อารัมภบท
…สหรัฐอเมริกา สัญลักษณ์แห่งโลกเสรีทุนนิยม สวนทางกับคิวบา ตัวแทนแห่งความเสมอภาค แบบอย่างสหภาพโซเวียตรัสเซีย ขวาอาจเลวร้าย แต่ซ้ายก็ใช่ว่าจะดี สองขั้วนี้ยังคงขับเคี่ยวทำสงครามกันมิเคยว่างเว้น หากนับตั้งแต่จุดแตกหักที่คาบสมุทรเกาหลีเป็นต้นมา
และที่นี่ ที่คิวบา
จุดแตกหักกับสหรัฐฯ ได้ก่อตัวเป็นรูปธรรมอย่างชัดเจน โดยเริ่มจากการที่รัฐบาลคิวบาสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูต กับคู่อาฆาตของสหรัฐอย่างโซเวียต และเข้ายึดทรัพย์สินบริษัทขนาดใหญ่ของสหรัฐฯ โดยเฉพาะบริษัทยูไนเต็ทฟรุ๊ต (United Fruit Company) บริษัทค้าผลไม้เขตร้อนที่ปลูกในโลกที่สาม คาสโตรมองว่า บริษัทข้ามชาติประเภทนี้ เป็นแม่แบบของลัทธิขูดรีด ยุคใหม่ของการล่าอาณานิคม สหรัฐจึงเริ่มกดดันทางเศรษฐกิจ โดยการยกเลิกนำเข้าสินค้าประเภทน้ำตาลจากคิวบา แต่คาสโตร กลับลงนามสนธิสัญญาความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ กับนิกิต้า ครุฌชอฟ ผู้นำสหภาพโซเวียต ในปี 1960 แทน ทั้งยังประกาศตัวเองว่าเป็นคอมมิวนิสต์ และเป็นพันธมิตรอย่างเป็นทางการกับโซเวียต ครุฌชอฟ ตอบสนองไมตรีจิตด้วยการส่งที่ปรึกษากว่าหนึ่งร้อยคน จัดตั้งเป็นคณะกรรมการเพื่อการพิทักษ์ปฏิวัติ ยังผลให้คิวบาได้รับความช่วยเหลือขนานใหญ่ ทั้งทางเศรษฐกิจและการทหาร สหรัฐฯตอบโต้ ด้วยการปฏิเสธการจำหน่ายน้ำมันจากโรงกลั่นที่สหรัฐฯเป็นเจ้าของในคิวบา ถึงกระนั้น คิวบากลับลงนามความตกลงซื้อน้ำมันดิบจากโซเวียตแทน มิหนำซ้ำยังเข้ายึดโรงกลั่นของสหรัฐฯทั้งหมดในคิวบาเสียเลย สหรัฐฯจึงตอบโต้อีกครั้ง ด้วยมาตรการแข็งกร้าวทางเศรษฐกิจ และดำเนินยุทธการวินาศกรรมเรือสินค้า หรือประเทศใดๆก็ตาม ที่ตกลงค้าขายกับคิวบา แต่คิวบา กลับยึดและโอนถ่ายทรัพย์สินจากธุรกิจสัญชาติอเมริกัน ซึ่งมีมูลค่ารวมกว่า 850 ล้านดอลล์ล่า ทั้งยังยึดทรัพย์ของชาวคิวบา และที่ไม่ใช่คิวบาไปเป็นของรัฐ ตรากฎหมายเกี่ยวกับที่ดิน ผู้ครอบครองสิทธิ์ในที่ดินได้ไม่เกินคนละ 1,000 เอเคอร์ หรือเพียง 4 กิโลเมตรเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เอง ชนชั้นกลางในคิวบาจึงเริ่มทยอยหนี หรืออีกนัยหนึ่งก็ถูกเนรเทศเข้าไปยังสหรัฐฯ และตรินิแดด (Operation Peter Pan) สมทบกับกลุ่มผู้อพยพเดิม (กลุ่มทหารของบาติสตา)
