เมื่อคนที่เราตามหามาตลอด 3 ปี

คุณเคยไหมที่รู้สึกค้างคาใจกับใครสักคนหนึ่ง
เราเคย
เรารู้จัก ผช คนหนึ่งในวันแรกของชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย

เขาหน้าตาดีมากๆ และเราก็บังเอิญคุยกันถูกคอ และแลกเบอร์กัน

เขาทำเหมือนเราเป็นคนพิเศษ พาไปบ้าน พาไปเจอพี่

แต่อยู่ดีๆ ก็หายไป ทั้งเราและเขาต่างหายไปจากกันเพราะมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ

เจอเขาอีกทีตอนปี 2 เราแลกเบอร์กันอีกรอบ แต่ก็เหมือนเดิมนะ ต่างคนต่างยุ่ง

จนปีสุดท้าย เจอกัน เราทิ้งเบอร์ให้เขาไว้โดยไม่ได้ขอเบอร์เขา แต่เขาโทรมาตอนเรายุ่งมาก เราไม่ว่างคุยจึงรีบตัดบทและตัดสายไป เรายุ่งจนลืมเมมเบอร์

จากนั้นเขาก้ไม่โทรมาอีก และเราก็ไม่มีเบอร์เขา

วันหนึ่งเหงาๆ เบื่อๆ เรียนจบไปแล้ว เริ่มว่างมากขึ้น และคิดถึงใครบางคนขึ้นมา

คนที่เรารู้จักแค่ ชื่อเล่น และคณะ (ไม่รู้ว่าเรียนสาขาอะไรด้วยซ้ำ)

เราพยายามตามหาเขามาตลอด พยายามกาเฟสบุค จากกรุ๊ปต่างๆ ลองสุ่มๆกูเกิ้ลดุ ก็ไม่เจอ จนล้มเลิกไป

ผ่านมาอีกปี เราก็เริ่มตามหาเขาจริงจังอีกครั้ง คราวนี้ไล่แอดคนในกรุ๊ปคณะนั้น และเช็คดูว่ารุ่นเดียวกันไหม

และเรากก็แชทไปถามหลายคน ก็ไม่ได้เรื่องอะไร เพราะเราไม่รู้ข้อมูลอะไรเขามากกว่านี้เลย

เราเฝ้าตามหาเรื่อยๆ จนไปเจอคนที่ค่อนข้างเป็นตัวกิจกรรมของรุ่น เราแอดเฟรนไปถาม แต่ก็ไม่ได้คำตอบ

เราไล่หาเพื่อนของคนคนนี้ทีละคน ซึ่งมีเป็นพันๆคน
หาจนปวดตาเลยล่ะ

และก็เจอ

การค้นหาอย่างยาวนาน และอดทนของเราไม่เสียเปล่าสินะ

เราทักเขาไป เขายังจำเราได้ แต่เหมือนเขาไม่อยากคุยกับเราเท่าไหร่

เขาบอกกำลังทำงานอยู่ เราเลยบอกว่าไม่เป็นไร เอาไว้ว่างก่อนก็ได้

ก็ไล่ดูข้อมูลในเฟสไปพลางๆ ชีวิตเขาดีมาก เรียนต่อ ป โท ที่มหาวิทยาลัยแห่งแรกในไทย มีแฟนที่รักกันดี ตัวแทบจะติดกันเลยมั้ง (อาจเพราะอยู่กะแฟนมั้งเลยไม่อยากคุย)

คิดแล้วก็เศร้าดี เราหาเขาเจอช้าไป อะไรที่ยังติดค้างอยู่ในใจก็คงไม่เหมาะที่จะพูดแล้วล่ะ