บางช่วงของจังหวะชีวิต มันก็มีเรื่องให้ปวดหัว ทำตัวไม่ถูก
พ่อแม่ผม มีลุก 5 คน แต่ละคน อยู่ไกลๆทั้งหมด มีผมอยู่ใกล้สุดแล้ว และเป็นข้าราชการคนเดียว(คนอื่นทำเอกชนกันหมด)
ผมแต่งงานกับแฟนมา9ปีแล้ว มีลุก2คน อายุ7ขวบ อยู่ จ.ตรัง ส่วนพ่อกะแม่อยู่อีกจังหวัดนึง เดินทางจากตรังไปก็ 4 ชม.
แต่ก่อน พ่อกับแม่ สบายดี ไม่มีโรคประจำตัว แต่สามปีมานี้ แม่ไม่สบาย มีอาการใจสั่น ต้องกินยาพบหมอตลอด แต่เนื่องจากพ่อสบายดี จึงยังดูแลแม่ได้ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ พ่อเริ่มมีโรคหลงลืมกับซึมเศร้า เวลาไม่สบาย ผมจะรบกวนน้องของพ่อให้ช่วยพาไปหาหมอ พอหลายครั้งเข้า แกก็ชักบ่นๆว่า ลุกมีตั้ง5คน แต่ไม่กลับมาดูแล
เคยคุยกับพ่อแม่ว่า ย้ายมาตรังไหม แกปฏิเสธ ขออยู่ที่เดิม เพราะมีสวนยางต้องดูแล (ไม่ยอมขาย เพราะแกหามาเองกับมือ)
คุยกับแฟนว่า เราย้ายไปไหม แฟนก็ไม่ยอม เพราะที่ตรัง การศึกษามันดีกว่าบ้านที่พ่อแม่ผมอยู่(พ่อแม่ผมอยู่อำเภอเล้กๆครับ ห่างไกลความเจริญพอสมควร) ถ้าผมอยากไป ให้ผมไปคนเดียว แฟนกับลูกจะอยู่ที่ตรังเหมือนเดิม
ตอนนี้ที่ทำคือ ผมวิ่งรถกลับบ้านเกือบทุกเสาร์อาทิตย์ รู้เลยว่าการได้อยู่กับพ่อแม่ ทำให้แกสดชื่นขึ้น ผมก็ดีใจได้ดูแล แกก็บ่นๆ อยากให้ลูกมาอยู่ใกล้ๆ
ก็คิดไม่ตกว่าทำไงดี เพราะต่างฝ่ายก็ไม่มีใครย้ายมารวมกัน พี่น้องคนอื่นก็ทำงานเอกชน หากย้ายมาอยู่ ต้องลาออก(งานเดิมที่ทำ เงินเดือนค่อนข้างเยอะ) แล้วมาหางานทำใกล้บ้าน ซึ่งยากมาก จะทำสวนก็ไม่ไหวกัน คงเหลือผมคนเดียวที่เป็นข้าราชการ แล้วย้ายไปอยู่ใกล้บ้านได้
ปัญหาคือ
1. ถ้าผมไปอยู่กับพ่อแม่ ก็จะไม่ได้ดูแลลูกกับแฟน (ประเมินแล้วว่ามีโอกาสบ้านแตก)
2. ถ้าอยู่กับแฟนและลูก ก็จะรู้สึกผิดที่ไม่ได้ดูแลพ่อแม่(ซึ่งเลี้ยงดูผมมา) อยากทำให้เต็มที่กว่านี้
มีคำแนะนำสำหรับผมไหมครับ
ข้อให้ข้อมูลเพิ่มเติมครับ
แฟนผม มีพี่น้อง 4 คน มีแฟนกับน้องชายอีกคนเป็นข้าราชการ(น้องชายทำงาน กทม.) มีพี่กับน้องสามคน อยู่ใกล้บ้านพ่อแฟน แม่แฟนเสียแล้ว พ่อของแฟนเป็นโรคหัวใจ ผ่าตัดแล้ว
แฟนเป็นข้าราชการ หากต้องย้ายไปกับผม จะต้องอยู่อีกอำเภอนึง ซึ่งไกลราว100km จากบ้านพ่อแม่ผม
จะเลือกพ่อแม่ หรือภรรยาและลูกดี
พ่อแม่ผม มีลุก 5 คน แต่ละคน อยู่ไกลๆทั้งหมด มีผมอยู่ใกล้สุดแล้ว และเป็นข้าราชการคนเดียว(คนอื่นทำเอกชนกันหมด)
ผมแต่งงานกับแฟนมา9ปีแล้ว มีลุก2คน อายุ7ขวบ อยู่ จ.ตรัง ส่วนพ่อกะแม่อยู่อีกจังหวัดนึง เดินทางจากตรังไปก็ 4 ชม.
