หลงรักเพื่อนเก่าทำไงดี

สวัสดีคะ  คือเรามีเพื่อนตอนประถมคนหนึ่งของเรียกว่า กระต่ายนะคะ เราเจอกระต่ายครั้งแรกตอนป.4 กระต่ายย้ายเข้ามาใหม่ ขอบอกก่อนนะคะว่าตอนนั้ยกระต่ายเป็นเด็กผู้ชายที่ขี้แงมากๆ อ่อนแอ่สุดๆ ตัวขาวๆ ตาตี๋ๆ ผอมๆ เป็นเด็กที่หัวช้า ชอบโดนแกล้งเป็นประจำส่วนเรานั้นเป็นเด็กที่ตอนนั้นนิ่งๆไม่ค่อยพูด เป็นเด็กเรียน แต่ไม่เนริ์ดนะคะ ตาตี๋ๆ อ้วนๆ ไม่ขาวไม่ดำ เรากับกระต่ายตอนนั้นไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ทำให้ไม่ได้สนิทอะไรกันมาก และพอจบป.5 กระต่ายก็ย้ายออก เรากับกระต่ายไม่เจอกันเลยคะ แต่เป็นเพราะอะไรไม่รู้นะคะ เราไม่เคยลืมกระต่ายเเละชื่อกระต่ายเลยเลย (คงเพราะชื่อจริงและนามสกุลกระต่ายเป็นอะไรที่ยาวและอ่านยากมากๆด้วยมั้งคะ555)  จนเราอยู่ม.5 ช่วงสอบปิดภาคเรียนตอนขากลับบ้านรถเราจอดแวะซื้อของที่ตลาด หน้าร้านหมอฟัน เราก็มองไปเรื่อยๆ เราก็เจอกับกระต่ายคะ !! แต่ตอนนั้นเราไม่รู้นะคะว่าเป็นกีะต่ายเเค่รู้สึกคุ้นๆหน้า กระต่ายนั่งอยู่ในร้านหมอฟันคะซึ่งเรามารู้ว่าเป็นร้านอาของกระต่ายทีหลัง ครั้งแรกที่เห็นเราก็เอ๊ะ!คุ้นๆจัง .. เเล้วอยู่ๆชื่อกระต่ายเรื่องของกระต่ายก้อแวบเข้ามาในหัวแต่เราก็ไม่ได้คิดไรมาก พอซื้อของเสร็จรถก็ออกไปแต่ที่เเปลกคือตั้งแต่วันนั้นเรื่องของกระต่ายกลับไม่ได้ออกไปจากหัวเราเลย จนกระทั้ง... เราขึ้นม.6 ช่วงเดินกรกฏาคมที่ผ่านมา มีเพื่อนเก่าของเราตอนประถทสร้างแชทกลุ่มรวบรวมเพื่อนสมัยประถมไว้ในนั้น ซึ่งแน่นอนคะมีกระต่ายด้วย ตอนนนั้นเราก็ไม่คิดอะไรหรอกคะ เห็นเพื่อนเก่าก้แอดๆไป คิดถึงไงคะ อยากคุยจะเป็นไงบ้างน้าาาาา??ซึ่งหนึ่งในนั้นก็เป็นกระต่ายด้วยคะ ตอนแรกเราก็คุยกับกระต่ายตามปกติ ตามประสาเพื่อนเก่าแต่เรากับกระต่ายคุ้ยกันถูกคอไงคะ เลยยาวกว่าคนอื่นๆหน่อย 555 ก็เเรกก็ถามเป็นไงบ้าง ทำไมตอนประถมขี้แงจัง ก็คุยไปเรื่อยๆละคะ จนกระต่ายเริ่มอยากเห็นหน้าเรา ก็มีการคลอบ้างโทคุยบ้าง แต่ที่เราว่าแปลกคือช่วงแรกๆกระต่ายจะโทหาเราทุกคืนนละจะไห้เราถือสายไว้จนหลับ บ้างทีคลอมาก็ไม่ได้คุยกันนะคะ เราก็อ่านหนังสือไปกระต่ายก็เล่นเกมส์ ก็แค่เปิดกล้องไว้ (ช่วงนี้ละคะที่เราเริ้มคิด) เราคุยกันทุกวัน ประมาณ 2 เดือนกว่าๆกระต่ายก็เริ่มไม่โทมา ไม่กลายเป็นไม่โทเลย ถ้าไม่มีอะไร แต่เราสนิทกันมาขึ้นนะคะ กระต่ายไว้ใจเราไห้สมัครเรียนต่อไห้ไห้เรา เก็บรหัส บางครั้งเราก็พากระต่ายไปทำรายงาน เปลี่ยนจากโทคุยเป็นการไปไหนมาไหนด้วยกัน บวกกับความบังเอิญที่น้องสาวกระต่าย ย้ายมาเรียนรร.