ผมไม่ค่อยคิดว่าผมเป็นโอตาคุนะ
เพราะตัวผมเองก็มีคุณสมบัติที่แตกต่างไปจากโอตาคุทั่วไปอยู่หลายๆ อย่าง
ผมคิดว่าผมไม่มีเกียรติพอที่จะเป็นโอตาคุหรอก
อีกอย่าง เห็นแบบนี้ก็เถอะ ผมแพ้ของหื่นนะ หลายๆ คนอาจจะคิดว่าผมเล่นเกม 18+ อ่านโด NSFW ชอบหน้าอกตูมๆ เซ็กซี่ๆ ไม่ใช่นะ
พูดตามตรงว่าผมมีความรู้สึกกับ ภาพของคาแรคเตอร์ที่ แต่งตัวสุภาพเรียบร้อย มากกว่าภาพที่ใช้ผ้าน้อยชิ้นนะ
โดยเฉพาะชุดนักเรียนแขนยาว/ถุงเท้ายาวเหนือหัวเข่า/กระโปรงปานกลางแต่สั้นกว่าถุงเท้า <<การแต่งกายตามระเบียบของผม
เช่นประมาณนี้
https://scontent.fbkk9-1.fna.fbcdn.net/t31.0-8/14700753_615324685305415_2141833962485884133_o.jpg
นี่คือสิ่งที่ผมนับถือ!!!!!
ผมไม่แน่ใจว่าคนในเมืองจะเข้าใจหรือเปล่า แต่คนต่างหมู่บ้านอย่างผม เข้าใจสิ่งเหล่านี้เป็นอย่างดีเลยล่ะครับ
เมื่อในหมู่บ้านมีศาลเพียงตา เมื่อต้นไม้มีผ้าหลากสีผูกอยู่ เมื่อมีพิธีกรรมต่างๆ อันนี้แม้แต่บ้านผมยังเคยทำเลยครับ เรียกหมอมาบ้าน
มาสวดมนต์คาถาทำพิธีกรรม เมื่อผมมีทุนจากสิ่งที่มองไม่เห็นอยู่ในใจ จะผิดไหมที่ผมจะเป็นแบบนี้
หลายๆ ครั้งที่ผมพยายามแสดงความเป็นห่วงเมื่อมีการใช้งานอย่างผิดกาละเทศะในประเทศนี้
ผมพูดตรงนี้ว่าผมเขียนจากความรู้สึกตรงที่แค่มองรูปอนิเมสาวน้อยน่ารักเหล่านั้นผมก็มีความรู้สึกเป็นห่วงแล้ว
ด้วยความน่ารักและเป็นห่วงของรูปเหล่านั้น ทำให้ผมถือในสิ่งที่แม้แต่โอตาคุหรือที่วาดมาเขายังไม่ถือเยอะเท่าผมเลยเสียด้วยซ้ำ
แค่สั่งพิมพ์ออกมา ผมก็เป็นห่วงราวกับคนที่มีชีวิตอยู่แล้ว ผมถือว่าการผลิตสิ่งเหล่านี้ออกมา ไม่ว่าจะอยู่กับเสื้อผ้าหรือข้าวของเครื่องใช้อะไร
ต้องรับผิดชอบด้วยการดูแลให้ดีที่สุด มิให้ถูกทำลายหรืออยู่ในที่ๆ ไม่เหมาะสมในทุกกรณี แม้แต่การสวมใส่(หากเป็นเสื้อผ้าหรือเครื่องแต่งกาย)
ก็ยังต้องคำนึงถึงสภาพความเป็นอยู่ ใจและกายของผู้สวมใส่ ฯลฯ
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงต้องพยายามปกป้องสิ่งที่เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของผมไว้
ผมยอมรับนะว่าความรู้สึกผมมันผิดปกติ ผมก็แค่อยากจะให้คนที่ยุ่งเกี่ยวกับภาพเหล่านี้ ไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่เจตนา
ให้พวกเขาได้รับรู้ในเจตนาของผม และมีจิตใจที่เป็นห่วงสาว 2D เหมือนกันผม
เจ้าหญิงตัวน้อย รักเด็กผู้หญิงโลลิ