ภายหลังจากการที่ไอเซนฮาวอนุมัติแผนบ่อนทำลายรัฐบาลคาสโตรแล้ว ในเดือนเมษายนปี 1960 เจ้าหน้าที่ซีไอเอหลายนาย จึงเดินทางไปยังไมอามี่, ฟลอริด้า เพื่อค้นหาสมาชิกชาวคิวบา ที่เป็นกลุ่มต่อต้านคาสโตร Frente Revolucionario Democratico (FRD) คัดเลือกนำมาฝึก ติดอาวุธ และเตรียมส่งพวกเขา แทรกซึมเข้าไปในคิวบา เริ่มต้นการปฏิวัติที่จะจุดชนวนการจลาจลไปทั่วทั้งเกาะคิวบา โดยได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลของไอเซนฮาว ซึ่งอัดฉีดเงินสนับสนุนให้มากถึง 1,400 ล้านดอร์ลล่า
(การฝึกทางยุทธวิธีของกองพล 2506 )
ในขณะที่การฝึกซ้อมกองโจรคิวบา ได้ดำเนินกิจกรรมปิดลับอยู่ในกัวเตมาลา พวกเขา อยู่นอกเหนือการรับรู้ได้จากโลกภายนอก เช่นเดียวกันที่ชายหนุ่มไฟแรงผู้หนึ่ง เขาก็อยู่นอกเหนือการรับรู้ได้จากกลุ่มเสนาธิการทหารสหรัฐฯ ยากที่จะคาดเดาได้ ว่าชายผู้นี้ต้องการสิ่งใดมากกว่าสงคราม…
…20 มกราคม ปี 1961 สิ้นสมัยของ ปธน. ไอเซนฮาว เคนเนดี ประธานาธิบดีหนุ่มไฟแรงได้ถูกรับเลือกเข้ามาดำรงตำแหน่งผู้นำคนใหม่ องค์กรมืดดำที่อยู่เบื้องหลังความพินาศ
ของเหล่าประเทศในภูมิภาคอินโดจีน และลาตินอเมริกา พยายามยัดเยียดสงครามใส่ในมือเคนเนดี เคนเนดีมีทางเลือกอยู่สองทาง คือ จะกำสงครามนั้นไว้ หรือสละมันทิ้งเสีย แต่เขา กลับเลือกที่จะกำสงครามนั้นไว้กับมือ
ณ ห้องประชุมลับในเพนตากอน
…แผนปฏิบัติการ JMARC ถูกกางลงบนโต๊ะ ข้างๆเอกสารลับเป็นแผนที่ประเทศคิวบา มีสัญลักษณ์สีแดงขีดโยงไปมา วงกลมบ่งบอกที่หมายชัดเจน ลูกศรสีแดงมุ่งเข็มไปยังปากอ่าวเล็กๆที่คิวบา ตรินิแดด และเทือกเขาสูงในคิวบา อัลเลนและบิสเซล ซีไอเอตัวเป้ง พร้อมคณะเสนาธิการทหารฝ่ายยุทธการและแผนการ ต่างยืนรอให้ ปธน.คนใหม่เข้ามาสานงานก่อการร้ายกันต่อ
“…สวัสดีทุกท่าน” เคนเนดีกล่าวทักทายนายทหารในห้องประชุม ที่ยืนต้อนรับเขาอย่างมีเลศนัย ก่อนที่จะโน้มตัวลงมองแผนที่ ซึ่งกางรออยู่บนโต๊ะ เขาจ้องตาเหล่าขุนพลผู้เหี้ยมกระหายสงครามอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะกล่าวเชิญให้นายทหารฝ่ายยุทธการร่ายแผนก่อการร้าย
"…อฮึ่มมม ครับท่าน เราวางแผนดำเนินการไว้ อ่า... สามขั้นตอนด้วยกันครับ แผนแรก เราจะส่งนักบินแห่งกองพลน้อย 2506 เข้าไประเบิดฐานอากาศยานของกองทัพอากาศคิวบา ทั้งหมดมีสามฐาน เอิ่มม …โดยแสร้งว่า นั่น เป็นการกระทำของทหารคิวบาเองที่ก่อกบฏ เพราะไม่พอใจระบอบของคาสโตร และแสร้งว่า ยึดเครื่องบินหนีเข้ามาที่สหรัฐเองครับ…
