ช่วยหน่อยนะคะต้องทำยังไงดีTT

ตามหัวข้อนะคะ. เรารู้จักพี่คนนึงเขาเปนทอมรู้จักทางเพื่อนเพราะเพื่อนแนะนำพี่เขาเป็นคนขาว ดัดฟัน ตี๋ เราเริ่มคุยกันเพราะพี่เขาทักมา ตอนแรกเราไม่คิดอะไรหรอก แต่คนโสดอ้ะ เวลาโดนถามอะไรที่เหมือนห่วงเหมือนรักก็หวั่นแต่ก้อนิดๆเรากับพี่เขาเรียนรร.เดียวกันซึ่งเปนรร.ย่านดังแถวตัวเมือง เราจะเจอพี่เขาทุกเช้าทุกบ่ายทุกเยน. เพราะเราจะไปนั่งกับเพื่อนๆเราประจำ. เราเปนคนเงียบๆ คุยบ้างไม่คุยบ้างแต่ในเฟสคือเฟลรี่กะบางคนที่รู้จัก. เราเจอพี่เขาที่โรงอาหารเราก้ยิ้มนะแต่ทั้งยิ้มทั้งเดินไปไหนด้วย บางทีก้อยุ่ข้างหลังเราเวลาไปศื้อขนม เราก้อเริ่มชิน. เราเริ่มหวั่นมากว่าเดิม เพราะคุยกันทุกวันเรื่อยๆ.จนมาถึงเลาพี่เราคุยกันได้4เดือนต่างคนก้อต่างเรียนไป. คุยไป. เราน่ะ. ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับพี่เขาหรอกแต่พี่เขานะ่จะคอยถามเพื่อนสนิทเราประจำว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไรพอพี่เขารุพี่เขาก้อจะซื้ออะไรไม่ให้ประจำ เราก้อดีใจนะ แต่มีวันนึงเพื่อนเราเปนอาสาในห้องพยาบาลบอกเราว่าพี่เขามาทำแผลกับแฟนเขา. ตอนนั้นเราไม่เชื่อหรอกแต่ก้อเริ่มหวั่นๆเราจึงทักถามพี่เขาพี่เขาก้อบอกว่าพี่ไม่มีแฟน เราก้อเชื่อพี่เขา. จนมาเห็นกับตา. ว่าพี่เขาเดินมากับผญ.คนนึง หยอกกันเล่นเดินจับมือกันอย่างมือความสุข.  น้ำตาของเราตอนนั้น. มันอกมาหมดเาานั่งเสียใจและคิดที่จะถอยเคยคิดที่จะทำร้ายตัวเองนะแต่คือคิดได้ จึงไม่ทำ เราตัดสินใจบล้อกพี่เขา. แต่พี่เขาก็โทรมาหาขอร้องให้ปลด. เราก้อไม่ปลดจนพี่เขามาดักรอเราที่โต๊ะที่เรา. โดยมีเพื่อนๆเรานั่งอยู่มกล้ๆพี่เขา. เรามองหน้าพี่เขาพี่เขาก้อถามว่าเปนอะไร ทำไมไม่ปลดบล้อกงอลอะไรพี่  เพื่อนๆเราเขยิบมานั่งข้างเราเเล้วลูบหลัง. น้ำตาของเรามันไหลออกมาจนหมดพี่เขาตกใจมาก พี่เขาก้อพูดคำๆนึงอแกมาว่า พี่ขอโทด. พี่ไม่มีแฟนนะ. พี่คุยกับเราแค่คนเดียวไม่เชื่อแลกเฟสก้นเล่นได้เราเงียบ. พี่เขาก้อนั่งเงียบจนเพื่อนเราตอบแทนให้ว่า. มีไปห้อเท่านั้นถ้าคนมันคิดที่จะซื่อสัตย์เดะมันก้อทำเอง เราจึงปล่อยให้เพื่อนพูด. แต่ก็ใช่ว่าพืเขาจะหนุดพี่เขาให้เพื่อนอีกคนที่เปนทอมเหมือนกันเอาขนมเอาตุ๊กตามาให้ เราก้อได้ทักวันจนมันเตมห้องล้ะ.แล้วคือเราเสียความรุสึกไปหมดแล้วไง. ความเชื่อใจมันพังหมดแล้วดรากะพ่เขาเคยสันยากันว่าจะไม่โกหกกันแต่นี่รืออะไร. เราเสียใจให้คนอย่างพี่เขามาก เราควรทำยังไงให้ลืมพี่เขานี่ผ่านมาเดือนกว่าแล้วใครรู้ช่วยบอกทีนะคะ