รถฉันไม่สวยหรูแต่ความสุขฉันล้นเหลือ

สวัสดีครับสมาชิกทุกท่านผมต้องบอกก่อนว่าผมรีวิวและพิมพ์ข้อความไม่เก่งและกระทู้นี้ก็เป็นกระทู้แรกของผมในเว็บนี้ เรื่องราวที่จะนำเสนอคือเรื่องราวการเดินทางด้วยมอเตอร์ไซค์ 5 คัน ตามหัวกระทู้เลยครับ " รถฉันไม่สวยหรูแต่ความสุขฉันล้นเหลือ " เป็นการขี่รถจากจังหวัดตราดไปเชียงรายและหลาย ๆ สถานที่รวมระยะทาง 3500 กิโล

** รูปอาจจะไม่ชัดเพราะผมเซฟจากเฟสบุ้คน้องมาอีกทีครับ เรื่องราวได้รับการอนุญาตจากเจ้าตัวเรียบร้อย **



เราเริ่มออกเดินทางกันออกจากจังหวัดตราดตอนเย็นของวันพุทธที่ 2/11/59 เราคิดกันไว้ว่าคืนนี้เราจะต้องยิงยาวถึงเชียงไหม่กัน แต่ทว่าแต่ละคนพักผ้อนมากันน้อย ก็เลยคุยกันว่าถึงไหนถึงกันไม่ไหวที่ไหนก็นอนที่นั่นแต่ก็ยังตั่งเป้าหมายที่เชียงไหม่ แล้วเราก็เริ่มออกเดินทาง ...



เวลา 5 โมงครึ่งเรามาแวะกันปั้มขลุงเติมน้ำมันถังเต็มทุกคันพร้อมลุยเราเลยขอแอ็คนิดนึง อิอิ



แอ็ค ๆๆ แล้วเราก็เดินทางกันต่อ



แล้วเราก็ยิงยาวมาถึงปราจีนบุรี เวลา สามทุ่มครึ่ง แต่เราแวะซัดมื้อเย็นกันที่ ประตงสอยดาว แล้วก็ยิงยาวมาปราจีนบุรี ดูสิเวฟฟี่เพื่อนเราน่าสงสารมากบรรทุกของหนักเกือบหกสิบโล คนอีกร้อยยี่สิบกว่าโลแต่เวฟฟี่ก็เอาอยู่ 555



แล้วเราก็ยิงยาวมานครนายก ใช้เวลาจากปราจีนไปสองชั่วโมงโดยมาถึงนครนายก ห้าทุ่มครึ่ง แต่เราก็เข้าไปวนในตัวเมืองปราจีนประมานครึ่งชั่วโมงเพราะเลี้ยวผิด



แล้วเราก็ยิงยาวขึ้นสายเอเชียโดยมาถึงนครสวรรกี่โมงจำไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ



และแล้วเราก็ยิงยาวมาถึงกำเเพงเพชรในเวลาตีห้าตรง เพื่อนร่วมทางทุกคนเริ่มตาแดง รวมถึงเราด้วย แต่เราก็ไห้ความบรรเทิงแก่กันหาเรื่องคุยตลกๆแกล้งกัน จนมีแรงไปต่อ



นี่ป้ายกำแพงเพชรสวยมาก ๆ



และแล้ก็มาสว่างคาตาที่ จังหวัดตาก ในเวลาแปดโมงเช้าและเราก็หาอารเช้ากินกัน จากนั้นเราก็มาแวะปั้ม เพื่อนร่วมทางเราก็เริ่มง่วงอย่างในภาพนอนหน้าห้องน้ำปั้มเรยนอนได้ห้านาทีแรงเริ่มมาเราเรยคิดว่าอาบน้ำกันห้องน้ำปั้มนี่แหละ และเราก็อาบน้ำในห้องน้ำกัน พอเสร๊จปุ๊บเราก็ยิงยาวต่อสู่เป้าหมายเรา



ฟริ๊งงงงง !! และแล้วเราก็เริ่มเข้าสู่เมืองลำปาง ใครบอกลำปางหนาวมากร้อนกว่าบ้านผมอีก 5555 เรามาถึงลำปางในเวลา สิบโมงตรง แล้วเราก็ยาวกันต่อ