…แผนที่สอง 2506 จะเป็นผู้ทำลายเครื่องบินรบ ที่เหลืออยู่ในกองทัพเรือของคาสโตร เพื่อให้สมาชิกกองพลที่บุกขึ้นชายหาด จะได้ไม่ต้องต่อสู้กับเครื่องบินของคาสโตร ส่วนแผนที่สาม จะเป็นแผนการบุกและหลบหนีครับ 2506 จะขึ้นจากทางด้านทะเลสองฝั่ง ฝั่งทางหัวหาดของคิวบาอง และการบุกทางอากาศโดยพลร่มครับท่าน ฝั่งทางด้านประเทศตรินิแดดจะใช้เป็นเส้นทางหลบหนีทางเรือ หรือเมื่อ2506 ยึดหัวหาดได้สำเร็จเราจะใช้เทือกเขาสูงเป็นฐานที่มั่นครับ แต่หากไม่สำเร็จเราจะใช้เป็นที่หลบหนีเช่นกันครับ”
เคนเนดีแสดงความกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เห็นด้วยที่จะใช้ประเทศตรินิแดดในการยกพลหรือหลบหนี ข้อเท็จจริงที่ว่า ตรินิแดดก็เป็นอีกที่หนึ่ง ซึ่งถูกใช้เป็นฐานเคลื่อนไหวโดยกลุ่มต่อต้านคาสโตร แต่เคนเนดีมองว่า ในอนาคตข้างหน้า สหรัฐและตรินิแดดต้องมีความร่วมมือกันทางเศรษฐกิจ สิ่งนี้ จะทำให้คาสโตรและโซเวียต จับได้ว่าสหรัฐอยู่เบื้องหลังการบุก ดังนั้น เหลือตัวเลือกเพียง ชายฝั่งทางตอนใต้ของคิวบา ซึ่งอุดมไปด้วยโขดหินปะการังและหมูป่า และทางอากาศเหนือชายฝั่ง และเทือกเขาสูงหลังแนวข้าศึก
“แล้วการต้านทานจะเป็นยังไง ท่านายพล “ เคนเนดีถามต่อด้วยความกังวล
“ ครับท่าน เนื่องจากแผนทำลายความน่าเชื่อถือของคาสโตร มันประสบความสำเร็จดีเยี่ยม พวกชนชั้นกลางในคิวบา เริ่มเดินขบวนต่อต้านรัฐบาลคาสโตรมากขึ้น เราเชื่อว่า จะไม่มีการต่อต้านใดๆจากกลุ่มตำรวจ และชาวคิวบาโดยรอบของพื้นที่เป้าหมายแน่นอนครับ”
“ครับ…ภายหลังจากการบุกยึดหัวหาดยุทธศาสตร์นี้ได้ แผนต่อไปคือสร้างฐานที่มั่นบนเทือกเขาเอสคัมเบรย์(Escambray) ประชาชนชาวคิวบาในฮาวานาเอง ก็จะลุกฮือเข้าร่วมต่อต้านคาสโตรไปพร้อมๆกับพวกเราครับท่าน..." เหล่าเสนาธิการบ้าสงคราม ต่างสำทับย้ำความมั่นใจให้เคนเนดี้อนุมัติแผนการ
เคเนดี้มียังคงมองแผนที่อย่างครุ่นคิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามเหล่าเสนาธิการต่อ
(สภาพป่าดิบ และเทือกเขาสลับซับซ้อน เหมาะแก่การตั้งฐานที่มั่น และดำเนินสงครามยืดเยื้อ)
"... พวกตำรวจคิวบานะเหรอ ? พวกคุณแน่ใจเหรอ ว่าเขาจะไม่ต่อต้านกองกำลังของคุณ ?”
"ครับท่าน พวกตำรวจและประชาชนท้องถิ่น จะเป็นฐานกำลังชั้นดีให้กับเรา ขอเพียงมีกำลังทางอากาศสนับสนุน เราเชื่อว่าสามารถโค่นล้มรัฐบาลคาสโตร ได้แน่นอนครับ..."
