ไม่เคยคิดว่าโควต้าข้าวมันจะมีความหมายจนหลายปีก่อน เพื่อนชาวจีนแผ่นดินใหญ่ที่ส่งออกไม้
จากโมแซมบิคมาเอเซียเหมือนผม สั่งให้ผมซื้อวีโก้ขับ 4 จากเมืองไทยส่งไปเมือง เบร่า สองคัน
ราคาไทย FOB เก้าแสนแต่สเปคเดียวกันสั่งจาก south africa ราคา CIF 1.2 ล้านบาท
จะส่งออก เพื่อนบอกรถ 2 คัน ใส่ตู้ 40 ฟุด หนักไม่เท่าไหร่ตู้มนโหลดได้ 20 ตัน มันบอกให้ผม
ยัดข้าวไป 4-5 ตัน ใส่รวมไปกับ วีโก้ ผมก็โทรบอกชิปปิ้ง โทรสั่งข้าวให้ส่งไปลานตู้เพื่อบรรจุเข้าตู้
เท่านั้นแหละ ชิปปิ้งโทรมาบอกว่า เฮีย....ไปไม่ได้ เพราะเฮียไม่มีโควต้า เดี๋ยวเรียกรถมาทุกของ
ส่งกลับไปโกดังเฮียนะ...............เฮ้ย นี่กรูส่งข้าวไปให้พรรคพวกเสวยสุขกับหอมมะลิไทยนะ
ไม่ได้เพื่อการค้าอะไรเลย ............สรุป....... ขนกลับ
ผมเชื่อว่าปัญหาแบบนี้ ไม่ใช่ผมโดนคนเดียว เชื่อว่า มีนักธุรกิจหลายคนที่อยากส่งออกข้าวไปให้
พวก ๆ สัก 3-4 ตัน แต่ไม่สามารถทำได้ เพราะ ตลาดมันไม่เปิดเสรี
อดีตไทย เคยมีโควต้าพวกการ์เม้นท์ แต่สุดท้ายเลิก กระทรวงพาณิชย์ปล่อยวาง ปล่อยให้ผู้ซื้อ
ผู้ขายคุยกันเอง ควบคุมคุณภาพกันเอง ทุกวันนี้ การ์เม้นท์เป็นตลาดเปิด เพราะไทย ไม่ใช่
ผู้ส่งออกรายใหญ่เหมือน 10-20 ปีก่อน
ข้าว ปัจจุบันนี้ ไทย ก็ไม่ใช่ผู้ส่งออกรายใหญ่แล้ว ผู้ซื้อ ผู้ขายก็ไม่ได้ห่างกัน 5-6000 ไมล์แล้ว
ทำธุรกิจเหมือนข้างฝาติดกัน คุมคุณภาพกันเองได้ ของไม่ดีก็ไม่ต้องซื้อ จ่ายเงินไม่คล่องก็ไม่
ต้องขาย แถม แค่ข้ามคืนคนรู้กันทั้งวงการส่งออกนำเข้าแล้ว กระทรวงพาณิบย์ เลิกเข้ามามี
อำนาจได้แล้ว ใครส่งออกได้ใครส่งออกไม่ได้ เลิกเถอะ
ประเทศไทยพ่อค้าส่งออกข้าวเป็นคนกำหนดราคาเอง เพราะ พวกเขามีโควต้าอยู่ในมือ เมื่อมี
โควต้าส่งออกแบบนี้ เมื่อไหร่ ผู้ผลิตข้าวจะมีสิทธิ มีโอกาสได้กำหนดราคาขายกันเองบ้าง
ผมว่าไม่มีทาง ถ้ายังให้ รัฐ กำหนดโควต้า แบ่งปันประโยชน์กันในองค์กรแคบ ๆ แบบนี้ คนรวย
คือพ่อค้าที่รวยเอา รวยเอา ส่วนชาวนาก็โดนรีดเรื่อยไปจนหนี้ท่วมหัว จนบางคนก็คิดสั้น
สรุปแล้ว พ่อค้าส่งออกคือกระดูกสันหลังของชาติ
