คือเราจบ ม.3 โรงเรียนเก่า แล้วมาต่อ ม.4 ที่อื่นคะ
ก่อนเราจะจบ ม.3 เราวาดฝันไว้อย่างดีเลยคะ แต่เราไม่คาดคิดมาก่อนเลยคะ
คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะคะ ตอนเข้าไปตอนแรกๆ เราก็พยายามมองหาเพื่อนใหม่แล้วเราก็เจออยู่คนนึงคะ เขาเป็นคนเรียบร้อย แล้าเราก็เป็นคนเรียบร้อยเลยชอบแบบเดียวกัน ปรากฎว่าเราก็เข้าไปคุยและเราก็ได้เป็นเพื่อนกัน สมมุติว่าเพื่อนชื่อ มน นะคะ มนบอกว่ามนเป็นโรคออกซิเจนในเลือดต่ำเราก็เ ข้าใจ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร มีอยู่วันนึงเราเคยทะเลาะกับเพื่อนคนอื่นในห้องซึ่งห้องเราเป็นห้องที่เรียกว่าเด็กเรียบน้อยอย่างเราอย฿่ยาก เพื่อนจะมาตบ เรา เพราะเราเข้าใจผิดกันนดหน่อย แต่เราก็ขอโทดไปเราเห็นเพื่อน ส่วนหญ่เรียกเพื่อนเราไปคุย ( เรียกว่านินทาเราเนี่ยแหละ) เราเสียใจนะแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่เราไม่ถูกกับเพื่อนทั้งห้องไม่รู้เกลียดอะไรเรานักหนา พอขึ้นม .5 เทอม 2 เพื่อนเรา จากเราไปด้วยสาเหตุป่วย เราไม่รูจะทำอย่างไงอ่ะ เราตัวคนเดียว อายมากที่เดินคนเดียวเพราะไม่เคยเลย กลัวการเรียนพละมาก และคาบที่มีการเดินอ่ะ เราเสียใจที่สุด เราคิดท้อ ไม่อยากเรียนแล้วทั้งๆที่เกรดเราก็ประมาณ 3.4 เราก็เรียนพอได้และไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย ตอนนี้ มีแต่คนมองข้าม เกลียดเราที่เราเรียบร้อยไม่ค่อยพูดกับใคร คือ เพื่อนในห้องน่าจะรู้ว่าเราตัวคนเดียวแต่ไม่มีใครเปนเพื่อนเลย เราเครียดจนไม่มีสมาธิเลยอยากร้องไห้มากๆบางที่ร้องมันในเวลาเรียนเลยเพราะฉันเสียใจมากๆ รู้ว่าปีหน้า ม.6 แล้ว แต่ ท้อจนไม่อยากไปโรงเรียน แม่บอกว่าเรื่องนี้แม่ให้กำลังใจเต็มที่แล้ว ถ้าเรียนไม่ไหวก็ออกเหอะ เราเรียนมาจนถึง ม.5 แล้ว ออกจากโรงเรียนไปก็ ทำงานแบกหาม เรายิ่งเสียใจมากๆ ขอให้คนที่อ่านช่วยบอกหน่อยนะคะ ว่าฉันคนนี้ควรทำอย่างไร แต่จะให้ไป เข้ากับเพื่อนในห้องคงไม่ได้เราเข้ากับใครยาก ปรับตัวไม่ได้ และแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากๆว่าเค้าจะมองเราอย่างไร ทำไมเราถึงไม่มีเพื่อน TT
ไม่อยากไปโรงเรียนเพราะไม่มีเพื่อนเลย อยากได้วิธีแก้ไขและ อยากได้กำลังใจมาก TT
ก่อนเราจะจบ ม.3 เราวาดฝันไว้อย่างดีเลยคะ แต่เราไม่คาดคิดมาก่อนเลยคะ
คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะคะ ตอนเข้าไปตอนแรกๆ เราก็พยายามมองหาเพื่อนใหม่แล้วเราก็เจออยู่คนนึงคะ เขาเป็นคนเรียบร้อย แล้าเราก็เป็นคนเรียบร้อยเลยชอบแบบเดียวกัน ปรากฎว่าเราก็เข้าไปคุยและเราก็ได้เป็นเพื่อนกัน สมมุติว่าเพื่อนชื่อ มน นะคะ มนบอกว่ามนเป็นโรคออกซิเจนในเลือดต่ำเราก็เ ข้าใจ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร มีอยู่วันนึงเราเคยทะเลาะกับเพื่อนคนอื่นในห้องซึ่งห้องเราเป็นห้องที่เรียกว่าเด็กเรียบน้อยอย่างเราอย฿่ยาก เพื่อนจะมาตบ เรา เพราะเราเข้าใจผิดกันนดหน่อย แต่เราก็ขอโทดไปเราเห็นเพื่อน ส่วนหญ่เรียกเพื่อนเราไปคุย ( เรียกว่านินทาเราเนี่ยแหละ) เราเสียใจนะแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่เราไม่ถูกกับเพื่อนทั้งห้องไม่รู้เกลียดอะไรเรานักหนา พอขึ้นม .5 เทอม 2 เพื่อนเรา จากเราไปด้วยสาเหตุป่วย เราไม่รูจะทำอย่างไงอ่ะ เราตัวคนเดียว อายมากที่เดินคนเดียวเพราะไม่เคยเลย กลัวการเรียนพละมาก และคาบที่มีการเดินอ่ะ เราเสียใจที่สุด เราคิดท้อ ไม่อยากเรียนแล้วทั้งๆที่เกรดเราก็ประมาณ 3.4 เราก็เรียนพอได้และไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย ตอนนี้ มีแต่คนมองข้าม เกลียดเราที่เราเรียบร้อยไม่ค่อยพูดกับใคร คือ เพื่อนในห้องน่าจะรู้ว่าเราตัวคนเดียวแต่ไม่มีใครเปนเพื่อนเลย เราเครียดจนไม่มีสมาธิเลยอยากร้องไห้มากๆบางที่ร้องมันในเวลาเรียนเลยเพราะฉันเสียใจมากๆ รู้ว่าปีหน้า ม.6 แล้ว แต่ ท้อจนไม่อยากไปโรงเรียน แม่บอกว่าเรื่องนี้แม่ให้กำลังใจเต็มที่แล้ว ถ้าเรียนไม่ไหวก็ออกเหอะ เราเรียนมาจนถึง ม.5 แล้ว ออกจากโรงเรียนไปก็ ทำงานแบกหาม เรายิ่งเสียใจมากๆ ขอให้คนที่อ่านช่วยบอกหน่อยนะคะ ว่าฉันคนนี้ควรทำอย่างไร แต่จะให้ไป เข้ากับเพื่อนในห้องคงไม่ได้เราเข้ากับใครยาก ปรับตัวไม่ได้ และแคร์ความรู้สึกคนอื่นมากๆว่าเค้าจะมองเราอย่างไร ทำไมเราถึงไม่มีเพื่อน TT