เสนาธิการตอบอย่างมั่นใจ ในขณะที่เคเนดี้พยายามคำณวนระยะเวลาของการบุก เขาเปรยเป็นนัยๆว่า แผนการทั้งหมดอาจมีการเปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสม เหล่าเสนาธิการพยักหน้ารับเข้าใจความหมาย เคนเนดีมองตาเหล่าเสนาธิการทหารอย่างเชื่อมั่น
“...OK... Let’s do this ! บุกอ่าวหมูกันเลย ! “
OPERATION 40 ลงขันฆ่า...!? องค์กรมหาประลัย C.I.A (ตอนที่ 3)
อารัมภบท
…สหรัฐอเมริกา สัญลักษณ์แห่งโลกเสรีทุนนิยม สวนทางกับคิวบา ตัวแทนแห่งความเสมอภาค แบบอย่างสหภาพโซเวียตรัสเซีย ขวาอาจเลวร้าย แต่ซ้ายก็ใช่ว่าจะดี สองขั้วนี้ยังคงขับเคี่ยวทำสงครามกันมิเคยว่างเว้น หากนับตั้งแต่จุดแตกหักที่คาบสมุทรเกาหลีเป็นต้นมา
และที่นี่ ที่คิวบา
จุดแตกหักกับสหรัฐฯ ได้ก่อตัวเป็นรูปธรรมอย่างชัดเจน โดยเริ่มจากการที่รัฐบาลคิวบาสถาปนาความสัมพันธ์ทางการทูต กับคู่อาฆาตของสหรัฐอย่างโซเวียต และเข้ายึดทรัพย์สินบริษัทขนาดใหญ่ของสหรัฐฯ โดยเฉพาะบริษัทยูไนเต็ทฟรุ๊ต (United Fruit Company) บริษัทค้าผลไม้เขตร้อนที่ปลูกในโลกที่สาม คาสโตรมองว่า บริษัทข้ามชาติประเภทนี้ เป็นแม่แบบของลัทธิขูดรีด ยุคใหม่ของการล่าอาณานิคม สหรัฐจึงเริ่มกดดันทางเศรษฐกิจ โดยการยกเลิกนำเข้าสินค้าประเภทน้ำตาลจากคิวบา แต่คาสโตร กลับลงนามสนธิสัญญาความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ กับนิกิต้า ครุฌชอฟ ผู้นำสหภาพโซเวียต ในปี 1960 แทน ทั้งยังประกาศตัวเองว่าเป็นคอมมิวนิสต์ และเป็นพันธมิตรอย่างเป็นทางการกับโซเวียต ครุฌชอฟ ตอบสนองไมตรีจิตด้วยการส่งที่ปรึกษากว่าหนึ่งร้อยคน จัดตั้งเป็นคณะกรรมการเพื่อการพิทักษ์ปฏิวัติ ยังผลให้คิวบาได้รับความช่วยเหลือขนานใหญ่ ทั้งทางเศรษฐกิจและการทหาร สหรัฐฯตอบโต้ ด้วยการปฏิเสธการจำหน่ายน้ำมันจากโรงกลั่นที่สหรัฐฯเป็นเจ้าของในคิวบา ถึงกระนั้น คิวบากลับลงนามความตกลงซื้อน้ำมันดิบจากโซเวียตแทน มิหนำซ้ำยังเข้ายึดโรงกลั่นของสหรัฐฯทั้งหมดในคิวบาเสียเลย สหรัฐฯจึงตอบโต้อีกครั้ง ด้วยมาตรการแข็งกร้าวทางเศรษฐกิจ และดำเนินยุทธการวินาศกรรมเรือสินค้า หรือประเทศใดๆก็ตาม ที่ตกลงค้าขายกับคิวบา แต่คิวบา กลับยึดและโอนถ่ายทรัพย์สินจากธุรกิจสัญชาติอเมริกัน ซึ่งมีมูลค่ารวมกว่า 850 ล้านดอลล์ล่า ทั้งยังยึดทรัพย์ของชาวคิวบา และที่ไม่ใช่คิวบาไปเป็นของรัฐ ตรากฎหมายเกี่ยวกับที่ดิน ผู้ครอบครองสิทธิ์ในที่ดินได้ไม่เกินคนละ 1,000 เอเคอร์ หรือเพียง 4 กิโลเมตรเท่านั้น ด้วยเหตุนี้เอง ชนชั้นกลางในคิวบาจึงเริ่มทยอยหนี หรืออีกนัยหนึ่งก็ถูกเนรเทศเข้าไปยังสหรัฐฯ และตรินิแดด (Operation Peter Pan) สมทบกับกลุ่มผู้อพยพเดิม (กลุ่มทหารของบาติสตา)
