เคยเป็นมั้ย? รู้สึกเครียด คิดมาก ชอบจินตนาการเรื่องแย่ๆทั้งที่ยังไม่เกิด.... อันดับแรก(เพื่อน)

จะเปิดเทอมแล้ว ต้องมาอยู่ห้องเดียวกับคนที่เราเคยมีปัญหา คือ มันไม่เชิงมีปัญหาหรอก ก่อนหน้านั้นคบเป็นเพื่อนกันมาสักระยะสั้นๆ แค่1-2อาทิตย์เราก็มองแล้วอ่ะว่าเออเพื่อนคนนี้นิสัยดี เข้าใจเราทุกอย่างโทรคุยกันตลอดเวลา ช่วงแรกๆเวลาคบกับเพื่อนดีกับเพื่อน ละเพื่อนก็จะดีกับเรา เราเลยมองว่าทุกอย่าง Perfect มันทำให้เรามีความสุขกับเพื่อน ไม่เครียด ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว เพื่อนๆเข้าหาเราตลอด แต่ว่าพอเพื่อนๆเริ่มดูห่างเหินกับเรา มันก็เริ่มทำให้เราคิดไปอีกมุมแบบ อยู่ๆก็เริ่มรู้สึกแปลกแต่มันยังไม่มีอะไรเลยยังไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะเพื่อนต่างก็ดูปกติแต่หลังๆไม่ค่อยได้คุย เพราะต่างคนต่างก็ทำนู้นนี้ไม่ค่อยว่างเราก็ไม่ได้อะไร พอเราเริ่มไม่โอเคละด้วยความที่เราเป็นคนคิดมากเรื่องเพื่อนเราหวังไว้ว่าถ้าเราดีกับเพื่อน เพื่อนก็จะดีกับเรา สุดท้ายเราก็ไม่ได้สิ่งเป็นไปตามนั้น กลับกลายเป็นว่าต่างคนต่างอยู่ เหมือนคนไม่รู้จักกันเลย เราก็ไม่เข้าใจน่ะ ตลอดเวลามานิเรามานั่งคิดทบทวนหลายรอบเลยว่า เราไปทำอะไรให้พวกเราโกรธหรือไม่พอใจ คิดไปคิดมาก็ไม่น่ะ เพื่อนๆก็ดูพูดตรงๆกับเราถ้าเพื่อนโอเคมีหรอที่จะไม่มาพูดกับเรา สุดท้ายก็มาค้างคากับความรู้สึกตั้งแต่ปิดเทอมจนถึงจะเปิดเทอม กลัวว่าเปิดเทอมครั้งนี้เจอหน้าจะคุยมั้ย จะปกติมั้ย ยิ่งต้องควบคุมอารมณ์จิตใจของตัวเอง และอยากตั้งสติให้ดีๆว่า (นิมีงมาเรียนไม่ได้มาหาเพื่อนน่ะ สงสารพ่อแม่บ้างเลี้ยงส่งหมดไปตั้งเท่าไหร่ เครียดเรื่องเรียนดีกว่าเครียดเรื่องเพื่อนมั้ยลูก) 555 คือ เราอยากเผชิญกับมันดีกว่าหนีปัญหาละไม่รู้จักเรียนรู้สังคมภายนอก มันละเมื่อไหร่เราถึงจะเลิกคิดมาก ท่องแบบนี้ไปเรื่อยๆ

เราเลยอยากปรึษาทุกคนหน่อยว่าถ้าเป็นพวกคุณเจอสถานการณ์เดียวกับเรา พวกคุณจะทำยังไงก็แก้ไขยังไง ทำยังไงถึงจะผ่านมันไปได้ โดยที่ไม่ต้องฝืนมัน

ช่วยเราด้วยยยยยย เรากลัวรับมือไม่ไหว....😔😔