยค
อารมณ์โศกโบกไหวใจผวา
เพลงขลุ่ยครวญรวนร้าวราวอุรา
โหยร่ำหาฝากลมพรมรำเพย

ผ่านนภาฟ้ากว้างพร่างพรายเมฆ
แว่ววิเวกวังเวงเพลงเฉลย
ดวงฤดีคนที่รอพ้อคำเปรย
ขอเอื้อนเอ่ยเผยใจในขลุ่ยคราง

สิ้นสำเนียงเพียงสิ้นวิญญาล่วง
รวดร้าวทรวงดวงขวัญพลันลอยคว้าง
น้ำตาเอ่อเปรอหยาดราดรินปราง
สะท้านร่างสะอื้นพร่ำร่ำอาลัย

โปรดเถิดหนอขอรั้งฟังคำร้อย
ผ่านทำนองเศร้าสร้อยลอยลมไหว
ขลุ่ยพร่ำพ้อเฝ้ารออยู่ร่ำไป
วอนคนไกล.ยินสดับ..ทราบครวญคอย.

...............................................