ภายหลังจากการที่ไอเซนฮาวอนุมัติแผนบ่อนทำลายรัฐบาลคาสโตรแล้ว ในเดือนเมษายนปี 1960 เจ้าหน้าที่ซีไอเอหลายนาย จึงเดินทางไปยังไมอามี่, ฟลอริด้า เพื่อค้นหาสมาชิกชาวคิวบา ที่เป็นกลุ่มต่อต้านคาสโตร Frente Revolucionario Democratico (FRD) คัดเลือกนำมาฝึก ติดอาวุธ และเตรียมส่งพวกเขา แทรกซึมเข้าไปในคิวบา เริ่มต้นการปฏิวัติที่จะจุดชนวนการจลาจลไปทั่วทั้งเกาะคิวบา โดยได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลของไอเซนฮาว ซึ่งอัดฉีดเงินสนับสนุนให้มากถึง 1,400 ล้านดอร์ลล่า
(การฝึกทางยุทธวิธีของกองพล 2506 )
ในขณะที่การฝึกซ้อมกองโจรคิวบา ได้ดำเนินกิจกรรมปิดลับอยู่ในกัวเตมาลา พวกเขา อยู่นอกเหนือการรับรู้ได้จากโลกภายนอก เช่นเดียวกันที่ชายหนุ่มไฟแรงผู้หนึ่ง เขาก็อยู่นอกเหนือการรับรู้ได้จากกลุ่มเสนาธิการทหารสหรัฐฯ ยากที่จะคาดเดาได้ ว่าชายผู้นี้ต้องการสิ่งใดมากกว่าสงคราม…
…20 มกราคม ปี 1961 สิ้นสมัยของ ปธน. ไอเซนฮาว เคนเนดี ประธานาธิบดีหนุ่มไฟแรงได้ถูกรับเลือกเข้ามาดำรงตำแหน่งผู้นำคนใหม่ องค์กรมืดดำที่อยู่เบื้องหลังความพินาศ
ณ ห้องประชุมลับในเพนตากอน
…แผนปฏิบัติการ JMARC ถูกกางลงบนโต๊ะ ข้างๆเอกสารลับเป็นแผนที่ประเทศคิวบา มีสัญลักษณ์สีแดงขีดโยงไปมา วงกลมบ่งบอกที่หมายชัดเจน ลูกศรสีแดงมุ่งเข็มไปยังปากอ่าวเล็กๆที่คิวบา ตรินิแดด และเทือกเขาสูงในคิวบา อัลเลนและบิสเซล ซีไอเอตัวเป้ง พร้อมคณะเสนาธิการทหารฝ่ายยุทธการและแผนการ ต่างยืนรอให้ ปธน.คนใหม่เข้ามาสานงานก่อการร้ายกันต่อ
“…สวัสดีทุกท่าน” เคนเนดีกล่าวทักทายนายทหารในห้องประชุม ที่ยืนต้อนรับเขาอย่างมีเลศนัย ก่อนที่จะโน้มตัวลงมองแผนที่ ซึ่งกางรออยู่บนโต๊ะ เขาจ้องตาเหล่าขุนพลผู้เหี้ยมกระหายสงครามอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะกล่าวเชิญให้นายทหารฝ่ายยุทธการร่ายแผนก่อการร้าย
"…อฮึ่มมม ครับท่าน เราวางแผนดำเนินการไว้ อ่า... สามขั้นตอนด้วยกันครับ แผนแรก เราจะส่งนักบินแห่งกองพลน้อย 2506 เข้าไประเบิดฐานอากาศยานของกองทัพอากาศคิวบา ทั้งหมดมีสามฐาน เอิ่มม …โดยแสร้งว่า นั่น เป็นการกระทำของทหารคิวบาเองที่ก่อกบฏ เพราะไม่พอใจระบอบของคาสโตร และแสร้งว่า ยึดเครื่องบินหนีเข้ามาที่สหรัฐเองครับ…