ฟ๊าบบ แล้วเราก็มาถึงอุทานแห่งชาติแจ้ซ้อนโดยที่ไม่ได้ตั่งใจมา เพราะตอนเราถึงลำปาง เหลืออีกเก้าสิบกิโลถึงเชียงใหม่ เราเรยจะหาที่พัก เห็นที่นี่สวยดีคิดว่าอยู่ไกล้ตัวเมืองเมืองเชียงใหม่ เลยวกกลับมาไปขึ้นอุทยยานนี้ปรากฎว่ามาถึงอุทยานเปิดจีพีเอสดูแม่เจ้า คนละโยดเรยแต่มีทางนึงที่ไปเชียงใหม่ได้คือเราต้องขี่ข้ามเขาไป เลยจับกลุ่มคุยกับเพื่อนๆเพราะต่างคนต่างอยากพัก ตาปือๆกันทุกคน เรยตัดสินใจกันว่าปะเราไปไห้ถึงเชียงไหม่กันเรยในเวลานั้นก็เริ่มตกเย็น แต่เราต้องไปอีกร้อยโล และระยะทางร้อยโล เป็นทางขึ้นเขาลงเขา สรุปกันว่าลุยต่อ แต่น้ำมันในถังใกล้หมด เราเติมน้ำมันในถังสำรองมาคนเดียวก็เลยแบ่งเพื่อนๆกันไปก่อน และเราก็ลุยกันต่อ ระหว่างทางขึ้นเขาเราก็กลัวๆเพราะไม่มีบ้านคนเรยมีแต่ป่าเขาถนนพังๆ กลัวน้ำมนหมดกันด้วย แล้วตามทางก็มีมูลของช้าง บ่งบอกถึงที่นี่มีช้างป่าแน่ๆเริ่มหวั่นๆกัน



และในที่สุดก็ผ่านทางเขามาได้จนมาเส้นทางลงเขาชันมากๆ เราเชนเกียร์หนึ่งก็เอาไม่อยู่เพราะรถเราบรรทุกของ เบรคไม่อยู่เราเกือบเสียหลักไปชนกับรั้วบ้านของชาวเขาเพราะเราเบรคไม่อยู่ เราเรยตัดสินใจเอาเท้าลากเลย สรุปใช้ได้ไม่เสียแรงที่ใส่บูทหนักๆมาช่วยได้จริง ฮ่าๆๆๆ เบรคก็ไหม้เกรียมรวมทั้งสีดุม แล้วเราก็เติมน้ำมันเดินทางกันต่อสู่เชียงไหม่



และแล้วเราก็มาถึงตัวเมืองเชียงใหม่ในเวลาค่ำๆ เราก็หาที่พักโดยได้เปนคล้ายๆโรงแรงราคาถูกๆนอนรวมกันห้าคน ออกแค่คนละไม่เท่าไร แต่จริงๆแล้วทริปนี้เราตกลงกันไว้ว่าจะไม่นอนรีสอทโรงแรมจะนอนเต้น แต่เราก็ต้องยอมเพราะในตัวเมืองเชียงไหม่ไม่มีที่กางเต้น บวกกับอยากอาบน้ำชาจโทรศัพท์กันด้วย ทำภาระกิจส่วนตัวเสร็จเราก็เดินทางสาย- เรากินกันเยอะมากๆแต่ดันไม่ได้ถ่ายรูปไว้เรย แต่จริงๆแล้วทริปนี้เราก็คุยกันไว้จะไม่กินร้านอาหารเราจะต้มมาม่าขอน้ำร้อนเซเว่นซื้อข้าวเปล่ากินกับน้ำพริกปลาป๋องที่เราเตรียมมาจากบ้านกัน แต่เราก็ต้องเสียแต้มเพราะหิวโหยกันมากๆ เราก้-ๆกัน -เยอะมากๆและเราก็กลับเข้าที่พักนอนพักผ่อน เตรียมตัวเดินทางสู่ดอยอินทนนท์ในวันรุ่งขึ้น



แล้ววันรุ่งขึ้นของวันศุกร์ที่ 4 เราก็เช็คเอ้าท์ออกก็ซ่อมรถเปลี่ยนผ้าเบรค เช็คความพร้อมของรถก่อนไปขึ้นเขาต่อ แล้วเราก็ออกเดินทาง



และเราก็มาแวะวัดในเมืองเชียงใหม่ชื่อวัดศรีสุพรรณ วัดนี้สร้างด้วยเงินทั้งวัด ผู้ชายเข้าได้ผู้หญิงไม่ไห้เข้า ไม่รุ้ว่าเพราะอะไรเกิดเป้นชายก็มีบุญไปและกันที่เข้าได้ ฮ่าๆๆๆ ส่วนคุณผู้หญิงก็ยืนดูข้างนอก อดเลยดิ่ 55