เดียวกับเรา เรียนพิเศษใกล้ๆกันทำให้บางทีเราก็ต้องไปส่งน้องสาวกระต่ายที่บ้าน บางครั้งก็ไปช่วยกระต่ายทำรายงาน(แต่ทุกครั้งที่เราไปบ้านกระต่ายเราไม่ได้อยู่กันสองคนนะคะ จะมีคนอื่นอยู่ด้วยเสมอ และจะเข้าไปแค่ส่วนห้องนั่งเล่นเพื่อนทำงานเท่านั้น#ส่วนตัวเราแคร์เรื่องคนอื่นมองมากๆอย่างเช่นน้อยมากที่เรากับกระต่ายจะไปไหนมาไหนสองคนถึงมีบางครั้งที่กระต่ายก็ชวนแค่เราละคะแต่เราชวนเพื่อนคนอื่นไปด้วย55) เราสนิทกับกระต่ายมากระดับหนึ่งเลยนะคะ ถึงขั้นไปทำบุญกับที่บ้านกระต่ายมาแล้ว แต่เราต้องบอกก่อนนะคะ กระต่ายตอนนี้เป็นคนที่เฟรนลี่สุดๆ รักเพื่อนมากๆ นี่เป็นหนึ่งเหตุผลที่เราไม่แน่ใจว่าเราคิดกับกระต่ายได้มั้ย เพราะบางครั้งการกระทำกับกระต่ายก็ทำให้เราคิดเช่น ตอนสอบGAT-PAT เราไปกับกระต่ายคะ ปกติก็จะกลับด้วยกัน แต่มีวันหนึ่งเราสอบเสร็จกันแล้ว แต่วันนี้เพื่อนกระต่ายมาเยอะ เราก็นึกว่ากระต่ายจะกลับกับเพื่อน เราก็เดินจะไปถามกระต่ายแต่พอเดินไปถึง กระต่ายก้ถามออกมาก่อนคะว่า จะไปไหน เราก็บอกว่า กลับบ้านสิ กระตายก็ตอบว่า เอ้า งั้นไป กลับด้วยกันสิ เราก็เลยโอเคๆไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ พอเราเข้าเสร็จก็เดินออกมาเห็นกระต่ายเดินคุยกะกลุ่มเพื่อนพวกชายไป พวกเราก้อเดินออกจาก รร. เรื่อยๆ โดยมีเราตามหลัง พอถึงโรงจอดรถ กระต่ายก็คุยกับเพื่อนเสร็จก็ขึ้นรถขี่ออกไปตามเพื่อนเลย เราก็ เอ้า ไหนกลับด้วยกัยวะ คือเริ่มงอนละ คิดแน่ๆว่าวันนี้ต้องกลับคนเดียวชัสร์ๆ เราก็ขี่รถออกมา พอถึงไฟแดง มีรถมาชนล้อรถเราเบาๆเราก็หันไปมองเห็นเป็นกระต่ายคะ ยิ้มมาไห้ เเต่ตอนนั้นคืองอนไงคะเลยไม่ได้พูดอะไร สะบัดหน้าหนีเลยย พอเราสะบัดหน้ากลับ กระต่ายก็พูดออกมาว่า มาทำไมทางหนี จอดรออยู่ทางนู่นน เเล้วเราก็ขี่กลับบ้านด้วยกัน และเวลาไปไหนด้วยกันกระต่ายพอถึงบ้านก็จะส่งข้อความมาถามเราตลอดว่า ถึงบ้านยังง บางทีก็เคยดุเรานะคะว่าขี่เร็ว ไห้ขี่ช้าๆตอนแรกๆแต่เราไม่เชื่อไง เดี๋ยวนี่เลยไม่ดุละ555 การกระทำของกระต่ายบางครั้งก็ทำไห้เราคิดบางครั้งก็เหมือนไม่มีอะไร เลยทำไห้เราไม่รู้ว่าคิดได้มั้ยย นี่ละคะ อ่อออ อีกอย่างนะคะบางทีกระต่ายก็พูดขึ้นมาว่าตัวเองเวลาจะคบใครจะคุยเป็นปีจะคบนานน และเคยบอกว่าตอนนี้ยังไม่อยากมีใคร บ้างครั้งก็ส่งแชทที่เเคปมาจากคนอื่นไห้เราดูว่า อยากได้เพื่อนมากกว่าแฟนตอนนี้เพราะกลัวจะเป็นเหมือนที่ผ้านๆมา โดยที่เราไม่ได้ถามอะไรเลย #เราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งไม่รู้เรื่องอย่าไงก็ขอโทษด้วยนะคะ