…แผนที่สอง 2506 จะเป็นผู้ทำลายเครื่องบินรบ ที่เหลืออยู่ในกองทัพเรือของคาสโตร เพื่อให้สมาชิกกองพลที่บุกขึ้นชายหาด จะได้ไม่ต้องต่อสู้กับเครื่องบินของคาสโตร ส่วนแผนที่สาม จะเป็นแผนการบุกและหลบหนีครับ 2506 จะขึ้นจากทางด้านทะเลสองฝั่ง ฝั่งทางหัวหาดของคิวบาอง และการบุกทางอากาศโดยพลร่มครับท่าน ฝั่งทางด้านประเทศตรินิแดดจะใช้เป็นเส้นทางหลบหนีทางเรือ หรือเมื่อ2506 ยึดหัวหาดได้สำเร็จเราจะใช้เทือกเขาสูงเป็นฐานที่มั่นครับ แต่หากไม่สำเร็จเราจะใช้เป็นที่หลบหนีเช่นกันครับ”
เคนเนดีแสดงความกังวลใจอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่เห็นด้วยที่จะใช้ประเทศตรินิแดดในการยกพลหรือหลบหนี ข้อเท็จจริงที่ว่า ตรินิแดดก็เป็นอีกที่หนึ่ง ซึ่งถูกใช้เป็นฐานเคลื่อนไหวโดยกลุ่มต่อต้านคาสโตร แต่เคนเนดีมองว่า ในอนาคตข้างหน้า สหรัฐและตรินิแดดต้องมีความร่วมมือกันทางเศรษฐกิจ สิ่งนี้ จะทำให้คาสโตรและโซเวียต จับได้ว่าสหรัฐอยู่เบื้องหลังการบุก ดังนั้น เหลือตัวเลือกเพียง ชายฝั่งทางตอนใต้ของคิวบา ซึ่งอุดมไปด้วยโขดหินปะการังและหมูป่า และทางอากาศเหนือชายฝั่ง และเทือกเขาสูงหลังแนวข้าศึก
“แล้วการต้านทานจะเป็นยังไง ท่านายพล “ เคนเนดีถามต่อด้วยความกังวล
“ ครับท่าน เนื่องจากแผนทำลายความน่าเชื่อถือของคาสโตร มันประสบความสำเร็จดีเยี่ยม พวกชนชั้นกลางในคิวบา เริ่มเดินขบวนต่อต้านรัฐบาลคาสโตรมากขึ้น เราเชื่อว่า จะไม่มีการต่อต้านใดๆจากกลุ่มตำรวจ และชาวคิวบาโดยรอบของพื้นที่เป้าหมายแน่นอนครับ”
“ครับ…ภายหลังจากการบุกยึดหัวหาดยุทธศาสตร์นี้ได้ แผนต่อไปคือสร้างฐานที่มั่นบนเทือกเขาเอสคัมเบรย์(Escambray) ประชาชนชาวคิวบาในฮาวานาเอง ก็จะลุกฮือเข้าร่วมต่อต้านคาสโตรไปพร้อมๆกับพวกเราครับท่าน..." เหล่าเสนาธิการบ้าสงคราม ต่างสำทับย้ำความมั่นใจให้เคนเนดี้อนุมัติแผนการ
เคเนดี้มียังคงมองแผนที่อย่างครุ่นคิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามเหล่าเสนาธิการต่อ
(สภาพป่าดิบ และเทือกเขาสลับซับซ้อน เหมาะแก่การตั้งฐานที่มั่น และดำเนินสงครามยืดเยื้อ)
"... พวกตำรวจคิวบานะเหรอ ? พวกคุณแน่ใจเหรอ ว่าเขาจะไม่ต่อต้านกองกำลังของคุณ ?”
"ครับท่าน พวกตำรวจและประชาชนท้องถิ่น จะเป็นฐานกำลังชั้นดีให้กับเรา ขอเพียงมีกำลังทางอากาศสนับสนุน เราเชื่อว่าสามารถโค่นล้มรัฐบาลคาสโตร ได้แน่นอนครับ..."
เสนาธิการตอบอย่างมั่นใจ ในขณะที่เคเนดี้พยายามคำณวนระยะเวลาของการบุก เขาเปรยเป็นนัยๆว่า แผนการทั้งหมดอาจมีการเปลี่ยนแปลงได้ตามความเหมาะสม เหล่าเสนาธิการพยักหน้ารับเข้าใจความหมาย เคนเนดีมองตาเหล่าเสนาธิการทหารอย่างเชื่อมั่น
“...OK... Let’s do this ! บุกอ่าวหมูกันเลย ! “