นี่ไงประตูท่าแพ สวยมากๆ คนรอถ่ายรูปเยอะมากแต่ พวกเราบุกเช้าไปก่อนเลย มีแต่คนยืนมอง ในใจคงพูด เมื่อไรพวกเมิงจะออกกูจะถ่ายรูป ฮ่าๆๆๆๆ เราก็รีบถ่ายรูปแล้วก็รีบออกมา



แล้วเราก็เดินทางออกจากเชียงใหม่ได้ราวๆสามสิบโลรถเราก็มีปัญหา น็อตอุตน้ำมันเครื่องหลุด น้ำมันเครื่องพุ่งขึ้นเต็มรถ แต่โชคดีที่เพื่อนเราปวดขี้หรือปวดฉี่นี่แหละ แวะเข้าปั้ม เพื่อนร่วมทางเลยมาบอก เราเรยดับเครื่องดันแล้วซื้อน้ำมันเครื่องมาเติม สาเหตุที่หลุดไม่ได้มาจากการสั่นแล้วคลายแต่เกิดจากความไม่รอบครอบของเรา ที่เช็คน้ำมันเครื่องตั่งแต่ที่พักแล้วลืมขันน็อคให้แน่น แต่เวฟฟี่เพื่อนรักเราก้ไม่เป็นอะไรยังซื้อน้ำมันเครื่องมาใส่ทัน และเครื่องปกติพร้อมลุยต่อ จากนั้นเราก็ลุยยาวๆมาดอยอินทนนท์



ระหว่างทางขึ้นดอย







โฉมหน้าเพื่อน ๆ ผมครับ หล่อมั๊ยละ 5555



มื้อเย็นของเราก็คอนเซ็ปต์ของเราก็คือ มือนี้ฉันไม่สวยหรูแต่ความสุขฉันล้นเหลือ เราแวะซื้อข้าวเปล่าจากข้างล่างดอย คนละยี่สิบบาทได้น้อยชิปหาย ผมแนะนำนะถ้าใครมาผมแนะนำไห้มาซื้อข้างบนดีกว่าชาวบ้านบนดอยขายถูกชิปหาย แล้วเราก็รวมตังกันซื่อไก่ย่างหนึ่งตัว และมีน้ำพริกสูตรเจ๊อ้อ กับปลาป๋องที่เราเตรียมมากัน มื้อนี้ฟินกินกับมือเพราะช้อนมีสองคัน แต่เพื่อนๆก็ไม่เอาเปรียบกันกินมือก็มือกันหมด กินกันอย่างอร่อย สุดๆ ฟินมากๆ





ผมเองครับ อิอิ



เวฟฟี่เพื่อนรัก



แล้วเราก็ลงมาจากดอยอินทนนท์ มาถึงหน้าประตูเราแวะกินข้าวแต่รถน้องชายฝาแฝดผมคาบูหลุดเราเรยถ่ายภาพไว้แต่ดูเหมือนในภาพจะมีมวลพลังงานบางอย่างอยู่เราเรยเข้าไปถ่ายไกล้ๆ



แพ๊บบบบบบ นั่นคือร่องตูดนั่นเองงงง ฮ่าๆๆๆ



ฟ๊าบบบ ถึงเชียงรายแล้ว เหมื่อยไข่เหมื่อยดากแสบแคมมากๆ แต่เราก็สุ้ๆ



ถึงแล้วครับ วัดร่องขุ่น สวยมาก







เชลฟี่กับบ่อน้ำพุร้อนซะหน่อย



และพวกผมก็ทำได้ สุดเขตแดนสยาม ประตูเมืองแม่สาย





แล้วเราก็เดินซื้อของฝาก ที่ถือหมวกไม่ได้จะเอาไปฟาดใครน้ะ กลัวหายเลยถือมาด้วย ฮ่าๆๆ ซื้อของเสร็จ เราก็เตรียมตัวกลับโดยไม่กินมื้อเย็นเพราะคืนนี้เราจะลงภูทับเบิกขี่ยันเช้า ถ้ากินเดี๋ยวง่วง บอกบางคนบางคนก็หาว่าบ้ามาทำห่าไรขี่จากดอยอินทนนท์มาแม่สายซื้อของกลับ คิดว่าจ่ายตลาดสดรึงัย ฮ่าๆนั่นแหละความบ้า แค่มาเหยีบก็พอแล้วแค่มาถึงก็พอ สุดแดนไทย แล้วเราก็ไม่รีรอ เก็บของฝากลงกระเป๋าเติมน้ำมันลุยต่อ ลงยาวภูทับเบิก ......

เดี๋ยวผมมาต่อครับ ในเว็บแจ้งว่า พิมพ์ข้อความได้ไม่เกิน 10000 อิอิ