แต่ก่อน พ่อกับแม่ สบายดี ไม่มีโรคประจำตัว แต่สามปีมานี้ แม่ไม่สบาย มีอาการใจสั่น ต้องกินยาพบหมอตลอด แต่เนื่องจากพ่อสบายดี จึงยังดูแลแม่ได้ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ พ่อเริ่มมีโรคหลงลืมกับซึมเศร้า เวลาไม่สบาย ผมจะรบกวนน้องของพ่อให้ช่วยพาไปหาหมอ พอหลายครั้งเข้า แกก็ชักบ่นๆว่า ลุกมีตั้ง5คน แต่ไม่กลับมาดูแล
เคยคุยกับพ่อแม่ว่า ย้ายมาตรังไหม แกปฏิเสธ ขออยู่ที่เดิม เพราะมีสวนยางต้องดูแล (ไม่ยอมขาย เพราะแกหามาเองกับมือ)
คุยกับแฟนว่า เราย้ายไปไหม แฟนก็ไม่ยอม เพราะที่ตรัง การศึกษามันดีกว่าบ้านที่พ่อแม่ผมอยู่(พ่อแม่ผมอยู่อำเภอเล้กๆครับ ห่างไกลความเจริญพอสมควร) ถ้าผมอยากไป ให้ผมไปคนเดียว แฟนกับลูกจะอยู่ที่ตรังเหมือนเดิม
ตอนนี้ที่ทำคือ ผมวิ่งรถกลับบ้านเกือบทุกเสาร์อาทิตย์ รู้เลยว่าการได้อยู่กับพ่อแม่ ทำให้แกสดชื่นขึ้น ผมก็ดีใจได้ดูแล แกก็บ่นๆ อยากให้ลูกมาอยู่ใกล้ๆ
ก็คิดไม่ตกว่าทำไงดี เพราะต่างฝ่ายก็ไม่มีใครย้ายมารวมกัน พี่น้องคนอื่นก็ทำงานเอกชน หากย้ายมาอยู่ ต้องลาออก(งานเดิมที่ทำ เงินเดือนค่อนข้างเยอะ) แล้วมาหางานทำใกล้บ้าน ซึ่งยากมาก จะทำสวนก็ไม่ไหวกัน คงเหลือผมคนเดียวที่เป็นข้าราชการ แล้วย้ายไปอยู่ใกล้บ้านได้
ปัญหาคือ
1. ถ้าผมไปอยู่กับพ่อแม่ ก็จะไม่ได้ดูแลลูกกับแฟน (ประเมินแล้วว่ามีโอกาสบ้านแตก)
2. ถ้าอยู่กับแฟนและลูก ก็จะรู้สึกผิดที่ไม่ได้ดูแลพ่อแม่(ซึ่งเลี้ยงดูผมมา) อยากทำให้เต็มที่กว่านี้
มีคำแนะนำสำหรับผมไหมครับ
ข้อให้ข้อมูลเพิ่มเติมครับ
แฟนผม มีพี่น้อง 4 คน มีแฟนกับน้องชายอีกคนเป็นข้าราชการ(น้องชายทำงาน กทม.) มีพี่กับน้องสามคน อยู่ใกล้บ้านพ่อแฟน แม่แฟนเสียแล้ว พ่อของแฟนเป็นโรคหัวใจ ผ่าตัดแล้ว
แฟนเป็นข้าราชการ หากต้องย้ายไปกับผม จะต้องอยู่อีกอำเภอนึง ซึ่งไกลราว100km จากบ้านพ่อแม่ผม