ไม่ได้ชอบแต่ทำไมต้องเขินคะ

มีรุ่นน้องผู้ชายที่ทำงานคนหนึ่งค่ะ อายุห่างเรา3ปี พึ่งมาทำงานได้ไม่นาน และงานของเราต้องติดต่องานกัน เรากับน้องเขาสบตากันบ่อยมาก เพราะอาจจะเป็นเวลาคุยงานเราชอบมองตาตอนคุย มีครั้งหนึ่ง  เขาจ้องตาเร

มีเคยเคยโกรธตัวเองบ้างไหมคะ อยากฟังเรื่องราวของทุกคน ส่วนนี่โกรธตัวเองเรื่อง นิสัยไม่กล้าแสดงความรู้สึก โดยเฉพาะตอนยิ้ม ตอนดีใจ หรือรัก กับครอบครัว โกรธตัวเองที่ไม่กล้า ไม่ใช่เพราะไม่รักนะคะ แต่รักมาก

ช่วยด้วยค่ะ 😂😂 อยากคุยด้วย แต่พอเราจะคุยด้วยเขาก็หลบตา  ชอบแอบมองแต่เราสบตาด้วยก็หลบอีก โอ้ยยย จะได้คุยกันมั้ยชาตินี้ ในไลน์ก็ดูเก็บทรง เห็นบอกปกติคุยไลน์ไม่เก่ง ชอบคุยต่อหน้ามากกว่า หรออออ นี่นิ

สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้เเรกของผม ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะครับ คือผมมีเพื่อนอยู่คนนึงครับ เมื่อก่อนก็สนิทๆกันอยู่นะครับ เเล้วผมก็รู้สึกชอบเธอครับ เเต่ผมก็ไม่เคยบอกเธอหรือจีบเธอตรงๆนะครับ เเล้วตอน

รอบใหญ่....ฟันโฟล์เข้า....ปัจจัยบวกเพียบ.... ปู่เหี่ยวซะอย่างงั้น....

หลังจากที่แซวคนอื่นแล้วเจอเขาสวนกลับ 555 เห็นแซวเขาได้แล้วเอาใหญ่แซวจนเป็นเรื่องสนุกพอเจอเขาสวนกลับบ้างกลับบอกแค่ล้อเล่นเองหน้าชาปากชาไปสิคนแบบนี้ รู้สึกสะใจแทนลุงจริงๆค่ะตอนนั้น คือถ้าครั้งสองครั้งค

คิดไปเองหรือป่าวว่าน้องเหมือนหลบหน้าเราเห็นเราแต่ไม่กล้าเข้ามาทัก มันหมายความว่ายังไงเราไม่ได้แสดงออกอะไรเลยนะว่าแอบมองน้องอยู่แล้วเราก็ไม่เคยบอกใครด้วยงงไปสิ

คือเราก็ชอบเขานะแต่เราเขิน และขี้อายจนไม่กล้าที่จะพูดคุย หรือมองตาเขาสักเท่าไหร่เลยมักจะชอบเดินหนีหรือหลบเขาทุกครั้งที่เจอกันเป็นประจำเลยค่ะ จะแก้ไข พฤติกรรมแย่ๆแบบนี้ได้ยังไงค่ะ

คือมันเป็นสิ่งที่ไม่เข้าใจทำไมผู้ชายบางคนถึงคุยเล่นหยอกคนนี้นั้นได้ แต่พอมาคุยกับเราแทบนับคำได้ ไม่มีการคุยเล่น เจอหน้าแต่ละครั้งก็ชอบหลบหน้าหันมองไปทางอื่นบางครั้งก็ชอบมองตอนที่เราเผลอ มันก็มีคำถามเก