ความรักกับความเห็นแก่ตัว..

เราเคยมีแฟนนะเรารักกันมาก..แรกๆอะไรก้อหวาน..เราเข้ากะเพื่อนแฟนได้ทุกคน.แต่พอวันเวลาผ่านจะเริ่มเข้า 2 เดือน ต้องบอกก่อนว่าเราแ่กว่าแฟนเราประมาณ 5 ปีแ ทุกอย่างคือปกติทุกอย่าง แต่พอวันนึง เพื่อนรักของแฟนเรา โพสมา1โพส ตอนแรกเราก้อไม่คิดไร แต่พอสักพักมันเริ่มแปลกๆเพราว่าแฟนเราเริ่มเครียด.ถามเราว่าเราเห็นโพสมั้ย เราบอกว่าเห็น แล้วแฟนเราก้อร้องไห้บอกว่าทะเลาะกับเพื่อนรัก เราถามว่าทะเลาะเรื่องไรคือคำตอบออกมาคือไม่รุ คือแบบว่าเพื่อนในกลุ่มโสดหมด ยกเว้นแฟนเรา เพื่อนนางบอกว่าคบกับเราแล้วไม่มีเวลาให้เพื่อน เราอยากจะบอกว่าแฟนเรายุกะเพื่อนวันละเกือบ 9ชม. เราไม่ได้เจอกหน้าแฟนเราเลย 2 อาทิตย์เจอกกัน20นาที บางทีไม่เจอ มีคุยแชทบ้าง นี่คือไม่มีเวลาให้เพื่อนใช่มั้ย พวกเพื่อนแฟนเราเริ่มแบนแฟนเรา เราถามแฟนเราว่าเพื่อนรักเธอต้องการให้เราเลิกกันใช่มั้ย??? เราเลยเอาสถานะออก ลบเพื่อนแฟนเรา เราเลิกกัน เราร้องๆห้แฟนเราร้องไห้ คือเรา2คนไม่ผิดไม่ทะเลาะไรกันเลย ทุกคนโทษเราหมดที่เราบอกเลิกน้อง แต่ใครจะรุบ้างว่าเราก้อเจ็บไม่แฟ้กัน ถ้าเราไม่ทำ ไปร.ร.น้องจะไม่มีเพื่อนเลยสักคน เราเข้าใจเสมอว่าการเรียนถ้าไม่มีเพื่อนมันรำบากนะ เพราะเราเรียนมหาลัยก้อรำบาก ทุกครั้งที่เราเจอหน้าเพื่อนรักของแฟนเก่าเราเราอยากจะเดินไปถามว่า กูผิดไรว่ะ..มีความสุขมั้ย
ทุกวันนี้เราไม่เคยทิ้งน้องไปไหนเลยคอยดูคอยห่วงตลอด..แต่แค่ทำไรไม่ได้เลย.เราหวังว่าน้องคงจะเข้าใจในสิ่งที่เราทำ..เพราะรักเราจึงไม่อยากทำร้ายน้องด้วยความเห็นแก่ตัวของเราที่จะดึงน้องไว้..แต่ยอมเสียใจเพราะความเห็นแก่ตัวของเพื่อนน้องเอง...