ล่าสุดเพิ่งไปวัดอัมพวันมา ปฏิบัติธรรมอยู่ 4 คืน 5 วัน แล้วก็กลับบ้าน ใช้ชีวิตปกติ จู่ๆ ก็นึกขึ้นมา เอ .. ที่วัดมันคล้ายสวรรค์ยังไงชอบกล
ก็ดูสิ อาหารหรือ ถืงเวลาก็มีอาหารรอไว้ อย่างดี อย่างอร่อย เสื้อผ้าอาภรณ์หรือ ไม่ต้องทำไร ไส่แล้วก็เอาไปหย่อนตะกร้า อีกวันหนึ่ง ชะแว้บบบ กลายเป็นเสื้อผ้าไหม่ๆให้เราได้ใส่มหัสจรรย์ไหมล่ะ ชุดขาวสะด้วยนะ ขาวสะอาดเลย หรือสมมติ ขาดเหลืออะไรบ้างล่ะ ไปวัด เกิดลืมยาสีฟัน ก็แค่ลองเปรยๆขึ้นมาประมาณ " อ่าว ลืมเอายาสีฟันมาหนิ" ในรัศมีรอบข้างของคนที่ได้ยิน ยาสีฟันจะถูกยื่นมาจากทุกทิศทาง จนไม่รู้จะรับของใครก่อน นี่เทียบได้กับในสวรรค์ ที่พอนึกอยากได้อะไร สิ่งน้นก็จะมาปรากฏตรงหน้าทันที ข้างฝ่ายผู้คนรอบข้างนั้นหรือ ล้วนแต่มีกิริยามารยาทอันสำรวม หากแม้นคิดอยากจะกวาดลานวัดหรือล้างส้วม ก็เป็นต้องมีผู้มาร่วมทำ ซึ่งจริงๆ คล้ายๆอยากจะมาแย่งทำแทนด้วย สังคมที่มีแต่น้ำใจ มีแต่อยากให้ อยู่ที่วัดนี่เอง รู้สึกอย่างงี้จริงๆนะ รึใครว่าไง
ใครสงสัยว่าสวรค์มีจริงหรือไม่ ฟังทางนี้
ก็ดูสิ อาหารหรือ ถืงเวลาก็มีอาหารรอไว้ อย่างดี อย่างอร่อย เสื้อผ้าอาภรณ์หรือ ไม่ต้องทำไร ไส่แล้วก็เอาไปหย่อนตะกร้า อีกวันหนึ่ง ชะแว้บบบ กลายเป็นเสื้อผ้าไหม่ๆให้เราได้ใส่มหัสจรรย์ไหมล่ะ ชุดขาวสะด้วยนะ ขาวสะอาดเลย หรือสมมติ ขาดเหลืออะไรบ้างล่ะ ไปวัด เกิดลืมยาสีฟัน ก็แค่ลองเปรยๆขึ้นมาประมาณ " อ่าว ลืมเอายาสีฟันมาหนิ" ในรัศมีรอบข้างของคนที่ได้ยิน ยาสีฟันจะถูกยื่นมาจากทุกทิศทาง จนไม่รู้จะรับของใครก่อน นี่เทียบได้กับในสวรรค์ ที่พอนึกอยากได้อะไร สิ่งน้นก็จะมาปรากฏตรงหน้าทันที ข้างฝ่ายผู้คนรอบข้างนั้นหรือ ล้วนแต่มีกิริยามารยาทอันสำรวม หากแม้นคิดอยากจะกวาดลานวัดหรือล้างส้วม ก็เป็นต้องมีผู้มาร่วมทำ ซึ่งจริงๆ คล้ายๆอยากจะมาแย่งทำแทนด้วย สังคมที่มีแต่น้ำใจ มีแต่อยากให้ อยู่ที่วัดนี่เอง รู้สึกอย่างงี้จริงๆนะ รึใครว่าไง