หนึ่งทุ่มตรง วันที่ 13 ต.ค. 2559 เพื่อนๆทำอะไรกันอยู่คะ

ผ่านมาเดือนนึงแล้ว ยังคงคิดถึงในหลวงสุดหัวใจ เลยอยากมาเล่าสู่กันฟัง เผื่อรุ่นลูกรุ่นหลานจะได้รู้ว่า คนที่เกิดในสมัยรัชกาลที่ 9 รักและอาลัยพระองค์ท่านขนาดไหน ลองมาแชร์เหตุการณ์กันดูนะคะ

วันนั้นเรานัดทานข้าวกับที่ทำงานค่ะ ก่อนหน้านั้นมีไลน์จากเพื่อนหลายคนเข้ามาว่าพระองค์ท่านเสด็จสวรรคตแล้ว แต่เราไม่เชื่อ ไม่ฟัง ไม่สนใจ รอแถลงการณ์ 19.00 น. เท่านั้น ทั้งที่ตอนนั้นก็ใจไม่ดีมากๆ พอกำลังนั่งทานข้าวกันสนุกสนาน หน้าฟีดเฟสบุคมีเรื่องราวมากมาย ทั้งจริงไม่จริง เลยทำให้ยังมีความหวัง ว่าข่าวตอนทุ่มนึงอาจจะเป็นข่าวดี แต่พอก่อนทุ่มนึงสัก 3 นาที หน้าจอเฟสข่าว สื่อต่างๆ เปลี่ยนเป็นสีดำ ตอนนั้นคือใจร้อนรนว่าทำไม คืออะไร เริ่มไม่อยากทานต่อ และทีวีที่ร้านอาหารก็ตัดภาพไปยังแถลงการณ์ ภาพหน้าจอดำ ทุกคนไปยืนรวมกันหน้าจอทีวี ทั้งเด็กเสริฟ พนักงาน และแขกที่มาทานอาหาร ในที่สุดข่าวร้ายก็มาถึง เรากลั้นน้ำตาไม่ไหว ปล่อยโฮตรงนั้น เก็บไม่ไหว หลังจากฟังข่าวจบ กลับมาที่โต๊ะ ก็ทานอะไรไม่ลงอีก และเรียกเช็คบิลแยกย้ายกันกลับ

จากนั้นเราโทรหาแม่ แม่ร้องไห้จนพูดไม่ได้ ต่างคนต่างวางไป คืนนั้นเราเปิดทีวีทั้งคืน นอนไม่หลับ ดูสารคดี ราชกรณียกิจ เพลงต่างๆที่สำนักข่าวเอามาลง มันเป็นคือนที่ยากจะทำใจ และต้องจดจำไปตลอดชีวิต

ด้วยรักและอาลัยถึงพ่อหลวงเหลือเกิน จนทุกวันนี้ยังคิดถึงพ่อตลอดค่ะ