ใครพอมีเวลา เข้าใจแบบผม อยากจะให้รณรงค์ ยกเลิกโควต้าข้าวของไทย เปิดให้มันเป็นอิสระ ใครใครค้า ค้า ไม่มีเขตแดน
จากโมแซมบิคมาเอเซียเหมือนผม สั่งให้ผมซื้อวีโก้ขับ 4 จากเมืองไทยส่งไปเมือง เบร่า สองคัน
ราคาไทย FOB เก้าแสนแต่สเปคเดียวกันสั่งจาก south africa ราคา CIF 1.2 ล้านบาท
จะส่งออก เพื่อนบอกรถ 2 คัน ใส่ตู้ 40 ฟุด หนักไม่เท่าไหร่ตู้มนโหลดได้ 20 ตัน มันบอกให้ผม
ยัดข้าวไป 4-5 ตัน ใส่รวมไปกับ วีโก้ ผมก็โทรบอกชิปปิ้ง โทรสั่งข้าวให้ส่งไปลานตู้เพื่อบรรจุเข้าตู้
เท่านั้นแหละ ชิปปิ้งโทรมาบอกว่า เฮีย....ไปไม่ได้ เพราะเฮียไม่มีโควต้า เดี๋ยวเรียกรถมาทุกของ
ส่งกลับไปโกดังเฮียนะ...............เฮ้ย นี่กรูส่งข้าวไปให้พรรคพวกเสวยสุขกับหอมมะลิไทยนะ
ไม่ได้เพื่อการค้าอะไรเลย ............สรุป....... ขนกลับ
ผมเชื่อว่าปัญหาแบบนี้ ไม่ใช่ผมโดนคนเดียว เชื่อว่า มีนักธุรกิจหลายคนที่อยากส่งออกข้าวไปให้
พวก ๆ สัก 3-4 ตัน แต่ไม่สามารถทำได้ เพราะ ตลาดมันไม่เปิดเสรี
อดีตไทย เคยมีโควต้าพวกการ์เม้นท์ แต่สุดท้ายเลิก กระทรวงพาณิชย์ปล่อยวาง ปล่อยให้ผู้ซื้อ
ผู้ขายคุยกันเอง ควบคุมคุณภาพกันเอง ทุกวันนี้ การ์เม้นท์เป็นตลาดเปิด เพราะไทย ไม่ใช่
ผู้ส่งออกรายใหญ่เหมือน 10-20 ปีก่อน
ข้าว ปัจจุบันนี้ ไทย ก็ไม่ใช่ผู้ส่งออกรายใหญ่แล้ว ผู้ซื้อ ผู้ขายก็ไม่ได้ห่างกัน 5-6000 ไมล์แล้ว
ทำธุรกิจเหมือนข้างฝาติดกัน คุมคุณภาพกันเองได้ ของไม่ดีก็ไม่ต้องซื้อ จ่ายเงินไม่คล่องก็ไม่
ต้องขาย แถม แค่ข้ามคืนคนรู้กันทั้งวงการส่งออกนำเข้าแล้ว กระทรวงพาณิบย์ เลิกเข้ามามี
อำนาจได้แล้ว ใครส่งออกได้ใครส่งออกไม่ได้ เลิกเถอะ
ประเทศไทยพ่อค้าส่งออกข้าวเป็นคนกำหนดราคาเอง เพราะ พวกเขามีโควต้าอยู่ในมือ เมื่อมี
โควต้าส่งออกแบบนี้ เมื่อไหร่ ผู้ผลิตข้าวจะมีสิทธิ มีโอกาสได้กำหนดราคาขายกันเองบ้าง
ผมว่าไม่มีทาง ถ้ายังให้ รัฐ กำหนดโควต้า แบ่งปันประโยชน์กันในองค์กรแคบ ๆ แบบนี้ คนรวย
คือพ่อค้าที่รวยเอา รวยเอา ส่วนชาวนาก็โดนรีดเรื่อยไปจนหนี้ท่วมหัว จนบางคนก็คิดสั้น
สรุปแล้ว พ่อค้าส่งออกคือกระดูกสันหลังของชาติ