ผมมองว่า การพยายามแยกว่า จิตอย่างหนึ่ง เจตสิกอย่างหนึ่ง รูปอย่างหนึ่ง นิพพานอย่างหนึ่ง ใกล้เคียง อัพยากต ปัญหา

เห็นตามจริง ​ เพราะนิโรธสมาบัติ จึงทำให้รู้อีกว่า พรหมลูกฟัก หรือ อสัญญสัตตาพรหม ถ้ามีแต่รูป ไม่มีนาม (จิตเจตสิก) จริง จะไม่รับรู้สิ่งใด ไม่รับรู้เวลา แม้จะอายุยืนถึง 500 มหากัปป์ ก็จะรู้สึกเหมือน

คนรับจ้างเลี้ยงโค พระผู้มีพระภาคทรงตรัสพระคาถานี้ แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้ “คนที่กล่าวพุทธพจน์ แม้มาก แต่มัวประมาท ไม่ทำตามพุทธพจน์นั้น ย่อมไม่ได้รับผลแห่งความเป็นสมณะ เหมือนคนรับจ้างเลี้ยงโค

จิตกับเจตสิกเกิดพร้อมกัน โลภะ โทสะ โมหะ เป็นเจตสิก เป็นกิเลส อุปทาน การจะดับเจตสิกได้ จึงต้องดับที่จิต แต่มีคนบอกว่า การจะดับ กิเลส อุปทานได้ สามารถดับได้จากการอ่านตำรา สอนกันอย่างนี้ “มันทำลา