เครียดจัดกับปัญหาที่รุมเข้ามา อยากรู้ว่าคนที่เป็นเหมือนส่วนเกินในครอบครัวมีวิธีจัดการยังไง

ไม่รู้จะเริ่มยังไงพิมพ์ไปลบไปหลายรอบ เอาสั้นๆเลยละกัน บ้านที่เราอยู่ตอนนี้กำลังจะขาย เราจะทำไงดี เพราะว่าขายแล้วเราไม่ได้มีสิทธิ์ในทรัพย์สมบัติใดๆเลย เราเป็นแค่หลานที่เค้าไม่เคยรักอยู่แล้วทุกวันนี้ไม่พอใจอะไรเค้าก็ไล่เราออกจากบ้าน เราควรทำยังไง พี่ชายเราแม่เดียวกันเป็นหลานที่ยายรักมากที่สุด ได้ที่ไปคนเดียวผืนนึง ส่วนบ้านหลังนี้อยู่ใจกลางเมืองเค้าบอกจะแบ่ง4ส่วนซึ่งก็คือลุงเรา2คนแม่เรา1ส่วน ยายเรา1ส่วน ซึ่งเค้าจะไปอยู่แถวชานเมืองกันแพลนไว้ว่าจะซื้อบ้านคนละหลัง เค้าบอกให้เราไปอยู่ด้วย แต่ไปอยู่แบบคนอาศัยนะไม่ได้เป็นเจ้าของ เราควรทำไงเพราะแฟนเราทำงานอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่จากบ้านปัจจุบันแล้วต้องออกตอนกลางคืนทุกวัน เราเองก็รับซักรีดอยู่กับบ้านซึ่งก็พอมีลูกค้าบ้างแต่ไม่มากเพราะอยู่ท้ายซอยแถมเป็นบ้านไม่มีหน้าร้าน ต้องอาศัยขับรถรับส่งให้ถึงที่ ลูกเราคนโตก็พิการต้องหาหมอเดือนละ2ครั้งซึ่งบ้านที่อยู่ปัจจุบันก็ไม่ไกลจากรพ.เท่าไหร่ ถ้าเราไปอยู่โน่นก็ต้องไปอาศัยเค้าอยู่แถมต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่กว่าจะหาลูกค้าซักผ้าได้ ส่วนแฟนก็ต้องขับรถมอไซค์ไปทำงานตั้งแต่เที่ยงคืนไกลกว่าเดิมอีกเยอะ อันตรายมากด้วย  แต่ถ้าเราไม่ไปเราก็ไม่มีที่อยู่อาจจะต้องหากู้เงินเซ้งแหลตแถวนี้อยู่ไปแล้วก็ไม่รู้ว่าจะกู้ได้รึเปล่าด้วย เพราะแฟนเรายังเป็นหนี้ที่กู้มาคราวที่แล้วยังเหลือยอดอีกเยอะเลย ตอนนี้ยอมรับว่าเครียดมาก เรานั่งคิดนอนคิดมาตลอดว่าเราทำดีไปเท่าไหร่ มันไม่เคยมีใครเห็นเลยใช่มั้ย ถึงเราจะเป็นหลานที่เค้าไม่รักแต่เราก็ไม่เคยทำให้เค้าเดือดร้อน ตั้งแต่จบปวช.มา เราทำงานหาเลี้ยงตัวเอง พอมีแฟนมีลูกๆเราก็พิการอีกเลยกลายเป็นว่าเราเหมืนส่วนเกินในบ้านหลังนี้เลย แต่เราไม่เคยลืมบุญคุณที่ตากะยายเลี้ยงเรามาเลยนะ เราพยายามให้เงินยายทุกเดือนเพื่อตอบแทนบุญคุณเค้าอาจจะไม่มากเพราะเรามีลูกแต่เราก็ให้ไม่ขาด ตินตาล้มป่วยเรากะน้องสาวเราก็ดูแลตาเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้ตาอาบน้ำป้อนข้าวในขณะที่ลูกหลานคนอื่นแทบไม่มีใครทำ แต่น้องสาวเรายังโชคดีนะมีแต่คนรักทั้งตายายลุง แล้วก็พี่ชายเรารักอละก็ห่วงน้องเราทั้งนั้น มีเราคนเดียวที่ไม่มีใครสนใจ ตินนี้ลูกเรา2 คนแล้วด้วย คนโต 13 คนเล็ก 4 ขวบ  เราเลี้ยงเองดูแลเองรับผิเชอบกันเอง เราอยู่ด้วยกันในบ้านหลังใหญ่คนนับ10 แต่ก็เหมือนมีแค่4คนพ่อแม่ลูก ยายเรานี่จริงๆแล้วค่อนข้างจะเกลียดเราเลยด้วยซ้ำ พูดอะไรทำอะไรไม่เคยนึกถึงใจของเราเลย เราสงสารลูกด้วยต้องมาเป็นเหมือนเรา ที่ไม่มีใครต้องการ บางทีเราอยากตายไปพร้อมๆกันเลย4คน บางเรืาองถ้าใครไม่เจอกับตัวคงไม่รู้จริงๆ บางคนที่รู้จักกันผิวเผินจะตัดสินเราไปแล้วจากคำบอกเล่าของยายเราเอง ว่าเราไม่ดีไม่เคยเลี้ยงดูเค้าไม่เอาใครเอาแต่ลูก  
ใครมานั่งคุยด้วยก็แล้วแต่จะพูดถึงแต่พี่ชายเราให้คนพวกนั่นฟังว่าดีอย่างงั้นอย่างงี้ทั้งๆที่มันเกินจริงอ่ะ ทีเวลาเรื่องที่เราทำไม่เคยพูดให้ใครฟังบ้างเลย ตอนนี้เราเริ่มเชื่อแล้วว่า ทำดีมักไม่ได้ดีมีอยู่จริง....สรุปคือเราเป็นคนเดียวที่โดนทิ้งใช่มั้ยแล้วเราควรทำตัวยังไงต่อไป ทุกวันนี้เราต้องหาหมอจิตเวชแล้ว จริงๆปัญหามันมีมากกว่านี้เยอะ แต่เราไม่รู้จะเรียบเรียงยังไงให้เข้าใจได้ดีกว่านี้ ตอนนี้เอาแค่ปัญหาเรื่องนี้ก่อน  เรื่องอื่นค่อยคิดทีหลัง