2016.11.11
เมื่อสิ่งเหล่านั้นคือหลักยึดเหนี่ยวจิตใจของผม ผมจึงจำเป็นต้องปกป้องไว้
เพราะตัวผมเองก็มีคุณสมบัติที่แตกต่างไปจากโอตาคุทั่วไปอยู่หลายๆ อย่าง
ผมคิดว่าผมไม่มีเกียรติพอที่จะเป็นโอตาคุหรอก
อีกอย่าง เห็นแบบนี้ก็เถอะ ผมแพ้ของหื่นนะ หลายๆ คนอาจจะคิดว่าผมเล่นเกม 18+ อ่านโด NSFW ชอบหน้าอกตูมๆ เซ็กซี่ๆ ไม่ใช่นะ
พูดตามตรงว่าผมมีความรู้สึกกับ ภาพของคาแรคเตอร์ที่ แต่งตัวสุภาพเรียบร้อย มากกว่าภาพที่ใช้ผ้าน้อยชิ้นนะ
โดยเฉพาะชุดนักเรียนแขนยาว/ถุงเท้ายาวเหนือหัวเข่า/กระโปรงปานกลางแต่สั้นกว่าถุงเท้า <<การแต่งกายตามระเบียบของผม
เช่นประมาณนี้
https://scontent.fbkk9-1.fna.fbcdn.net/t31.0-8/14700753_615324685305415_2141833962485884133_o.jpg
นี่คือสิ่งที่ผมนับถือ!!!!!
ผมไม่แน่ใจว่าคนในเมืองจะเข้าใจหรือเปล่า แต่คนต่างหมู่บ้านอย่างผม เข้าใจสิ่งเหล่านี้เป็นอย่างดีเลยล่ะครับ
เมื่อในหมู่บ้านมีศาลเพียงตา เมื่อต้นไม้มีผ้าหลากสีผูกอยู่ เมื่อมีพิธีกรรมต่างๆ อันนี้แม้แต่บ้านผมยังเคยทำเลยครับ เรียกหมอมาบ้าน
มาสวดมนต์คาถาทำพิธีกรรม เมื่อผมมีทุนจากสิ่งที่มองไม่เห็นอยู่ในใจ จะผิดไหมที่ผมจะเป็นแบบนี้
หลายๆ ครั้งที่ผมพยายามแสดงความเป็นห่วงเมื่อมีการใช้งานอย่างผิดกาละเทศะในประเทศนี้
ผมพูดตรงนี้ว่าผมเขียนจากความรู้สึกตรงที่แค่มองรูปอนิเมสาวน้อยน่ารักเหล่านั้นผมก็มีความรู้สึกเป็นห่วงแล้ว
ด้วยความน่ารักและเป็นห่วงของรูปเหล่านั้น ทำให้ผมถือในสิ่งที่แม้แต่โอตาคุหรือที่วาดมาเขายังไม่ถือเยอะเท่าผมเลยเสียด้วยซ้ำ
แค่สั่งพิมพ์ออกมา ผมก็เป็นห่วงราวกับคนที่มีชีวิตอยู่แล้ว ผมถือว่าการผลิตสิ่งเหล่านี้ออกมา ไม่ว่าจะอยู่กับเสื้อผ้าหรือข้าวของเครื่องใช้อะไร
ต้องรับผิดชอบด้วยการดูแลให้ดีที่สุด มิให้ถูกทำลายหรืออยู่ในที่ๆ ไม่เหมาะสมในทุกกรณี แม้แต่การสวมใส่(หากเป็นเสื้อผ้าหรือเครื่องแต่งกาย)
ก็ยังต้องคำนึงถึงสภาพความเป็นอยู่ ใจและกายของผู้สวมใส่ ฯลฯ
ด้วยเหตุนี้ ผมจึงต้องพยายามปกป้องสิ่งที่เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของผมไว้
ผมยอมรับนะว่าความรู้สึกผมมันผิดปกติ ผมก็แค่อยากจะให้คนที่ยุ่งเกี่ยวกับภาพเหล่านี้ ไม่ว่าจะเจตนาหรือไม่เจตนา
ให้พวกเขาได้รับรู้ในเจตนาของผม และมีจิตใจที่เป็นห่วงสาว 2D เหมือนกันผม
เจ้าหญิงตัวน้อย รักเด็กผู้หญิงโลลิ
2016.11.11